Ken je dat gevoel dat je in je bed ligt en je hebt het gevoel dat er iemand in je kamer aanwezig is?
Als puber had ik het zelf ook regelmatig. En ik kan je vertellen dat is niet fijn. Soms zag ik zelfs schimmen bewegen. Je hoofd onder je dekbed verstoppen, helpt niet echt. Of ja, ik zag geen schimmen meer, maar ik wist dat ze er nog waren…
Niet alleen jonge kinderen
Niet alleen jonge kinderen kunnen last hebben van ongewenst en niet tastbaar bezoek op hun kamer. Ook pubers en zelfs volwassenen kunnen daar last van hebben. Gelukkig leven we inmiddels in een tijd waarin je er open over kunt praten zonder meteen voor vreemd of gek uitgemaakt te worden.
Laatst kwam er ook weer een puber bij mij.
Hij had weer het idee dat er iets op zijn kamer zat. Hij heeft alle tips die ik ook in mijn boekje: “Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?” geef al geprobeerd, maar deze voelde anders. Hij had aan zijn moeder gevraagd om contact met mij op te nemen om een afspraak te maken zodat ik hem kon helpen.
Samen afstemmen
Toen de puber bij mij was hebben we samen afgestemd op zijn kamer en hebben we samen gekeken wat hij nu eigenlijk op zijn kamer ervaarde. We kwamen er achter wat het was en ook waarom het op zijn kamer was.
Daarna heeft de jongen onder mijn begeleiding er zelf voor kunnen zorgen dat deze ongenode gast naar een plek ging die beter bij hem paste dan bij de jongen.
En waarom laat ik dat deze jongen doen onder mijn begeleiding?
Nou, eigenlijk is dat heel simpel.
Ik voel en zie wat de jongen ervaart, ik ben samen met hem daar waar hij ook is. Ik stel de jongen vragen en coach hem dus tijdens dit moment. Op deze manier geef ik de jongen tools in handen om zelf ook te kunnen handelen. Hij krijgt dan steeds meer grip op zijn gevoeligheid en kan er steeds makkelijker mee omgaan met als doel dat hij het uiteindelijk ook zonder mijn hulp kan.
Grootste voordeel: de jongen krijgt een dijk van een zelfvertrouwen op dit gebied. Hij weet wat hij kan doen en hoeft niet bang te zijn.
Want mijn doel als coach is dat mijn klanten het uiteindelijk zelf kunnen zonder mijn hulp. Ik leer ze op eigen benen staan zodat zij zelf handvatten hebben om hun leven in eigen hand te nemen.
Voel jij ook iets?
Wanneer je nu zelf ook de aanwezigheid van iets op je kamer ervaart en je wil graag dat die aanwezigheid vertrekt heeft het geen zin om de huid vol te schelden. Hoe je het wel doet, leg ik uit in een heel simpel en begrijpbaar stappenplan in “Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?” vorm gegeven in een prentenboek maar voor jong en oud te gebruiken. Ik hoor regelmatig dat volwassenen het ook gebruikt hebben voor zichzelf en dat het hen geholpen heeft.
Je kunt het kopen bij bol.com door hier meteen op het boek te klikken:
Dit delen:
Wat is nu echt belangrijk tijdens de periode dat de scholen dicht zijn i.v.m. Coronavirus (COVID-19)?
We leven nu in een vreemde situatie. We worden geadviseerd zoveel mogelijk thuis te werken. Het land is in een lockdown en de kinderen kunnen niet naar school maar moeten thuis online les gaan volgen. We weten nog uit de vorige intelligente lockdown dat dat soms best pittig kan zijn. Daarom vertel ik je nu graag wat nu echt belangrijk is tijdens de periode dat de scholen dicht zijn in deze Corona lockdown.
We moeten 1,5 m afstand van elkaar te bewaren. Je mag maar met twee personen boven de 12 jaar bij iemand op visite en maar twee per dag. Je moet zoveel mogelijk thuis werken en misschien doe je dat al vanaf maart dit jaar. Mijn man in ieder geval wel. En onze kinderen zijn ook voor de tweede keer in 2020 online lessen gaan volgen. En 2021 gaat gewoon verder waar we in 2020 zijn gestopt, namelijk thuis onderwijs zowel voor de basisschoolkinderen als de scholieren van de middelbare school. Dat kan soms best lastig zijn…
Allemaal vanwege een grote pandemie worden we dus allemaal in zekere zin beperkt in onze vrijheid. Vrijheid waar we juist altijd zoveel waarde aan hechten en waar men voor wil vechten. Er zijn niet voor niets zoveel protesten en iedereen heeft er zo zijn eigen ideeën over wat nu wel en niet goed is.
Maar hoe je het ook went of keert, al deze maatregelen doen een beroep op ieder individu.
We worden ons bewust van de risico’s of je nu wel of niet tot de risicogroepen behoort. Iedereen heeft in zijn omgeving wel iemand die dat wel doet. We willen natuurlijk niet dat iemand met een zwakke gezondheid geïnfecteerd raakt doordat jij de maatregelen in de wind hebt geslagen.
Daarnaast zitten we als gezin ook meer en dichter op elkaar dan dat we wellicht gewend zijn.
Kinderen kunnen niet naar school maar krijgen wel schoolwerk dat thuis gemaakt moet worden. Ouders die niet werkzaam zijn in de cruciale beroepen worden gevraagd zoveel mogelijk thuis te werken. Voor veel mensen kan dit een stressvolle periode zijn.
Lees hier verder om te weten hoe je het stressniveau in huis laag houdt.
Als ouders moeten nu multi-tasken.
Zelf zorgen dat ons werk vanuit thuis gedaan wordt, ondertussen moeten we onze kinderen zoveel mogelijk begeleiden bij hun schoolwerk en we zijn natuurlijk ook nog gewoon ouder.
Maar ook voor de kinderen is het een stressvolle periode.
Ouders werken thuis maar zijn niet altijd beschikbaar om hen te begeleiden bij het maken van het schoolwerk. Kinderen missen de routines van school en ook het sociale contact met klasgenootjes en leerkrachten.
Planning
Wellicht heb je als ouder de neiging om nu een hele strakke planning op te stellen voor je kinderen of zelfs je hele gezin. Je doet een beroep op je kinderen om vooral goed en rustig hun huiswerk te maken. Misschien heeft school de kinderen minder werk opgegeven dan dat ze normaal gesproken maken en ben je nog op zoek naar extra werk om de kinderen rustig te houden zodat jij ongestoord je werk kunt doen.
Al snel zul je merken dat dit in theorie veel mooier klinkt dan in de praktijk. Je zult nu wellicht kanten van je kind zien die je nog niet eerder mee hebt gemaakt. Andersom zal je kind je nu ook anders ervaren als je nu ook de rol van juf op je moet nemen.
Wanneer we doorgaan zoals we altijd doen zoals dit gegarandeerd wrijving opleveren.
Daarom is het belangrijk om rekening met elkaar te houden. Begrip voor elkaar op te brengen. Misschien heb je zelf vrees voor de pandemie en kijk je veel naar het nieuws en alle actualiteitenprogramma’s op de tv. Je kind krijgt deze informatie ook mee. Misschien uit het kind het niet zo maar is het in zichzelf wel bezig met de pandemie en de risico’s.
Gedragsproblemen
Besef je dan dat je grote kans hebt om de komende tijd steeds meer gedragsproblemen kunt zien ontstaan. Oorzaken zijn divers: angst, boosheid, frustratie of juist rebelgedrag. Dit is volstrekt normaal en juist ook te verwachten onder de omstandigheden zoals die nu zijn.
Om de veiligheid en liefde binnen een gezin te waarborgen is het zaak om goed naar je kinderen te kijken en waar hun behoeften liggen.
Zorg dat ze ook hun beweging kunnen krijgen en ook gewoon kind mogen zijn. Laat ze in de tuin spelen of ga wanneer iedereen gezond is even voor een wandeling naar buiten. Maar ook in huis kun je leuke dingen doen. Denk aan spelletjes spelen, creatief of culinair bezig zijn. Ga op wereldreis met Google Maps. Lees een boek, kijk films. Doe mee met een van de online challenges die ik gemaakt heb.
Zorg ervoor dat je het onaangename met het aangename combineert.
Houd balans en zorg ook dat jij zelf je momenten pakt om even iets voor jezelf te doen. Ook wij als volwassenen hebben dat nodig!
Kortom, kijk naar wat het best werkt voor jouw gezin. Blijf in verbinding met elkaar. Zodat we ook fijne herinneringen hebben aan deze periode en niet alleen de angstige en frustratiemomenten.
Het thuis blijven geeft je de kans om als gezin juist dichter bij elkaar te komen.
Praat eens met elkaar over wat iedereen bezig houdt, wat dromen zijn en waar iedereen behoefte aan heeft. Dit kan bijvoorbeeld door het spel schatgravers. Maar er zijn vast nog veel meer mooie spellen die je kunt spelen. Wellicht heb je iets aan onderstaande suggesties.
Wellicht loop je als ouder echt even vast en zie je het even niet meer zitten.
In het gratis e-book “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk” deel ik graag mijn stappen met je om meer rust, harmonie en gezinsgeluk te bereiken.
Als ouder wil je graag meer rust, harmonie en geluk ervaren in je gezin.
Door middel van bewust ouderschap maak je dit mogelijk.
Wil jij van: strubbelingen en gemopper, niet lekker in je vel zitten, vervelend gedrag, spanningen…
…naar lachende gezichten, ontspanning, duidelijkheid en structuur, gezinsgeluk, rust en harmonie?
Download dan meteen dit ebook!
Dit delen:
Angst voor een pandemie, hoe ga jij er mee om?
Op het moment dat ik deze blog schrijf is er sprake van een pandemie. Namelijk die van het corona-virus. Heel de wereld is in rep en roer en angst en paniek grijpt om zich heen. Maar is dat terecht en hoe sta jij er in?
Wanneer ik ga kijken wanneer er sprake is van een pandemie, lees ik dat de Wereldgezondheidsorganisatie van een pandemie spreekt als een ziekte zich door de hele wereld verspreidt en veel mensen door de ziekte worden geraakt. In ruim 110 landen hebben ze op dit moment met het corona-virus te maken, dus wordt er door het WHO van een pandemie gesproken.
Er zijn al eens eerder sprake geweest van een pandemie. Denk maar aan de Mexicaanse griep waar ruim tien jaar geleden sprake van was. Massaal werden Nederlandse kinderen ingeënt op aandringen van de regering. Nu is er nog geen enting voor het Corona-virus of Covid-19 zoals het ook wordt genoemd. Voor veel mensen reden voor paniek omdat het ook nog eens heel besmettelijk is en er doden vallen. Net als bij de gewone jaarlijkse griep hoor je verschillende mensen zeggen, maar toch schijnt dit toch net even anders te liggen. Nu ben ik geen wetenschapper dus ik kan niet met allerlei feiten komen over wat nu wel of niet wetenschappelijk onderbouwd is. Dat laat ik over aan de mensen die hier meer verstand van hebben.
Waar ik wel iets over kan vertellen is over hoe we omgaan met de pandemie rondom het Corona-virus. Zeker omdat er zoveel gebeurt en er veel wordt geroepen en gezegd en niet alles is even reel wat er wordt gezegd. Landen gaan op slot er komen richtlijnen van het RIVM die haast dagelijks aangescherpt worden. Zeker als je net als ik in Brabant woont zit je er al een week langer in dan de rest van Nederland. Een week geleden werd er al gezegd dat wanneer je verkouden of grieperig was of koorts had om dan je ziek te melden en thuis te blijven. Ook werd aangeraden om zoveel mogelijk thuis te werken. Nu valt dat laatste niet mee als je zoals ik naast mijn werkzaamheden voor Praktijk De Vlinder ook werkzaam bent in het onderwijs. Ik kan maar slecht een klas met 23 kinderen mee naar huis nemen.
Nu ben ik niet verkouden maar heb net als veel meer mensen last van hooikoortsklachten, zeker nu er al zoveel in bloei staat, maar ik heb wel last van een neus die loopt en soms moet ik even hoesten of niezen. (Je bent haast bang als je even moet hoesten omdat mensen dan meteen aan Corona denken.) Ik mag al een week niet op mijn werk (in het onderwijs) komen omdat ik hooikoortsklachten heb en om één lijn te trekken en geen grijs gebied te handhaven, mag ik niet komen omdat ik ook neusspray gebruik om mijn neus open te houden en incidenteel kan niezen of hoesten. Persoonlijk weet ik dat het mijn hooikoorts is maar voor anderen is dat niet altijd duidelijk.
Wanneer er geen kinderen op school mogen komen die snotteren of verkouden zijn moet je een lijn trekken en geldt dat ook voor leerkrachten. (Ook als je normaal gesproken gewoon zou werken.) Aan de ene kant voelt het een beetje als gedwongen spijbelen…
Aan de andere kant ben ik me er wel degelijk van bewust dat er zeker hier in de provincie echt mensen zijn die serieus gevaar lopen wanneer ze wel degelijk besmet zou den raken. Ik ben ook niet bang, niet in paniek. Maar ik let wel op. Zo kom ik niet bij mijn halfzusje omdat een gewoon virusje al heel schadelijk voor haar kan zijn. Ze staat niet voor niets op nummer 1 op de wachtlijst voor een donor.
Ik heb zoonlief ziek moeten melden met een verkoudheid op school omdat de richtlijnen dat aangeven en hij anders toch naar huis wordt gestuurd. Niet omdat ik vind dat hij te ziek is om naar school te gaan. Maar omdat ik me bewust ben van de richtlijnen en dat die er niet voor niets zullen zijn. En nee, ik ben er niet bang voor als een van ons besmet zou raken. Maar we kunnen wel alert zijn en proberen te zorgen dat de kans zo klein mogelijk is.
Natuurlijk maak ik ook grappen omdat ik nu eenmaal van mening ben dat je met humor ook kunt relativeren. Even de druk eraf halen. Dat werkt voor mij en mijn gezin. Zonder daarbij de ernst van de zaak uit het oog te verliezen.
Ik vind het belangrijk dat de mensen die echt zorg nodig hebben het kunnen krijgen en dat we dus met z’n allen echt serieus moet omgaan met de richtlijnen. Zonder daarbij in paniek te raken. Maar wel even ons verstand gebruiken. Want op de IC-afdelingen in de ziekenhuizen is het aanpoten en er liggen niet alleen de oudere medemensen. Er liggen juist ook jonge mensen voor wie het volgende berichtgevingen niet zo gevaarlijk zou zijn.
In Nederland zijn we gewend dat we altijd in het ziekenhuis terecht kunnen als het nodig is. We zijn gewend om afscheid te kunnen nemen die sterven, we willen graag onze dierbaren tot het laatst toe begeleiden. Maar kan dan allemaal nog wel als er toestanden komen zoals nu in Italië waarbij er al keuzes gemaakt moeten worden welke mensen er nog wel geholpen worden op een IC en wie niet.
Aan paniek heeft niemand iets, net als dat je niets hebt aan de complottheorieën die nu naar boven komen over dat Corona aan afleidingsmanoeuvre zou zijn voor andere zaken die nu wereldwijd afspelen.
De paniek zorgt er ook voor dat mensen gaan hamsteren. Aan de ene kant een logische reactie bij mensen die in standje paniek staan of als het echt risicovol is voor je gezondheid. Maar voor alle andere mensen vraag ik me af of het echt nodig is. Zeker als er ook nadrukkelijk gemeld wordt dat er voldoende voorraad is in Nederland. Ik haal gewoon net als anders mijn boodschappen die ik normaal ook haal voor maximaal een week. Maar als ik dan in de supermarkt kom of op social media filmpjes zie, dan schrik ik van sommige mensen. Mensen die serieus ruzie krijgen over een pak toiletpapier. Waar gaat het over? Wellicht is het in de ogen van mensen die nu wel aan het hamsteren zijn geslagen naïef maar ik heb er vertrouwen in dat we heus nog wel voedsel kunnen verkrijgen de komende weken.
Naast dit alles denk ik deze hele pandemie en hoe niet alleen Nederland maar eigenlijk heel de wereld ermee omgaat maar dat het iedereen eigenlijk uitnodigt om eens de balans op te maken over je eigen leven. Wat zijn dingen waar je waarde aan hecht en wat is eigenlijk van minder belang? Maar dan niet alleen op individueel niveau maar ook op maatschappelijk niveau. Waar staan we nu en willen we op dezelfde manier doorgaan of wat willen we eigenlijk?
Wat werken in het onderwijs betreft ben ik nu in afwachting van wat er uit het spoedoverleg komt en of de scholen moeten sluiten ja of nee. Ik begrijp voor- en tegenstanders. En natuurlijk heb ik er zelf ook een mening over zowel als onderwijsgevende en als ouder. Maar ik vind het eigenlijk veel belangrijker om te kijken wat er nu belangrijk is en hoe we daar het beste vorm aan kunnen geven. Welke mogelijkheden kunnen we creëren dat we tegemoet kunnen komen aan wat wijsheid en wenselijk is.
En ja, er spelen tal van belangen mee, maar laten we alsjeblieft respectvol met z’n allen blijven naar elkaar en zorg dragen voor onze gezondheid en die van een ander.
Dit delen:
Slaapproblemen bij kinderen aanpakken
Met enige regelmaat komen mensen bij mij omdat hun kind niet goed slaapt. De ene keer is het zo opgelost een andere keer blijkt het veel groter te zijn.
Wellicht is het goed om eerst eens te bekijken wat er eigenlijk gebeurt wanneer je slaapt.
Slapen is noodzakelijk in ons leven. Wanneer je net zou slapen zouden we het simpelweg niet overleven. Bij kinderen is het ook nog eens zo dat zij door goed te slapen beter zich kunnen ontwikkelen. Zowel op fysiek vlak als emotioneel en cognitief.
Slapen kun je eigenlijk verdelen in twee slaapstadia.
Namelijk de REM-slaap en de Non-REM-slaap. Maar wat is dat dan?
- REM-slaap
REM staat voor Rapid Eye Movement oftewel een snelle oogactiviteit. De oogleden zijn dan gesloten maar daaronder maken je ogen snelle bewegingen. Tijdens de REM slaap dromen we. Je spieren verslappen behalve dan die van je gelaat en je ogen. Wanneer je dit weet, begrijp je wellicht ook waarom mensen niet staand kunnen slapen. - Non REM-slaap
Het stukje Non zegt het eigenlijk al. Tijdens deze fase is er geen oogactiviteit. Beweegt zich kind met tijden veel tijdens het slapen. Dan kun je er vanuit gaan dat het zich op dat moment in de Non-REM-slaap-fase bevindt.
Deze fase is onder te verdelen in vier fasen. Tijdens de eerste fase is er sprake van een lichte slaap; tijdens de tweede fase is er sprake van een iets minder lichte slaap; tijdens de derde fase is er sprake van een diepere slaap en tijdens de vierde fasen is er sprake van de diepste slaap.
Bij volwassenen duurt de Non-REM-fase zo’n 90 minuten gevolgd door 10-20 minuten REM-slaap. Deze fase komt ongeveer zo’n 5 keer voor. Bij kinderen duurt de Non-REM-fase 20 minuten en de REM 60 minuten. Natuurlijk kan dit per persoon altijd iets schelen. Tijdens de overgangen worden we een klein beetje wakker.
Hoeveel slaap heeft een kind nodig?
Hoeveel slaap je nodig hebt is leeftijdsafhankelijk en natuurlijk ook afhankelijk aan je levensstijl. Kleuters hebben gemiddeld 11 uur slaap nodig per nacht. Basisschoolkinderen zo’n 10 uur. Pubers varieert tussen de 8-10 uur. Volwassenen hebben gemiddeld zo’n 7 uur slaap nodig.
Slaapstoornissen
Wellicht is het een geruststelling om te weten dat slaapstoornissen vaak voorkomen. Van kinderen tot een jaar of 3 heeft een derde problemen met inslapen of doorslapen. Onderzoek heeft uitgewezen dat bij kinderen van 8-10 jaar de helft zelfs 6 maanden of langer last heeft gehad met inslapen of vreemde verschijnselen tijdens de slaap. Neemt niet weg dat het natuurlijk ontzettend vervelend voor kind en ouder kan zijn.
Hoe je als ouder hiermee omgaat is echter wel van cruciaal belang… Sommige ouders vinden het geen probleem en maken zich er niet druk om en laten hun kind bij hen in bed slapen. Andere ouders vinden dat echt een probleem en willen dat gewoon niet.
Inslaapproblemen
Wanneer je kind last heeft van inslaapproblemen is het zaak om even goed in kaart te brengen of het een gewoonte is die er ingeslepen is en dat het een kwestie is van grenzen stellen. Wanneer dat niet het geval is en het blijkt te gaan om bijvoorbeeld angsten. Dan is er wellicht een andere aanpak meer passend. Natuurlijk kun je als ouder die angst heel hardnekkig afdoen als onzin, maar daar help je je kind echt niet mee. Beter is het om het te bespreken en kijken naar wat het kind nodig heeft om met de angst om te gaan en wel in te kunnen slapen.
Verplichten om te slapen is helaas niet mogelijk. Wel kun je je kind duidelijk maken dat het slaaptijd is. De dag is voorbij en ook de ouder gaat slapen om de volgende dag weer fris en fruitig te zijn.
Tijdens het maken van een afstemming kan ik wanneer er bijvoorbeeld sprake is van angst bij een kind achterhalen wat de oorzaak is van de slaapproblemen. Vaak geeft een kind dan ook aan wat het graag anders zou willen in het gezin waardoor het beter kan slapen.
Dan gaan ouders met de inzichten en handvatten aan de slag en vaak gaat het daarna ook beter.
Slaapproblemen aanpakken
Slaapproblemen aanpakken vraagt veel energie en ook echt een consequente aanpak van ouders. Gedrag verander je namelijk niet zomaar. Daar gaat echt wel een periode overheen. Dus twee nachten iets proberen is niet voldoende. Wil je een probleem echt goed aanpakken, hou dan vol, ook als het moeilijk wordt.
Plan daarom goed in wanneer je start met het aanpakken van het probleem. Zorg dat je ook als ouder de volgende dag niet echt iets actiefs hebt gepland. Of bijvoorbeeld in een vakantie. De eerste weken zijn echt cruciaal. Dus ben consequent en houd het samen vol!
Ben je er klaar voor?
Dan volgen hier twee aanpakken die je kunt hanteren. Bekijk eens waar er voor jezelf winst te behalen valt.
Stappenplan bij de aanpak van een slaapprobleem:
- Kies een vast uur om te gaan slapen.
(Rekening houdend met dat niet ieder kind even veel slaap nodig heeft.) - Zorg voor een duidelijk avondritueel.
Dit ritueel moet elke avond in dezelfde volgorde herhaald worden.
Bijvoorbeeld naar toilet gaan, tandenpoetsen, naar bed, nog even 5 minuten (voor)lezen, lichten uit. - Wanneer vindt het slaapprobleem plaats?
| Bij het verlaten van de kamer? | Mijn kind kan moeilijk alleen inslapen. |
| Hanteer dan de “In en onmiddellijk weer uit de kamer”-methode.
1. Wanneer het kind roept zodra je de kamer verlaat, ga de kamer van het kind binnen. 2. Zeg dat het moet slapen. Kies voor een vaste zin die elke keer als men de kamer binnen gaat, herhaald wordt. 3. Blijf niet langer dan 15 seconden. 4. Maak geen oogcontact met het kind, geef geen extra kus of knuffel, niets meer vertellen, niet antwoorden op vragen. De eerste avond ga je als ouder om de 2 minuten naar binnen en dit houd je vol tot het kind uiteindelijk slaapt. De tussenpoos van tijd kun je geleidelijk afbouwen. Komt het kind uit bed, dan stuur je het terug naar bed of je tilt het op en legt het terug in bed zonder dat je boos wordt en volg bovenstaande stappen. |
Hanteer de “Ik blijf bij je tot je slaapt”-methode.
1. Ga op het uiteinde van het bed van het kind zitten. 2. Maak geen oogcontact. 3. Antwoord niet op vragen maar herhaal indien nodig op de twee minuten dat het kind moet slapen. 4. Als het kind uit bed komt en op schoot komt zitten, leg hem/haar dan terug zonder iets te zeggen. 5. Blijf bij het kind zitten tot het slaapt. Doe dit een aantal avonden op deze manier. Als het lukt, ga dan de volgende avond op een stoel zitten in de kamer van het kind, de volgende avond in de deuropening etc., tot wanneer het kind alleen ligt. |
Succes!
Mocht je toch nog tegen problemen aan blijven lopen, schroom dan niet en neem contact met mij op!
Dit delen:
Wat als mijn kind spoken ziet?
Steeds vaker kom ik in mijn omgeving (zowel in de werksfeer als privé) kinderen tegen die meer zien of horen dan hun ouders. Soms is dat leuk, maar er zijn ook wel eens momenten dat dat helemaal niet leuk is en misschien zelfs wel wat beangstigend. Maar wat doe je dan als ouder?
Allereerst neem je kind serieus! Of jezelf nu wel of niet hetzelfde ervaart als je kind, laat je kind weten dat je hem of haar serieus neemt. Daarmee geef je je kind vertrouwen dat het ben jou als ouder ook hiervoor terecht kan. Wanneer je zelf ook iets ervaart is het al iets makkelijker omdat je de ervaring kunt delen.
Spookjes in de kamer
Er zijn diverse jonge kinderen die spreken over spookjes of geesten (al noemen ze die vaak niet zo) die ze vooral ’s nachts waarnemen. Vaak zijn het onbekenden, maar soms ook geesten van overledenen die ze hebben gekend. Sommige geesten proberen hen bang te maken of doen gek terwijl anderen gewoon door de kamer lopen. Na de kleuterleeftijd hoor je er nog weinig kinderen hierover. Dit kan zijn doordat er geen waarnemingen meer zijn of omdat ze geleerd hebben dat veel volwassenen het niet geloven.
De waarneming leidt vaak tot angstaanvallen, nachtelijke huilbuien en nachtmerries. Deze kinderen zijn dan ook bang om alleen te slapen of willen niet alleen in hun kamer zijn. Sommige kinderen hebben zowel overdag als ’s nachts plasongelukjes terwijl ze normaal wel zindelijk zijn.
Hoe kan je je kind hiermee helpen?
Het maakt niet uit wat je eigen overtuiging is rondom geesten. Belangrijk is dat je je kind de kans te geeft zich te uiten. Je kan het zelf belachelijk vinden of juist bang zijn, maar je kind heeft op het moment wanneer het spreekt over waarnemingen een begrijpende ouder nodig.
Laat je kind vertellen over wat het waarneemt op het moment dat het erover begint. Luister aandachtig zonder te oordelen. Laat het kind merken dat je het serieus neemt.
Wanneer je kind is uitgepraat en de bij behorende emoties heeft kunnen uiten, kun je vertellen wat je zelf gelooft dat er aan de hand is. Als je gelooft dat het een echte waarneming is, kan je je kind dit vertellen. Als je echter gelooft dat het niet echt is, kan je dit ook aan je kind vertellen. Dit stelt je kind gerust.
Mocht het zo zijn dat je gelooft dat het een echte waarneming is, dan kun je samen met je kind er iets aan doen waardoor je kind het gevoel en de ervaring krijgt dat het invloed uit kan oefenen.
Speciaal voor kinderen die last hebben van een spookje op hun kamer heb ik een prentenboek gemaakt.
‘Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?’ is een handleiding in de vorm van een prentenboek. Ik help zo kinderen om die spookjes weg te toveren, zodat zij weer fijn kunnen gaan slapen.
Dit delen:
Mijn boek
Ik heb twee boeken uitgegeven : ‘Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?’ en ‘Bullet journal voor meer zelfvertrouwen’
Beide boeken zijn te koop bij bol.com.
Wellicht kende je ‘Hoe tover ik een spookje van mijn kamer al?’ Onlangs heb ik een tweede uitgave uitgebracht. Naast het prentenboek ‘Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?‘ is er vanaf eind juni ook een Bullet journal voor meer zelfvertrouwen te koop!
Ieder kind verdient het om te stralen van zelfvertrouwen.
Met behulp van dit bullet journal help ik kinderen een reis te maken naar meer zelfvertrouwen. Zo komt het kind steeds meer over zichzelf te weten. Al die weetjes maken het kind trots. Zo zal de waardering voor zichzelf gaan groeien.
Alles wat je aandacht geeft groeit.
Zo zal ook het zelfvertrouwen steeds meer gaan groeien met behulp van dit bullet journal voor meer zelfvertrouwen!
Wil je meer weten over het Bullet journal voor meer zelfvertrouwen. Lees dan hier verder…
“Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?”
Heb jij wel eens last van spookjes op je kamer?
Lig je net lekker in je bed om te gaan slapen, krijg je bezoek.
Een spookje op je kamer…
Zo’n spookje dat je alleen ziet als het donker is.
Een spookje dat altijd verstoppertje speelt als papa of mama komt kijken.
Alleen jij kunt het spookje zien.
En eigenlijk ben je er een beetje bang voor.
Je hebt vast al van alles gedaan om het spookje weg te krijgen, maar niets heeft geholpen.
Lees dan dit boekje!
Een veel voorkomend probleem voor kinderen is dat zij spookjes op hun kamer hebben.
Veel kinderen hebben last van spookjes* op hun slaapkamer.
‘Hoe tover ik een spookje van mijn kamer?’ is een handleiding in de vorm van een prentenboek.
Ik help zo kinderen om die spookjes weg te toveren, zodat zij weer fijn kunnen gaan slapen.
Maar ook volwassen personen kunnen dit boekje prima als handleiding gebruiken om ongewenste gasten uit hun slaapkamer te laten vertrekken.
In dit boekje ga ik je een geheim vertellen.
Ik ga je vertellen hoe je spookjes uit je kamer weg tovert.
Je zult zien dat iedereen het kan.
Ook jij!
Ben je er klaar voor?
Ik vertel je stap voor stap
wat je moet doen
om weer fijn te kunnen slapen,
zonder angst voor een spookje.
Tip!
Leg het boekje onder je kussen, dan kun je het zo pakken als er weer zo’n vervelend spookje op je kamer zit.
* onder spookjes vallen ook geesten, entiteiten, enge monsters, etc.
Referenties die ik ontving:
Referenties op bol.com:
Dit delen:
