Het Bullet journal voor meer zelfvertrouwen

Vergroot op een leuke manier het zelfvertrouwen van je kind!

Zelfvertrouwen is iets bijzonders.

Soms heb je het en soms ben je het even kwijt, of het heeft een deukje opgelopen.

En dat geeft helemaal niets. Je mag best soms eens twijfelen of je iets wel kunt. Daar is niets mis mee.

Het is belangrijk om te weten wat je kunt doen om je zelfvertrouwen weer te laten groeien.

Het ontwikkelen van zelfvertrouwen kun je vergelijken met het planten van een zaadje dat mag uitgroeien tot een mooie bloem. Wanneer je een zaadje met liefde plant en het aandacht geeft, gaat het groeien. Je kunt dat zaadje planten met behulp van dit bullet journal voor meer zelfvertrouwen.

In dit bullet journal voor meer zelfvertrouwen maakt het kind een reis naar meer zelfvertrouwen.

Onderweg voert het allerlei leuke opdrachten uit. Zo komt het steeds meer over zichzelf te weten. Al die weetjes maken hem/haar trots. Zo zal de waardering voor zichzelf gaan groeien.

Alles wat je aandacht geeft groeit.
Zo zal ook het zelfvertrouwen van het kind steeds meer gaan groeien met behulp van dit bullet journal voor meer zelfvertrouwen!

Met behulp van dit bullet journal help ik kinderen een reis te maken naar meer zelfvertrouwen.
Zo komt het kind steeds meer over zichzelf te weten. Al die weetjes maken het kind trots. Zo zal de waardering voor zichzelf gaan groeien.
Alles wat je aandacht geeft groeit. Zo zal ook het zelfvertrouwen steeds meer gaan groeien met behulp van dit bullet journal voor meer zelfvertrouwen!

 

 

Ja, dit wil ik meteen bestellen!

Klik dan hier om het Bullet journal voor meer zelfvertrouwen direct bij de uitgeverij te kopen.

In de media

In juli 2021 werd ik samen met twee kinderen die in het Bullet journal gewerkt hebben geïnterviewd, door Rinse Bulkmans en Chloe van Dongen van LangstraatTV, over mijn ‘Bullet journal voor meer zelfvertrouwen’.
Veronique en Samuel verwoorden zelf wat het hen heeft gebracht.
Wat ben ik trots op deze twee kanjers!

Reacties op Bullet journal voor meer zelfvertrouwen:

 

Nog meer reacties:

“Wow, dit ziet er gaaf uit zeg!”

“Heel motiverend!”

“Wat mooi die positiviteit!
Dit zorgt dat kinderen positief naar zichzelf gaan kijken!”

“Ik denk dat ik dit voor mezelf ga invullen!”

“Dit zou eigenlijk iedereen eens voor zichzelf moeten invullen!”

“Vaak zie je allerlei losse onderdelen die kunnen helpen maar hier staat alles mooi bij elkaar!”

“Dit is echt heel waardevol!”

“Dit is echt iets voor mijn dochter!
Ik ga het samen met haar doen, dan heeft ze meteen die extra aandacht waar ze zo’n behoefte aan heeft.”

“Wauw, dit is echt heel gaaf!”

“Je ziet dit soort opdrachten wel vaker maar zo mooi bij elkaar is heel waardevol!”

“Dit ga ik meteen aanschaffen voor in de klas!”

“Dit is niet alleen voor leerlingen doen. Ook voor volwassenen is dit zo goed om eens voor zichzelf in te vullen!”

“Dit is echt heel mooi vormgegeven!”

“Dit is echt een boek dat ik ouders van mijn leerlingen ga aanraden om aan te schaffen.
Voor mijn groep leerlingen is dit echt heel goed.”

“Dit bullet journal is echt iets voor IB-ers om met leerlingen in te werken.”

Dit prachtig ontworpen journal helpt kinderen om meer veerkracht te ontwikkelen zodat het zelfvertrouwen groeit.

Kinderen leren:

  • wat hun talenten zijn
  • waar ze blij van zijn
  • door een andere bril kijken
  • hun successen te beleven
  • doelen bereiken
  • wat ze kunnen doen als het allemaal even teveel wordt

 

Koop hier het Bullet journal voor meer zelfvertrouwen!

Direct bij de uitgeverij BraveNewBooks!

Klik op onderstaande afbeelding om te bestellen via de webshop van de uitgeverij.

 

Wil je het journal graag combineren met kindercoaching ?

Vul dan dit formulier in!

Coaching online is ook mogelijk wanneer je niet in de buurt woont.

Oprecht verbinding maken

“Blijf met elkaar verbinden” dat klinkt echt heel cliché, hoor ik sommigen al zeggen en komt je misschien je neusgaten uit omdat je het zo vaak hoort de laatste tijd. Maar wat is dat nu met elkaar verbinden?

Het is niet elkaar even bellen en de boodschappen doorgeven die gehaald moeten worden.
Het is ook niet je to-do-lijstje afvinken en een sociaal wenselijk berichtje sturen naar je zieke collega of familielid.

Nee, het is echt tijd vrij maken voor de ander. Echt even contact maken met de ander. Echt vragen hoe het met de ander gaat.
Echt luisteren naar wat de ander bezighoudt. Belangstelling tonen in de behoeften en het verhaal van de ander.

En dan niet om jouw mening te geven over wat de ander verteld. Nee, oprecht belangstelling in de ander tonen, empathie tonen.

Empathisch luisteren

Wanneer je empathisch gaat luisteren, luister je als het ware tussen de regels door. Dat betekent dat je de emotie hoort, dat je ook de non-verbale signalen waarneemt.
Echt luisteren om te luisteren in plaats van luisteren om te reageren. Je stemt echt af op elkaar. Je kijkt elkaar in de ogen en ziet de persoon achter het gezicht. Je toont belangstelling in het verhaal achter de persoon. Je laat de ander voelen dat hij of zij zichzelf mag zijn en echt mag vertellen wat er in hem/haar leeft. Je geeft de ander de ruimte om zichzelf bloot te geven en kwetsbaar op te stellen.

Niet omdat je het idee hebt dat je het moet of omdat je je verplicht voelt, maar omdat je oprecht geïnteresseerd bent in de ander en hoe het met hem of haar gaat.

Soms is het een klein gebaar maar wordt het enorm gewaardeerd…

Wie ga jij vandaag verblijden met echt contact?

 

E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.

In mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog meer tips voor meer verbinding.
Speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.

 

 

 

Een andere mooie manier om meer verbinding te maken met je kind en ook het zelfvertrouwen te vergroten van je kind is het Bullet Journal voor meer zelfvertrouwen.

Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.

“Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.”

Pippi Langkous

Hoe fijn is het toch als je als kind gewoon het vertrouwen hebt in jezelf dat je iets kunt ook al heb het het nog nooit eerder gedaan.
Heerlijk toch als je niet belemmerd wordt door angst om te falen?

En waarom zou je eigenlijk ook angst moeten hebben om te falen?

“Ik heb niet gefaald. Ik heb zojuist 10.000 manieren gevonden die niet werken.”

Er is toch niets mis met falen?

Thomas Edison zei ooit: “Ik heb niet gefaald. Ik heb zojuist 10.000 manieren gevonden die niet werken.”. Ik kan me wel vinden in zijn uitspraak. Wanneer je faalt, heb je een manier ontdekt of ervaren die niet blijkt te werken. Dat geeft je dus te kans om er nog eens over na te denken of het nog eens te proberen. Falen geeft dus ook weer nieuwe kansen.

Sterker nog je zou kunnen zeggen dat falen juist goed is om zo nu en dan te ervaren omdat je dan weer iets kunt leren. Of het nu gaat over kennis of nieuwe vaardigheden eigen maken, juist door momenten van falen te ervaren, wordt er ook een kans gecreëerd om te leren.
Want als je altijd alles al kan, leer je dan eigenlijk wel iets of ben je dan eigenlijk altijd bezig om een trucje te laten zien van dat wat je al lang kunt?

Wanneer je het vertaalt naar een leerling op school, als een kind nooit fouten maakt, is de leerstof dan wel van het niveau van het kind? Of is het eigenlijk allemaal te makkelijk omdat alles goed is? En wat zegt dat dan over het onderwijs wat je zo’n kind biedt? Goed om eens bij stil te staan.

Leerkuil

Wanneer je kijkt naar deze poster van de Leerkuil  van het Talentenlab, wordt daar op  een mooie manier visueel gemaakt, hoe het leren nu eigenlijk gaat. Wanneer je dan ook nog de uitspraken leest die bij mindset horen, zie je heel duidelijk dat je motivatie en je manier van denken invloed hebben op datgene wat jij graag wil bereiken.

Wanneer je goed kijkt zie je op de poster ook staan dat als je over de leerkuil kunt springen, je waarschijnlijk niet aan het leren bent. En dat is eigenlijk ook wat ik hierboven ook al zeg. Je hebt immers niet echt veel moeite hoeven doen om je doel te bereiken. Oftewel je bent niet uitgedaagd om iets nieuws te proberen.

 

“Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.”

Zelf heb ik ook altijd wel weer behoefte aan nieuwe dingen leren of dingen uitproberen. Ik ben een leergierig en nieuwsgierig persoon. Daarnaast ben ik ook hele creatief en als ik graag iets wil creëren dan heb ik de houding die Pippi Langkous ook heeft. “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk wel dat ik het kan.”
Ik snuffel wat rond op het wereld wijde web en maak dan een plan van aanpak. En vaak met als resultaat dat het ook nog gelukt is ook wat ik wilde maken. En wanneer het nog niet gelukt is, ga ik evalueren wat ik nu eigenlijk nog anders moet doen. Kortom dan ben ik aan het leren! Uiteraard ben ik dan ook trots op het eindresultaat als het gelukt is.

 

Doen waar je blij van wordt

En juist dat doen waar je blij van wordt, maakt dat je je geluk kunt voelen. Mooi toch als je dat een kind kan meegeven in het leven?

Dat is tenminste wel wat ik kinderen van alle leeftijden mee wil geven. Ik wil graag dat hun ogen stralen. Dat ze trots op zichzelf durven zijn en vertrouwen hebben in hun kwaliteiten.

Wat bof ik dan dat ik daar ook nog eens mijn werk van heb kunnen maken!
Want zowel in het onderwijs als bij het coachen van kinderen is dat toch echt mijn drijfveer:
Kinderen die geboren worden als rupsen begeleiden in hun ontwikkeling zodat ze zich kunnen ontpoppen tot schitterende vlinders.

Hoe ga je om met twijfel en onzekerheid tijdens de opvoeding van je kind?

Soms valt het ook allemaal even niet mee. Dan vraag je je af of je alles wel goed doet en of je misschien toch niet moet luisteren naar wat die ene persoon tegen je gezegd had dat je moest doen. Ook al voelde dat niet helemaal dat het iets voor jou was.

Eigenlijk kun je daar heel kort over zijn, als iets niet goed voelt moet je je afvragen waarom je het zou moeten doen? Kan het wellicht ook anders? Kan het op een manier die goed voelt voor jou als ouder?

 

Obstakel in de opvoeding

Regelmatig komt het voor dat ouders en kinderen tegen een obstakel in de opvoeding aanlopen. Iedereen heeft er een mening over hoe je het op moet lossen of hoe je het probleem aan moet pakken.
“Als het er een van mij was geweest nou dan zou ik het wel weten!”, is helaas een ontzettende dooddoener voor de ouders en het kind in kwestie. Want het is niet jouw kind, en het is niet jouw gezin.

Ieder persoon is uniek

We vertonen verschillende gelijkenissen maar hoe je het ook went of keert, we zijn allemaal uniek. Dus wat voor de ene ouder en kind werkt hoeft helemaal niet voor de ander ook zo te werken. Neem nu mijn zoon en dochter, twee totaal verschillende persoontjes. Wat bij de een werkt, heeft bij de ander geen effect en omgekeerd.
Wanneer ze tijdens de peuterpuberteit in het verzet gingen en niet mee wilden, hoefde ik tegen mijn dochter maar te zeggen: “Dat is goed, dan ga ik wel alleen, Daag.”, dan wist mijn dochter niet hoe snel ze toch met mij mee wilde komen. Mijn zoon daarentegen zei gewoon vrolijk, “Ja, dat is goed. Houdoe!” en die liep een totaal andere richting op dan dat ik wilde.

Inmiddels zijn ze beide de peuterpuberteit uit en kun je het stukje peuter weghalen, maar ook nu zijn ze verschillend en hebben ze op aan aantal gebieden een andere aanpak nodig. Bijvoorbeeld bij de huiswerkmentaliteit. Voor de een geen probleem terwijl de ander heeft toch wel enige begeleiding van ons als ouders nodig om alles in goede banen te leiden.

Goed bedoelde adviezen

Wanneer je dan als ouder echt je helemaal vast wil houden aan alle adviezen en dergelijke die er te vinden zijn in je sociale omgeving of op de sociale media, word je gillend gek. Maar hoe doe ik dat dan? Nou als volgt:

Wanneer ik ergens tegen aan loop, ga ik voor mezelf even na voor wie het nu eigenlijk een probleem is. Is het een probleem voor ons allemaal als gezin of heb ik er vooral last van als moeder? Is het iets waar ik iets mee moet doen, of kan ik het op zijn beloop laten? Zien mijn kinderen het als een probleem? Wanneer doet het probleem het zich voor? Wat is hetgeen ik eigenlijk graag zou willen zien en is dat ook wat de ander graag zou willen? Zo ja, waarom lossen we het dan zo niet op? Zo nee, hoe komen we dan toch tot elkaar zodat er toch een oplossing komt? Of is dus juist iets waarbij ik als ouder mijn verantwoordelijkheid moet nemen en ben ik “baas” en moet mijn kind zich er maar naar schikken? En wil ik dat op die manier?

Praten

Allereerst helpt het om er in ieder geval met je partner over te praten of anders in ieder geval met iemand bij wie je weet dat je je verhaal kwijt kunt zonder dat er meteen adviezen gegeven worden. Praat eens hoe het door de ander ervaren wordt. Deel je zorg of je probleem. Bekijk dan samen wat je graag anders zou willen zien zodat je als ouders weet hoe je er samen in staat en dit ook zo naar je kinderen kunt uitdragen.

Bespreek met je kind op het niveau dat bij hem of haar past waar je tegen aan loopt en dat je dat graag zou willen oplossen.

Luisteren zonder oordeel

Luister eerst naar het verhaal van je kind, zonder te oordelen. Dat is ontzettend lastig in een aantal gevallen maar probeer het echt! Luister om je kind te willen begrijpen. Wanneer je luistert om te begrijpen, blijf je namelijk open staan voor het verhaal van je kind.
Wanneer je al je einddoel voor ogen houd, kan het gebeuren dat je alleen maar datgene hoort wat je wil horen en niet wat je kind je eigenlijk wil vertellen.
Hoe zou je kind het graag op willen lossen wanneer het kind het ook als een probleem ervaart dat jullie een strubbeling hebben in jullie onderlinge relatie. Bespreek dit met elkaar en probeer hierin ook duidelijk aan te geven waar jij tegen aanloopt en waarom je er tegen aan loopt.

De juiste toon

Wanneer je zegt, dat je zijn muziek vreselijke herrie vindt zal hij het zo maar niet zachter zetten. Lekker boeiend dat zijn ouders het vreselijke herrie vinden, dat is iets wat al generaties lang voorkomt dus waarom zou hij dan ineens de muziek zachter moeten zetten?
Wanneer je aangeeft dat je het fijn vindt dat hij een muziekkeuze heeft waar hij zo van kan genieten maar dat je zijn smaak niet deelt en er juist heel chagrijnig van wordt, dus dat je het fijn zou vinden als het volume wat lager kan zodat jij ook kan genieten van jouw persoonlijk muziekkeuze zodat jullie beiden lekker je ding kunnen doen, zal je eerder medewerking krijgen van je puber dan wanneer je zegt dat de muziek uit moet omdat jij het zegt.

En nee, dat is dan niet toegeven aan, dat is kijken hoe je er beide het best uit kunt komen. Een win-winsituatie.

Hulp vragen is geen schande

Verder is het ook nooit een schande om eens vrijblijvend om advies of hulp te vragen aan een persoon buiten je vertrouwde omgeving. Bijvoorbeeld een kindercoach of iemand anders waarbij jij denkt hulp/advies te kunnen krijgen. Zolang hetgeen wat je als advies krijgt maar goed voelt voor jou. Probeer het eens zou ik zeggen. Wie weet werkt het ook voor jou!

Sta achter hetgeen je zegt

Tenslotte nog wel het belangrijkst van allemaal, sta achter hetgeen je zegt of doet. Wanneer jij vindt dat iets wel of niet mag, straal dat dan ook uit! Dat zijn jouw waarden en normen en daar mag je rustig voor uitkomen, ook al verschilt dat wellicht met die van de buurman. Doe waarvan jij denkt dat het goed is in jullie situatie. Natuurlijk wel met inachtneming van de maatschappelijke opvoedingswaarden, dus geen verwaarlozing of mishandelingen. Dat sluit ik natuurlijk uit laten we daar wel duidelijk over zijn.