In ieder gezin komt het voor dat er sprake is van boosheid en een vervelende sfeer waarin er op elkaar gemopperd wordt. Je herkent het vast wel. Het is vooral vervelend als je in je boosheid blijft hangen en humeurig wordt. Voor jou als ouder niet fijn maar ook niet voor je gezin.
En vaak lost het ook niets op. Het levert je alleen maar meer ergernis op en nog meer gezinsleden die humeurig worden. Misschien komt er zelfs nog een ander gevoel om de hoek kijken en maakt het jou of je kinderen zelf verdrietig of heb je zelfs het gevoel dat je faalt.
Iedere ouder voedt met de beste intenties op en helaas loopt het nu eenmaal niet altijd zoals we graag zouden willen.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Iedere ouder voedt met de beste intenties op en helaas loopt het nu eenmaal niet altijd zoals we graag zouden willen. Belangrijk is wel hoe je daar als ouder dan mee omgaat. Want laten we eerlijk zijn, van boosheid wordt niemand gelukkig. Jij niet maar de rest van het gezin ook niet.
Betekent dat dat je niet boos mag zijn?
Natuurlijk betekent het dat niet. Boosheid is een emotie die ook gewoon er mag zijn. Opkroppen is juist niet goed en zorgt er alleen maar voor dat je er nog meer last van krijgt.
Besef ook dat jij ook een rolmodel bent voor je kind.
Wil jij dat je kind leert dat je niet boos mag zijn en alles opkropt? Wil je dat je kind altijd in zijn boosheid blijft hangen? Nee, ik denk niet dat je dat wilt. Dus dan moet je dat zelf ook niet doen. En ja, dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar het is wel iets om even bij stil te staan.
Accepteer dan ook dat je boos bent en boos mag zijn.
Het gaat erom hoe je ermee omgaat. Neem even afstand van de situatie en ga na waarom je boosheid ervaart, wat doet het met je en waarom doet het wat met je? Ligt de oorzaak bij het gedrag van je kind waar je boos om wordt, of ligt de oorzaak wellicht ergens anders?
Is er ergens anders iets gebeurd waar je je al niet fijn over voelt en is dit net de druppel voor vandaag? Of ligt er een ander gevoel schuil onder je boosheid? Denk hierbij aan onzekerheid, verdriet, gevoel van gebrek aan waardering, heb je het gevoel dat je niet gezien of gehoord wordt, misschien wil je wel gewoon rust aan je hoofd, loopt het niet lekker op je werk of juist iets heel anders?
Luister om de ander te begrijpen en daarna is het jouw beurt om begrepen te worden.
Wanneer je de oorzaak weet, weet je ook in welke hoek een oplossing kan liggen.
En daar naar handelen maar vergeet ook niet om nog in gesprek te gaan met je kind. Doe dit wel wanneer jij en je kind weer tot rust zijn gekomen. Luister eens naar wat zij te vertellen hebben, zonder al meteen een oordeel klaar te hebben. Vraag ook wat ze eigenlijk zouden willen. Luister om de ander te begrijpen en daarna is het jouw beurt om begrepen te worden. Geef dan ook rustig aan waarom jij boos werd en wat jij eigenlijk zou willen dat er zou gebeuren. Wie weet willen jullie wel hetzelfde maar werd het op een andere manier geuit. En zo niet, bekijk dan of jullie samen tot een oplossing kunnen komen.
Vaak is de lucht dan veel eerder geklaard dan wanneer je alles maar laat door sudderen en steeds een korter lontje krijgt.
Deze stappen neem je dus
- Luister eerst naar jezelf en naar de oorzaak van de boosheid,
- Luister dan naar de ander om de ander te begrijpen
- Vertel daarna zelf om begrepen te worden.
- Dan heb je een win-win-situatie want worden jullie beiden gehoord in jullie boosheid.
- Nu kunnen jullie samen een constructieve oplossing bedenken.
Dit delen:
Wat een cadeautje is het toch om extra gevoelige voelsprieten te hebben…
Onlangs mocht ik een herdenkingsbijeenkomst bijwonen waar familieleden van een tijdens WOII gesneuvelde vliegtuigbemanning bij elkaar waren. Ze kenden elkaar niet maar hadden allemaal de verbinding met elkaar dat ze een familielid verloren waren bij een vliegtuigcrash.
Net voordat we de ruimte betraden, keek ik even naar binnen en maakte ik een foto van drie stoelen. Voor veel mensen waarschijnlijk gewoon drie stoelen in een ruimte. Maar niet voor mij…
Ik merkte de energie van overleden dierbaren op. Gewoon een aantal opgewonden mannen die enthousiast waren over wat voor moois er te gebeuren stond. Hun familie zou elkaar leren kennen en net als zij onderling ook kunnen lachen. Ze zouden dezelfde verbondenheid ervaren als zij gedaan hebben 75 jaar geleden.
Genieten van het feit dat ze niet vergeten zijn en dat ze in de harten van deze mensen nog altijd voortleven. Zij hebben hun leven gegeven voor de vrijheid van miljoenen andere mensen en wat is dan een leven op zoveel miljoenen? Zij hadden het er voor over om hun leven te geven voor het groter geheel. Zij streefden voor vrijheid en vrede op de wereld.
Laten we dat koesteren. Laten we onze vrijheid en verbondenheid waarderen. Laten we er samen voor zorgen dat er nooit meer zoiets hoeft te gebeuren.
En ik? Ik ben dankbaar dat ik deze energie en deze woorden heb mogen ervaren. Dit zijn de momenten dat ik nog extra koester dat ik extra gevoelige voelsprieten heb.
Dit delen:
