Het is nu een rare situatie. Alle scholen zijn gesloten i.v.m. het Corona-virus.
De meeste kinderen zijn thuis en volgen onderwijs op afstand. Wellicht heb je van jouw leerkracht al werk gekregen dat je thuis moet maken.
Omdat natuurlijk je niet alleen maar met leren bezig moet zijn en ontspanning ook belangrijk is, vind je hier een leuk challenge.
Lukt het jou om alle opdrachten uit te voeren?
Download hier de Thuisblijf challenge!
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang de gratis Challenge. Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene voorwaarden
Wist je dat ik nog twee leuke challenges heb gemaakt?
Ken je de ook de andere challenges?
Er is een dobbel en tekenchallenge, een thuisblijfchallenge , een meivakantiethuisblijfchallenge en ook een kerstvakantie thuisblijf challege!
 |
 |
Wellicht vind je deze boeken ook nog wel interessant:
Dit delen:
Slaapproblemen bij kinderen aanpakken
Met enige regelmaat komen mensen bij mij omdat hun kind niet goed slaapt. De ene keer is het zo opgelost een andere keer blijkt het veel groter te zijn.
Wellicht is het goed om eerst eens te bekijken wat er eigenlijk gebeurt wanneer je slaapt.
Slapen is noodzakelijk in ons leven. Wanneer je net zou slapen zouden we het simpelweg niet overleven. Bij kinderen is het ook nog eens zo dat zij door goed te slapen beter zich kunnen ontwikkelen. Zowel op fysiek vlak als emotioneel en cognitief.
Slapen kun je eigenlijk verdelen in twee slaapstadia.
Namelijk de REM-slaap en de Non-REM-slaap. Maar wat is dat dan?
- REM-slaap
REM staat voor Rapid Eye Movement oftewel een snelle oogactiviteit. De oogleden zijn dan gesloten maar daaronder maken je ogen snelle bewegingen. Tijdens de REM slaap dromen we. Je spieren verslappen behalve dan die van je gelaat en je ogen. Wanneer je dit weet, begrijp je wellicht ook waarom mensen niet staand kunnen slapen. - Non REM-slaap
Het stukje Non zegt het eigenlijk al. Tijdens deze fase is er geen oogactiviteit. Beweegt zich kind met tijden veel tijdens het slapen. Dan kun je er vanuit gaan dat het zich op dat moment in de Non-REM-slaap-fase bevindt.
Deze fase is onder te verdelen in vier fasen. Tijdens de eerste fase is er sprake van een lichte slaap; tijdens de tweede fase is er sprake van een iets minder lichte slaap; tijdens de derde fase is er sprake van een diepere slaap en tijdens de vierde fasen is er sprake van de diepste slaap.
Bij volwassenen duurt de Non-REM-fase zo’n 90 minuten gevolgd door 10-20 minuten REM-slaap. Deze fase komt ongeveer zo’n 5 keer voor. Bij kinderen duurt de Non-REM-fase 20 minuten en de REM 60 minuten. Natuurlijk kan dit per persoon altijd iets schelen. Tijdens de overgangen worden we een klein beetje wakker.
Hoeveel slaap heeft een kind nodig?
Hoeveel slaap je nodig hebt is leeftijdsafhankelijk en natuurlijk ook afhankelijk aan je levensstijl. Kleuters hebben gemiddeld 11 uur slaap nodig per nacht. Basisschoolkinderen zo’n 10 uur. Pubers varieert tussen de 8-10 uur. Volwassenen hebben gemiddeld zo’n 7 uur slaap nodig.
Slaapstoornissen
Wellicht is het een geruststelling om te weten dat slaapstoornissen vaak voorkomen. Van kinderen tot een jaar of 3 heeft een derde problemen met inslapen of doorslapen. Onderzoek heeft uitgewezen dat bij kinderen van 8-10 jaar de helft zelfs 6 maanden of langer last heeft gehad met inslapen of vreemde verschijnselen tijdens de slaap. Neemt niet weg dat het natuurlijk ontzettend vervelend voor kind en ouder kan zijn.
Hoe je als ouder hiermee omgaat is echter wel van cruciaal belang… Sommige ouders vinden het geen probleem en maken zich er niet druk om en laten hun kind bij hen in bed slapen. Andere ouders vinden dat echt een probleem en willen dat gewoon niet.
Inslaapproblemen
Wanneer je kind last heeft van inslaapproblemen is het zaak om even goed in kaart te brengen of het een gewoonte is die er ingeslepen is en dat het een kwestie is van grenzen stellen. Wanneer dat niet het geval is en het blijkt te gaan om bijvoorbeeld angsten. Dan is er wellicht een andere aanpak meer passend. Natuurlijk kun je als ouder die angst heel hardnekkig afdoen als onzin, maar daar help je je kind echt niet mee. Beter is het om het te bespreken en kijken naar wat het kind nodig heeft om met de angst om te gaan en wel in te kunnen slapen.
Verplichten om te slapen is helaas niet mogelijk. Wel kun je je kind duidelijk maken dat het slaaptijd is. De dag is voorbij en ook de ouder gaat slapen om de volgende dag weer fris en fruitig te zijn.
Tijdens het maken van een afstemming kan ik wanneer er bijvoorbeeld sprake is van angst bij een kind achterhalen wat de oorzaak is van de slaapproblemen. Vaak geeft een kind dan ook aan wat het graag anders zou willen in het gezin waardoor het beter kan slapen.
Dan gaan ouders met de inzichten en handvatten aan de slag en vaak gaat het daarna ook beter.
Slaapproblemen aanpakken
Slaapproblemen aanpakken vraagt veel energie en ook echt een consequente aanpak van ouders. Gedrag verander je namelijk niet zomaar. Daar gaat echt wel een periode overheen. Dus twee nachten iets proberen is niet voldoende. Wil je een probleem echt goed aanpakken, hou dan vol, ook als het moeilijk wordt.
Plan daarom goed in wanneer je start met het aanpakken van het probleem. Zorg dat je ook als ouder de volgende dag niet echt iets actiefs hebt gepland. Of bijvoorbeeld in een vakantie. De eerste weken zijn echt cruciaal. Dus ben consequent en houd het samen vol!
Ben je er klaar voor?
Dan volgen hier twee aanpakken die je kunt hanteren. Bekijk eens waar er voor jezelf winst te behalen valt.
Stappenplan bij de aanpak van een slaapprobleem:
- Kies een vast uur om te gaan slapen.
(Rekening houdend met dat niet ieder kind even veel slaap nodig heeft.) - Zorg voor een duidelijk avondritueel.
Dit ritueel moet elke avond in dezelfde volgorde herhaald worden.
Bijvoorbeeld naar toilet gaan, tandenpoetsen, naar bed, nog even 5 minuten (voor)lezen, lichten uit. - Wanneer vindt het slaapprobleem plaats?
| Bij het verlaten van de kamer? | Mijn kind kan moeilijk alleen inslapen. |
| Hanteer dan de “In en onmiddellijk weer uit de kamer”-methode.
1. Wanneer het kind roept zodra je de kamer verlaat, ga de kamer van het kind binnen. 2. Zeg dat het moet slapen. Kies voor een vaste zin die elke keer als men de kamer binnen gaat, herhaald wordt. 3. Blijf niet langer dan 15 seconden. 4. Maak geen oogcontact met het kind, geef geen extra kus of knuffel, niets meer vertellen, niet antwoorden op vragen. De eerste avond ga je als ouder om de 2 minuten naar binnen en dit houd je vol tot het kind uiteindelijk slaapt. De tussenpoos van tijd kun je geleidelijk afbouwen. Komt het kind uit bed, dan stuur je het terug naar bed of je tilt het op en legt het terug in bed zonder dat je boos wordt en volg bovenstaande stappen. |
Hanteer de “Ik blijf bij je tot je slaapt”-methode.
1. Ga op het uiteinde van het bed van het kind zitten. 2. Maak geen oogcontact. 3. Antwoord niet op vragen maar herhaal indien nodig op de twee minuten dat het kind moet slapen. 4. Als het kind uit bed komt en op schoot komt zitten, leg hem/haar dan terug zonder iets te zeggen. 5. Blijf bij het kind zitten tot het slaapt. Doe dit een aantal avonden op deze manier. Als het lukt, ga dan de volgende avond op een stoel zitten in de kamer van het kind, de volgende avond in de deuropening etc., tot wanneer het kind alleen ligt. |
Succes!
Mocht je toch nog tegen problemen aan blijven lopen, schroom dan niet en neem contact met mij op!
Dit delen:
Hoe ga je om met twijfel en onzekerheid tijdens de opvoeding van je kind?
Soms valt het ook allemaal even niet mee. Dan vraag je je af of je alles wel goed doet en of je misschien toch niet moet luisteren naar wat die ene persoon tegen je gezegd had dat je moest doen. Ook al voelde dat niet helemaal dat het iets voor jou was.
Eigenlijk kun je daar heel kort over zijn, als iets niet goed voelt moet je je afvragen waarom je het zou moeten doen? Kan het wellicht ook anders? Kan het op een manier die goed voelt voor jou als ouder?
Obstakel in de opvoeding
Regelmatig komt het voor dat ouders en kinderen tegen een obstakel in de opvoeding aanlopen. Iedereen heeft er een mening over hoe je het op moet lossen of hoe je het probleem aan moet pakken.
“Als het er een van mij was geweest nou dan zou ik het wel weten!”, is helaas een ontzettende dooddoener voor de ouders en het kind in kwestie. Want het is niet jouw kind, en het is niet jouw gezin.
Ieder persoon is uniek
We vertonen verschillende gelijkenissen maar hoe je het ook went of keert, we zijn allemaal uniek. Dus wat voor de ene ouder en kind werkt hoeft helemaal niet voor de ander ook zo te werken. Neem nu mijn zoon en dochter, twee totaal verschillende persoontjes. Wat bij de een werkt, heeft bij de ander geen effect en omgekeerd.
Wanneer ze tijdens de peuterpuberteit in het verzet gingen en niet mee wilden, hoefde ik tegen mijn dochter maar te zeggen: “Dat is goed, dan ga ik wel alleen, Daag.”, dan wist mijn dochter niet hoe snel ze toch met mij mee wilde komen. Mijn zoon daarentegen zei gewoon vrolijk, “Ja, dat is goed. Houdoe!” en die liep een totaal andere richting op dan dat ik wilde.
Inmiddels zijn ze beide de peuterpuberteit uit en kun je het stukje peuter weghalen, maar ook nu zijn ze verschillend en hebben ze op aan aantal gebieden een andere aanpak nodig. Bijvoorbeeld bij de huiswerkmentaliteit. Voor de een geen probleem terwijl de ander heeft toch wel enige begeleiding van ons als ouders nodig om alles in goede banen te leiden.
Goed bedoelde adviezen
Wanneer je dan als ouder echt je helemaal vast wil houden aan alle adviezen en dergelijke die er te vinden zijn in je sociale omgeving of op de sociale media, word je gillend gek. Maar hoe doe ik dat dan? Nou als volgt:
Wanneer ik ergens tegen aan loop, ga ik voor mezelf even na voor wie het nu eigenlijk een probleem is. Is het een probleem voor ons allemaal als gezin of heb ik er vooral last van als moeder? Is het iets waar ik iets mee moet doen, of kan ik het op zijn beloop laten? Zien mijn kinderen het als een probleem? Wanneer doet het probleem het zich voor? Wat is hetgeen ik eigenlijk graag zou willen zien en is dat ook wat de ander graag zou willen? Zo ja, waarom lossen we het dan zo niet op? Zo nee, hoe komen we dan toch tot elkaar zodat er toch een oplossing komt? Of is dus juist iets waarbij ik als ouder mijn verantwoordelijkheid moet nemen en ben ik “baas” en moet mijn kind zich er maar naar schikken? En wil ik dat op die manier?
Praten
Allereerst helpt het om er in ieder geval met je partner over te praten of anders in ieder geval met iemand bij wie je weet dat je je verhaal kwijt kunt zonder dat er meteen adviezen gegeven worden. Praat eens hoe het door de ander ervaren wordt. Deel je zorg of je probleem. Bekijk dan samen wat je graag anders zou willen zien zodat je als ouders weet hoe je er samen in staat en dit ook zo naar je kinderen kunt uitdragen.
Bespreek met je kind op het niveau dat bij hem of haar past waar je tegen aan loopt en dat je dat graag zou willen oplossen.
Luisteren zonder oordeel
Luister eerst naar het verhaal van je kind, zonder te oordelen. Dat is ontzettend lastig in een aantal gevallen maar probeer het echt! Luister om je kind te willen begrijpen. Wanneer je luistert om te begrijpen, blijf je namelijk open staan voor het verhaal van je kind.
Wanneer je al je einddoel voor ogen houd, kan het gebeuren dat je alleen maar datgene hoort wat je wil horen en niet wat je kind je eigenlijk wil vertellen.
Hoe zou je kind het graag op willen lossen wanneer het kind het ook als een probleem ervaart dat jullie een strubbeling hebben in jullie onderlinge relatie. Bespreek dit met elkaar en probeer hierin ook duidelijk aan te geven waar jij tegen aanloopt en waarom je er tegen aan loopt.
De juiste toon
Wanneer je zegt, dat je zijn muziek vreselijke herrie vindt zal hij het zo maar niet zachter zetten. Lekker boeiend dat zijn ouders het vreselijke herrie vinden, dat is iets wat al generaties lang voorkomt dus waarom zou hij dan ineens de muziek zachter moeten zetten?
Wanneer je aangeeft dat je het fijn vindt dat hij een muziekkeuze heeft waar hij zo van kan genieten maar dat je zijn smaak niet deelt en er juist heel chagrijnig van wordt, dus dat je het fijn zou vinden als het volume wat lager kan zodat jij ook kan genieten van jouw persoonlijk muziekkeuze zodat jullie beiden lekker je ding kunnen doen, zal je eerder medewerking krijgen van je puber dan wanneer je zegt dat de muziek uit moet omdat jij het zegt.
En nee, dat is dan niet toegeven aan, dat is kijken hoe je er beide het best uit kunt komen. Een win-winsituatie.
Hulp vragen is geen schande
Verder is het ook nooit een schande om eens vrijblijvend om advies of hulp te vragen aan een persoon buiten je vertrouwde omgeving. Bijvoorbeeld een kindercoach of iemand anders waarbij jij denkt hulp/advies te kunnen krijgen. Zolang hetgeen wat je als advies krijgt maar goed voelt voor jou. Probeer het eens zou ik zeggen. Wie weet werkt het ook voor jou!
Sta achter hetgeen je zegt
Tenslotte nog wel het belangrijkst van allemaal, sta achter hetgeen je zegt of doet. Wanneer jij vindt dat iets wel of niet mag, straal dat dan ook uit! Dat zijn jouw waarden en normen en daar mag je rustig voor uitkomen, ook al verschilt dat wellicht met die van de buurman. Doe waarvan jij denkt dat het goed is in jullie situatie. Natuurlijk wel met inachtneming van de maatschappelijke opvoedingswaarden, dus geen verwaarlozing of mishandelingen. Dat sluit ik natuurlijk uit laten we daar wel duidelijk over zijn.
Dit delen:
De kunst van het geven van een compliment
Complimenten zijn er in allerlei vormen.
Wanneer een compliment oprecht gegeven is, is het een cadeautje om te ontvangen en om te geven.
Verbinding
Op zo’n moment is er echt even een moment van verbinding tussen de persoon die het compliment geeft en de persoon die het compliment ontvangt. Even is er een moment van positieve energie die verspreid wordt. Deze positieve energie is bevorderend voor de onderlinge relatie tussen twee personen. Dus hoe fijn is het dan dat je een mooi compliment kunt geven maar ook kunt ontvangen. Want ook dat laatste is een kunst op zich!
Gezien worden
Wanneer je een compliment krijgt van een ander, is dat het bewijs dat je gezien bent. Iets wat voor veel mensen toch heel waardevol is. Allemaal hebben we toch in meer of mindere mate behoefte aan het gezien worden door onze omgeving.
Als je een compliment krijgt, betekent dat er iemand is geweest die je opgemerkt heeft. De reden waarom kan heel divers zijn, maar één ding is zeker, een compliment krijgen is een vorm van erkenning krijgen.
Voor de gever is het ook een positieve ervaring. Je hebt immers oog voor de ander en door jouw oprecht compliment creëer je niet alleen voor jezelf een positief en warm gevoel door iets goeds te doen voor een ander. Vaak krijg je dezelfde positiviteit en warmte terug wanneer de ander je bedankt voor het compliment.
Een oprecht compliment kan zelfs een begin zijn van een mooi gesprek met een wild vreemde. Hoe mooi is het als je van een wild vreemde een mooi gemeend compliment krijgt dat je raakt. Een compliment dat je een glimlach op je gezicht tovert. Wellicht herinnert iemand later niet precies wat de exacte woorden waren die je zei, maar het gevoel dat je de ander gegeven hebt, vergeet die persoon niet. Denk maar eens terug aan een compliment dat je wellicht vroeger wel eens als kind hebt gekregen.
Hoe maak je nu een goed compliment?
Laten we beginnen te zeggen dat een compliment in ieder geval oprecht moet zijn. Je moet echt menen wat je zegt. Want hoe je iets zegt is wellicht nog wel belangrijker dan wat je precies zegt. Wanneer je het zegt maar echt niets van meent, voelt de ander dat haarfijn aan. Dit wordt vaak vergeten wanneer we kinderen een compliment denken te geven. Het kind voelt echt wel aan of je meent dat het een mooie tekening is of niet. Daarom is het zaak om het compliment zo te omschrijven dat je meent wat je zegt.
Duidelijk zijn
Wanneer je een compliment geeft, ben dan ook duidelijk in wat je precies wil complimenteren. Want bij een vage omschrijving, kan de ontvanger het wellicht anders invullen dan dat jij het als gever bedoelt. Maak het specifiek. Dus niet “wat een mooie tekening!”, maar “Wat heb je mooie kleuren gebruikt tijdens je tekening, het is heel sfeervol op deze manier.”
Specifiek
Iets waarbij je ook op kunt letten bij het geven is dat het compliment specifiek is voor die ene ontvanger en niet voor ieder ander willekeurig persoon in de ruimte. Wanneer je een compliment geeft dat iemand zonder te vragen zijn hulp aanbood en dat je daar zo blij om bent omdat hij zag dat je echt even hulp kon gebruiken had. Dan voelt de ander de waardering die je hebt voor de daad die hij voor je heeft uitgevoerd.
Een compliment ontvangen
Regelmatig hoor je de ander dan zeggen, “Och, het was niets!” of “Geen dank!”. Ook als ontvanger is het niet altijd eenvoudig om een compliment te ontvangen. We hebben namelijk nog al snel de neiging om iets weg te wuiven en af te doen als iets wat normaal is terwijl het voor de ander niet gewoon was dat je deed. Hij of zij heeft je immers er een compliment voor gegeven. Bedank de ander voor het compliment en zeg in plaats van “geen dank”, “graag gedaan!”.
Zoek je nog een beetje inspiratie?
Wellicht zit hier iets voor je erbij:
- Wat fijn dat je even de deur voor me open hield terwijl ik mijn handen vol had.
- Wat fijn dat je de vaatwasser hebt ingeruimd omdat je zag dat er nog vieze vaat op het aanrecht stond.
- Ik vind het lief dat je zo goed voor mij zorgt.
- Ik vind het fijn dat je wilde luisteren naar mijn verhaal.
- Wat fijn dat je mij geholpen hebt met …
- Wat fijn dat ik je kan vertrouwen.
- Wat een inspirerende woorden heb jij gesproken, daar kan ik echt iets mee!
- Je ogen stralen!
- Wat dapper dat jij … durfde!
- Je hebt een goede keuze gemaakt.
- Ik vind het altijd gezellig als jij zo bij mij komt zitten.
- Ik zie dat je hard werkt, wat een toewijding!
- Ik vind je een lieve vriendin, zoals jij voor mij klaar staat!
- Wat heb jij veel moeite gedaan om dit te bereiken!
- Wat heb jij goed doorgezet om je doel te bereiken.
- Dat heb je handig gedaan!
- Wat goed dat je hulp hebt gevraagd!
- Wat goed dat je je fout toe durfde te geven!
- Wat fijn dat je ook je kwetsbare kant hebt getoond!
Houd je van complimenten geven in een spelvorm?
Het complimentenspel zorgt voor plezier en verbinding op een speelse en ontspannen manier. Door het spel te gebruiken leer je om het positieve te zin in jezelf en de ander.
Dit delen:
Artikelen
Zo nu en dan schrijf ik een artikel wat interessant is voor ouders.
Hieronder vind je een verzameling van de artikelen die zijn verschenen.
Dieren hebben een positieve invloed op de ontwikkeling van kinderen
Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.
Hoe houd je het stressniveau in huis laag als meer op elkaars lip zit dan normaal?
Hoe ga je om met twijfel en onzekerheid tijdens de opvoeding van je kind?
Hoe begeleid je een kind bij het overlijden van een dierbare?
Herken je dat, dat je kind totaal overprikkeld is en jij ook niet meer de rust zelve bent?
Dit delen:
