Wat houd ik toch van de herfst…

De herfst is toch wel mijn favoriete seizoen.

Eigenlijk altijd al wel. Ik kan zo genieten van al het moois dat de natuur dan te bieden heeft…
De mooie herfstkleuren, de paddenstoelen, het zonlicht op de vochtige herfstbladeren…

Deze foto heb ik vanochtend gemaakt nadat ik een uurtje gesport heb in de sportschool. Er was een afspraak uit mijn agenda uitgevallen, dus ik heb mijn camera gepakt en ben naar het bos vertrokken. Nu heb ik geluk want ik hoef het dorp waarin ik woon maar uit te rijden en ik ben in het bos. Dus dat scheelt.

Nu kom ik het hele jaar graag in het bos maar in de herfst kan ik echt uren genieten van al die mooie kleuren.

Tijd van loslaten

Wist je trouwens dat de herfst eigenlijk ook de tijd is van loslaten en afsluiten. Het is een tijd van terug in jezelf keren. Net als de bomen doen. Ook zij laten hun blaadjes los en richten zich naar binnen. De boom maakt zich klaar voor de winter en laat los zodat er in het voorjaar weer plaats is voor nieuw leven in de vorm van de knoppen en blaadjes.

Zorgen voor jezelf

Geniet van de herfstkleuren

Ook wij moeten goed voor onszelf zorgen en op tijd loslaten wat we niet meer nodig hebben of wat ons tegenhoudt zodat we ons na een rustperiode weer kunnen richten op iets nieuws.

Neem deze herfst eens de tijd om eens een moment voor jezelf te nemen en je eens af te vragen op wat jij los mag laten.

Neem je tijd en laat los zoals een boom haar blaadjes loslaat. Gewoon één voor één…

 

Moeite met loslaten

Niet voor iedereen is het loslaten even simpel. Mocht jij hier moeite mee hebben en wil je wel graag, neem dan contact met mij op. Samen kijken we hoe ik jou kan helpen om los te laten wat je niet meer nodig hebt of wat jou tegenhoudt.

 

Van welke 3 kwaliteiten ga jij deze week gebruik maken?

In deze woordzoeker zijn een heleboel kwaliteiten verstopt.
Kwaliteiten die jij als ouder in kunt zetten wanneer je iets tegen komt dat even niet zo lekker loopt.

Welke drie kwaliteiten vind jij waarvan jij deze week gebruik gaat maken?

 

* ambitieus
* analytisch
* avontuurlijk
* behulpzaam
* belangstellend
* beleefd
* bescheiden
* beschermend
* betrokken
* betrouwbaar
* blij
* consequent
* creatief
* daadkrachtig
* doortastend
* dromerig
* duidelijk
* eerlijk
* empathisch
* energiek
* enthousiast
* fantasievol
* flexibel
* geduldig
* gevoelig
* gewetensvol
* gezagsgetrouw
* gezellig
* grappig
* gul
* handig
* humoristisch
* improviserend
* initiatiefrijk
* inlevingsvermogen
* inspirerend
* intuïtief
* inventief
* knuffelig
* krachtig
* leergierig
* lief
* loyaal
* luisteraar
* moedig
* netjes
* nieuwsgierig
* nuchter
* ondeugend
* openhartig
* opgeruimd
* oprecht
* organiserend
* positief
* proactief
* relaxed
* serieus
* slim
* snel
* sociaal
* speels
* spontaan
* sportief
* sterk
* stoer
* tactvol
* toegewijd
* trouw
* veelzijdig
* wijs
* zacht

 

5 Redenen om vandaag nog een luisterkindafstemming aan te vragen

Zodat jullie weer meer gezinsgeluk gaan ervaren.

Want wanneer jouw kind weer straalt, voel jij je ook weer gelukkig.

 



  1. Omdat je ontzettend veel van je kind houdt.
  2. Je wil graag inzichten en handvatten
  3. Zodat je nog meer kunt aansluiten bij waar jouw kind behoefte aan heeft
  4. Waardoor jouw kind weer lekker in z’n velletje komt te zitten.
  5. En zo ervaren jullie weer meer gezinsgeluk

Want wanneer jouw kind weer straalt, voel jij je ook weer gelukkig.
Dus vraag vandaag nog een Luisterkindafstemming aan!

Oprecht verbinding maken

“Blijf met elkaar verbinden” dat klinkt echt heel cliché, hoor ik sommigen al zeggen en komt je misschien je neusgaten uit omdat je het zo vaak hoort de laatste tijd. Maar wat is dat nu met elkaar verbinden?

Het is niet elkaar even bellen en de boodschappen doorgeven die gehaald moeten worden.
Het is ook niet je to-do-lijstje afvinken en een sociaal wenselijk berichtje sturen naar je zieke collega of familielid.

Nee, het is echt tijd vrij maken voor de ander. Echt even contact maken met de ander. Echt vragen hoe het met de ander gaat.
Echt luisteren naar wat de ander bezighoudt. Belangstelling tonen in de behoeften en het verhaal van de ander.

En dan niet om jouw mening te geven over wat de ander verteld. Nee, oprecht belangstelling in de ander tonen, empathie tonen.

Empathisch luisteren

Wanneer je empathisch gaat luisteren, luister je als het ware tussen de regels door. Dat betekent dat je de emotie hoort, dat je ook de non-verbale signalen waarneemt.
Echt luisteren om te luisteren in plaats van luisteren om te reageren. Je stemt echt af op elkaar. Je kijkt elkaar in de ogen en ziet de persoon achter het gezicht. Je toont belangstelling in het verhaal achter de persoon. Je laat de ander voelen dat hij of zij zichzelf mag zijn en echt mag vertellen wat er in hem/haar leeft. Je geeft de ander de ruimte om zichzelf bloot te geven en kwetsbaar op te stellen.

Niet omdat je het idee hebt dat je het moet of omdat je je verplicht voelt, maar omdat je oprecht geïnteresseerd bent in de ander en hoe het met hem of haar gaat.

Soms is het een klein gebaar maar wordt het enorm gewaardeerd…

Wie ga jij vandaag verblijden met echt contact?

 

E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.

In mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog meer tips voor meer verbinding.
Speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.

 

 

 

Een andere mooie manier om meer verbinding te maken met je kind en ook het zelfvertrouwen te vergroten van je kind is het Bullet Journal voor meer zelfvertrouwen.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.”

Pippi Langkous

Hoe fijn is het toch als je als kind gewoon het vertrouwen hebt in jezelf dat je iets kunt ook al heb het het nog nooit eerder gedaan.
Heerlijk toch als je niet belemmerd wordt door angst om te falen?

En waarom zou je eigenlijk ook angst moeten hebben om te falen?

“Ik heb niet gefaald. Ik heb zojuist 10.000 manieren gevonden die niet werken.”

Er is toch niets mis met falen?

Thomas Edison zei ooit: “Ik heb niet gefaald. Ik heb zojuist 10.000 manieren gevonden die niet werken.”. Ik kan me wel vinden in zijn uitspraak. Wanneer je faalt, heb je een manier ontdekt of ervaren die niet blijkt te werken. Dat geeft je dus te kans om er nog eens over na te denken of het nog eens te proberen. Falen geeft dus ook weer nieuwe kansen.

Sterker nog je zou kunnen zeggen dat falen juist goed is om zo nu en dan te ervaren omdat je dan weer iets kunt leren. Of het nu gaat over kennis of nieuwe vaardigheden eigen maken, juist door momenten van falen te ervaren, wordt er ook een kans gecreëerd om te leren.
Want als je altijd alles al kan, leer je dan eigenlijk wel iets of ben je dan eigenlijk altijd bezig om een trucje te laten zien van dat wat je al lang kunt?

Wanneer je het vertaalt naar een leerling op school, als een kind nooit fouten maakt, is de leerstof dan wel van het niveau van het kind? Of is het eigenlijk allemaal te makkelijk omdat alles goed is? En wat zegt dat dan over het onderwijs wat je zo’n kind biedt? Goed om eens bij stil te staan.

Leerkuil

Wanneer je kijkt naar deze poster van de Leerkuil  van het Talentenlab, wordt daar op  een mooie manier visueel gemaakt, hoe het leren nu eigenlijk gaat. Wanneer je dan ook nog de uitspraken leest die bij mindset horen, zie je heel duidelijk dat je motivatie en je manier van denken invloed hebben op datgene wat jij graag wil bereiken.

Wanneer je goed kijkt zie je op de poster ook staan dat als je over de leerkuil kunt springen, je waarschijnlijk niet aan het leren bent. En dat is eigenlijk ook wat ik hierboven ook al zeg. Je hebt immers niet echt veel moeite hoeven doen om je doel te bereiken. Oftewel je bent niet uitgedaagd om iets nieuws te proberen.

 

“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.”

Zelf heb ik ook altijd wel weer behoefte aan nieuwe dingen leren of dingen uitproberen. Ik ben een leergierig en nieuwsgierig persoon. Daarnaast ben ik ook hele creatief en als ik graag iets wil creëren dan heb ik de houding die Pippi Langkous ook heeft. “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.”
Ik snuffel wat rond op het wereld wijde web en maak dan een plan van aanpak. En vaak met als resultaat dat het ook nog gelukt is ook wat ik wilde maken. En wanneer het nog niet gelukt is, ga ik evalueren wat ik nu eigenlijk nog anders moet doen. Kortom dan ben ik aan het leren! Uiteraard ben ik dan ook trots op het eindresultaat als het gelukt is.

 

Doen waar je blij van wordt

En juist dat doen waar je blij van wordt, maakt dat je je geluk kunt voelen. Mooi toch als je dat een kind kan meegeven in het leven?

Dat is tenminste wel wat ik kinderen van alle leeftijden mee wil geven. Ik wil graag dat hun ogen stralen. Dat ze trots op zichzelf durven zijn en vertrouwen hebben in hun kwaliteiten.

Wat bof ik dan dat ik daar ook nog eens mijn werk van heb kunnen maken!
Want zowel in het onderwijs als bij het coachen van kinderen is dat toch echt mijn drijfveer:
Kinderen die geboren worden als rupsen begeleiden in hun ontwikkeling zodat ze zich kunnen ontpoppen tot schitterende vlinders.

Hoe begeleid je een kind bij het overlijden van een dierbare?

Je hebt het vast zelf als eens meegemaakt dat je een dierbaar persoon of een dierbaar huisdier hebt verloren door een overlijden. Het verdriet is groot en het kan ook moeilijk zijn om daar mee om te leren gaan. Wanneer je als ouder ziet dat je kind verdriet heeft vanwege een verlies, raakt je dat. Het liefst zou je het verdriet van je kind weg willen nemen maar dat gaat helaas niet. Maar wat kun je wel doen?

Laten we eerst even kijken naar hoe een rouwproces verloopt. Rouwen hoort bij het verlies van een dierbare. Zonder rouwen kun je niet verder in het leven. Rouwen kost tijd en energie. Rouwen is hard werken.

Hoe je rouwt is persoonlijk maar voor iedereen is het rouwproces in vier fasen te onderscheiden. Fasen die je allemaal moet doorlopen om het verlies te verwerken zodat het mogelijk is om terug te denken aan de overleden dierbare zonder intense pijn te ervaren.

De eerste fase is de fase van het aanvaarden van de werkelijkheid van het verlies. Herken je het gevoel van ongeloof en onbegrip als er een dierbare overleden is, vooral als dit niet voorafgegaan wordt door een ziekbed? Je denkt dat je in een nare nachtmerrie terecht bent gekomen. Maar helaas is niets minder waar…
Het opbaren van overlijden personen is iets wat wordt gedaan om mensen de werkelijkheid te laten erkennen en natuurlijk om afscheid te nemen. Wanneer je met eigen ogen hebt gezien dat de persoon echt is overleden, komt de werkelijkheid binnen.
Natuurlijk moet je je goed afvragen of je je kind mee wil nemen naar een opgebaarde dierbare. Ik weet dat het zien van mijn opgebaarde grootouders nog lang op mijn netvlies heeft gestaan. Voor mij waren het niet meer de opa en oma zoals ik ze altijd zag en me hen wilde herinneren. Vraag aan je kind wat het graag wil, wil het graag mee of heeft het liever niet en wil het op een andere manier afscheid nemen.

Wanneer je je kind moet gaan vertellen dat een dierbare is overleden, doe dit dan ook op een moment dat je de volledige aandacht hebt van je kind. Neem het bij je, houdt niet alleen oogcontact maar houdt ook fysiek contact zodat je het ook kunt knuffelen wanneer het daar behoefte aan heeft. Zeg niet dat ze nu voor altijd gaan slapen. Ben eerlijk in je bewoordingen en zorg dat je ook eerlijk bent over de dood. Wanneer je zegt dat opa voor eeuwig is gaan slapen, kan het zijn dat je kind bang wordt om te gaan slapen. Leg uit dat opa dus niet meer op bezoek kan komen, dat opa niet meer kan komen kijken naar een voetbalwedstrijd. Leg uit wat dood zijn betekent en maak het concreet. Soms helpt het ook om een prentenboek te lezen over de dood. Zoals bij het boek Kikker en het vogeltje.

Na fase 1 komt fase 2. De fase waarin de pijn van het verlies wordt ervaren. Helaas is er geen weg om de pijn heen. De enige weg is de pijn ervaren en je daar doorheen werken. Dit betekent niet dat je kind hele dagen lang loopt te huilen. Nee, vaak zijn het tijdelijke en hevige pijnscheuten. Zo kunnen kinderen het ene moment intens verdrietig zijn en het volgende moment weer vrolijk spelen en grapjes maken.
Maar het kan ook zijn dat je kind juist heel opstandig wordt en zich tegen alles en iedereen afzet. Ook dit hoort bij rouwen en verdriet hebben. Ook hier zal je kind zelf moeten leren hoe het hier mee leert omgaan. Belangrijk is dat je een luisterend oor biedt. Luister naar hoe je kind zich voelt en ga niet zeggen dat het zich anders moet voordoen. Laat het verdriet er zijn. Vertel eventueel ook hoe jij het verlies ervaart. Schuw niet om je verdriet te laten zien. Voor je kind is het ook belangrijk om te ervaren dat hij niet alleen in zijn verdriet staat. Samen verdriet hebben, geeft ook steun.

Na de tweede fase volgt de derde fase. Hierbij leer je je leven aan te passen zonder de overleden dierbare. Het betekent dat je dus oplossingen vindt voor de rol die de overleden dierbare vervulde. Waar heeft je kind behoefte aan en hoe kun je daar (een andere) invulling aan geven nu bijvoorbeeld opa er niet meer is.

Wanneer je bij de vierde en laatste fase bent aangekomen, leer je de overleden dierbare een nieuwe emotionele plaats geven in je leven en leer je ook weer van andere mensen te houden zonder dat je je daar schuldig over hoeft te voelen. Het is dus belangrijk dat je kind zich weer durft te binden aan andere mensen of dieren. Dit betekent dat ze leren te houden van een eventuele nieuwe partner van een (groot)ouder na het overlijden van een (groot)ouder.

Wanneer je dit zo leest, merk je ook dat rouwen hard werken is. Ik geef je graag nog vijf tips mee voor jou als ouder wanneer je een verdrietig verlies met je kind te verwerken krijgt.

Tip 1: Verberg je persoonlijk verdriet niet. Laat je kind zien dat het oké is om verdriet te hebben.

Tip 2: Luister naar wat het kind verteld. Direct maar ook indirect. Kijk ook naar zijn spel en creatieve uitingen.

Tip 3: Sta open voor vragen en beantwoord deze ook eerlijk. Ook wanneer je geen antwoord kunt geven op de vraag, geef de vraag dan terug en vraag hoe het kind zelf denkt dat het zal zijn. Wanneer er echt een antwoord wenselijk is, ga dan samen opzoek naar een passend antwoord passend bij de leeftijd van het kind.

Tip 4: Schroom niet om te praten over de overledene maar vergeet niet om ook over het verdriet te praten. Deel het verdriet met elkaar en blijf in gesprek.

Tip 5: Creëer een herinneringsplekje voor de overledene. Bespreek samen waar het kind graag dat zou willen en wat het daar graag zou willen plaatsen/hangen/etc. Koester herinneringen.

 

 

Mocht je na aanleiding van deze blog, de behoefte hebben om hier nog over te praten of zoek je een kindercoach voor je kind, aarzel dan niet op contact op te nemen.

Mocht je zelf nog graag een keer in contact komen met de overleden dierbare via een Levensbrugafstemming, aarzel dan niet en neem contact met mij op.

Waarom is hechting zo belangrijk bij kinderen?

Knuffels zijn van grote waarde.

Tegenwoordig is er veel meer bekend over wat hechting met de ontwikkeling van kinderen doet. Wanneer er ergens een storing is in het proces kan dat gevolgen hebben op de latere ontwikkeling van een kind in hoe het met anderen omgaat. Maar hoe verloopt het hechtingsproces?

Onderzoekers hebben zich eerst gericht op hoe hechting in het dierenrijk tot stand komt. Iedereen kent wel het verhaal dat wanneer een dier uit een ei is gekropen dat het zich dan hecht aan het eerste levende wezen dat het ontmoet. Ze zien dit levende wezen als een moeder. Vanuit dit gegeven zijn onderzoekers verder gaan onderzoeken. Zo zijn ze er achter gekomen dat je verschillende fasen hebt waarin het hechtingsproces plaatsvindt.

Al tijdens de zwangerschap beginnen de voorlopers van het hechtingsproces. Wanneer een foetus zes maanden is, ontwikkelt het al vaardigheden die het begin vormen van het hechtingsproces. Denk hierbij aan dat het kind ervaart of een moeder angstig en het reageert op de stem van de moeder. Ook de gevoelens van de moeder ervaart het kind. Wanneer deze positief getint zijn richting de nog ongeboren baby heeft een bevorderende werking op het hechtingsproces.

Wanneer de baby is geboren gebruikt het allerlei signalen die er voor zorgen dat de ouders voor hem/haar zorgen. Wanneer een baby ongeveer 5 maanden oud is, ontwikkelt het een voorkeur voor de verzorgers die vertrouwd zijn voor de baby. Zo’n twee maanden later krijgt de baby steeds meer de voorkeur voor één persoon. Dit kan zowel de moeder als de vader zijn. Het is namelijk niet afhankelijk van wie het kind voedt. Het heeft meer te maken met bij wie het kind zich veilig voelt. Dat veilig voelen is belangrijk wanneer het zich bijvoorbeeld angstig of verdrietig voelt. Wil je zorgen dat het kind zich veilig bij je voelt, dan is het ook belangrijk dat je de angst of het verdriet van je kind serieus neemt en het troost.

Wanneer je baby in de leeftijd komt van een dreumes tot met peuter, is het in staat om even zonder de favoriete ouder te kunnen en vertrouwt het erop dat de ouder weer terugkomt of dat het zelf naar de ouder toe kan gaan. Als kleuter is je kind in staat om ook hechtingsrelaties aan te gaan met andere personen dan alleen de ouders. Door ervaringen in de verschillende hechtingsrelaties vormt de kleuter zich een beeld van hoe een relatie hoort te zijn.

Wanneer een hechtingsproces goed verloopt blijken deze kinderen sociaal vaardiger te zijn, weerbaarder en minder angstig en ook leergierig. Ze hebben zelfvertrouwen en durven vanwaaruit de wereld te verkennen.

Gelukkig kan een niet zo lekker verlopen hechtingsproces toch nog positief beïnvloed worden met behulp van goede begeleiding. Maar andersom kan ondanks een goede hechting er toch ook nog een verstoring plaats vinden. Het is dus belangrijk om te zorgen dat je altijd alert blijft op de hechting binnen je gezin.

Wanneer je gevoelig bent voor de wensen en behoeften van je kind, leert je kind dat je er voor hem of haar wilt zijn. Dit geeft een veilig gevoel. Dit betekent ook dat dit niet alleen de moeder hoeft te zijn. Ook de vader die gevoelig is voor de wensen en de behoeften van zijn kind bouwt een waardevolle relatie op met zijn kind. Moet dat op dezelfde manier als de moeder dat doet? Nee hoor, dat hoeft helemaal niet! De intentie van de ouder en het gevoel dat je je kind geeft zijn belangrijk. Een kind heeft liefde en verzorging nodig. Voor iedereen is het fijn als hij/zij zich veilig voelt. Want wanneer je je veilig voelt, kun je zelfvertrouwen opbouwen en jezelf ontwikkelen.

Moet ik dan de hele dag met mijn kind bezig zijn en op ieder geluidje reageren? Nee, dat hoeft echt niet. Maar zorg ervoor dat je er voor je kind bent als het je nodig heeft. Knuffel je kind zodat het zich geliefd voelt, maar kijk hierbij wel of je kind ook net zoveel van het knuffelen geniet als jij als ouder. Er zijn kinderen die knuffelen niet zo prettig vinden maar wel een andere vorm van genegenheid of aanwezigheid van de ouder waarderen. Wat ik tijdens het maken van Luisterkindafstemmingen regelmatig tegen kom is dat een kind gewoon wil voelen dat de ouders van hun kind houden. Dat het behoefte heeft om die warmte van de ouder te voelen. Om te ervaren dat zijn/haar ouders positieve gevoelens hebben voor het kind.

Ga ook met elkaar in gesprek en bespreek wat je fijn vindt en waar je behoefte aan hebt. Dit kun je ook met kinderen doen. Ook kinderen kunnen aangeven wat ze graag willen. Maar allemaal hebben ze de behoefte aan onvoorwaardelijke liefde van hun ouders. Ze willen die veilige thuishaven waar ze op kunnen bouwen. Of ze nu baby zijn of puber, altijd is er de behoefte om ergens je thuis te voelen en te mogen zijn wie je bent. Dat je je veilig voelt. Dat mensen aan je gehecht zijn en je aanwezigheid waarderen.

Moet je dan alles accepteren wat je kind doet en zegt? Nee hoor, liefde voor je kinderen hebben is ook grenzen aangeven. Hoe fijn is het als je weet waar je aan toe bent? Dus dat je weet wat geaccepteerd wordt en wat niet. Dat je weet wat jij mag verwachten van de ander en wat jij mag verwachten van de ander? Dat geeft duidelijkheid. En wanneer je kind weet dat het altijd bij je terecht kan, heb je als ouder een veilige thuishaven gecreëerd.

 

 

Nog meer lezen over hechting:

Wat een cadeautje is het toch om extra gevoelige voelsprieten te hebben…

Onlangs mocht ik een herdenkingsbijeenkomst bijwonen waar familieleden van een tijdens WOII gesneuvelde vliegtuigbemanning bij elkaar waren. Ze kenden elkaar niet maar hadden allemaal de verbinding met elkaar dat ze een familielid verloren waren bij een vliegtuigcrash.

Net voordat we de ruimte betraden, keek ik even naar binnen en maakte ik een foto van drie stoelen. Voor veel mensen waarschijnlijk gewoon drie stoelen in een ruimte. Maar niet voor mij…

Ik merkte de energie van overleden dierbaren op. Gewoon een aantal opgewonden mannen die enthousiast waren over wat voor moois er te gebeuren stond. Hun familie zou elkaar leren kennen en net als zij onderling ook kunnen lachen. Ze zouden dezelfde verbondenheid ervaren als zij gedaan hebben 75 jaar geleden.
Genieten van het feit dat ze niet vergeten zijn en dat ze in de harten van deze mensen nog altijd voortleven. Zij hebben hun leven gegeven voor de vrijheid van miljoenen andere mensen en wat is dan een leven op zoveel miljoenen? Zij hadden het er voor over om hun leven te geven voor het groter geheel. Zij streefden voor vrijheid en vrede op de wereld.

Laten we dat koesteren. Laten we onze vrijheid en verbondenheid waarderen. Laten we er samen voor zorgen dat er nooit meer zoiets hoeft te gebeuren.

En ik? Ik ben dankbaar dat ik deze energie en deze woorden heb mogen ervaren. Dit zijn de momenten dat ik nog extra koester dat ik extra gevoelige voelsprieten heb.

Wanneer heb jij voor het laatst echt geluisterd?

Luisteren om de ander te horen.

Vaak horen we elkaar wel praten maar wordt er niet echt geluisterd naar wat de ander eigenlijk probeert te vertellen.
Luister jij alleen naar datgene wat de ander letterlijk zegt of luister jij verder?
Luister jij naar wat de ander te vertellen heeft?
Gewoon zonder oordeel over wat hij of zij zegt?
Zonder dat je in gaat vullen wat hij/zij wel zal bedoelen?
Wanneer heb jij verder doorgevraagd wat iemand echt bedoeld?

Wanneer heb jij naar de ander geluisterd met de intentie de ander te begrijpen?

Ik vind het belangrijk dat wanneer je een gesprek voert dat je echt luistert naar wat de ander zegt.
Tijdens het schrijven van Luisterkindafstemmingen merk ik dat dit een thema is wat regelmatig terug komt.

Diverse kinderen geven aan dat ze graag gehoord en gezien willen worden.
Ook al zijn ze nog jong, ook zij hebben een stem die gehoord mag worden.

Want hoe fijn is het als een ander echt eens tijd voor jou vrij maakt om te luisteren naar wat je graag wil vertellen.
Naar jouw verhaal.
Laten we gehoor geven aan de wens van deze kinderen en laten we terug gaan naar de bedoeling van communiceren.
Laten we weer echt open en oprecht gaan luisteren naar elkaar.
Laten we weer verbinding maken met de ander.
Laten we elkaar weer gaan zien en horen.
Laten we een waardevolle verbinding maken met elkaar…

Afstemmingen

Bij Praktijk de Vlinder is het mogelijk om verschillende soorten afstemmingen aan te vragen om zo meer inzicht en handvatten te krijgen.

  • Een Luisterkindafstemming geeft je inzichten en handvatten en is voor zowel kinderen als volwassenen aan te vragen.
  • Een Familie Verbond afstemming en is een afstemming op het hele gezin tegelijkertijd en niet op één op één zoals bij een familieopstelling.
  • Een Levensbrug Afstemming en is een afstemming op mensen die overleden zijn;
  • Denk aan ongeboren kinderen (denk aan miskraam of abortus); doodgeboren kinderen; mensen die in coma liggen; mensen die op de intensive Care liggen en niet meer zelfstandig kunnen praten; mensen die een vorm van dementie, Alzheimer of Korsakov hebben of mensen die zelfmoord hebben gepleegd.
  • Een Luisterdier Afstemming is een afstemming op jouw dier waarin je luistert naar wat jouw dier jou te vertellen heeft.

Wacht niet langer en vraag de afstemming aan die bij je past!

Ja,ik wil meteen een aanvraag doen!

Ja,ik wil meteen een aanvraag doen!

Ja,ik wil meteen een aanvraag doen!

Ja,ik wil meteen een aanvraag doen!

Ja,ik wil meteen een aanvraag doen!