Vandaag is het wereld dierendag en heel veel kinderen verwennen vandaag hun huisdier een beetje extra. Van jongs af aan leren kinderen spelenderwijs zich verantwoordelijk te gedragen voor hun huisdier. Want ze willen natuurlijk wel dat het met hun hond, kat, konijn, cavia of wat voor dier dan ook, goed gaat.Maar omgekeerd zegt men dat huisdieren ook goed zijn voor de ontwikkeling is voor kinderen. Maar hoe zit dat nu precies?
Onderzoek
Uit onderzoek is gebleken dat het hebben van een huisdier een positief effect kan hebben op het zelfvertrouwen van kinderen en hoe zij zichzelf zien.
Een huisdier geeft je het gevoel dat je niet alleen bent. Je hebt een speelkameraadje en altijd een luisterend oor. Tegen je dierenvriend kun je alles vertellen en hij zal het niet verder vertellen. Iets wat je niet altijd van een mensenvriendje kunt zeggen.
Daardoor zou je ook kunnen stellen dat een dierenvriend je ook een gevoel van veiligheid kan geven. Wanneer je bijvoorbeeld iets op tv ziet dat je spannend vindt, is het maar wat fijn als je bijvoorbeeld je hond even goed vast kunt pakken.
Maar wat dacht je van een kind dat veel prikkels binnen krijgt?
Wanneer het kind een huisdier gaat aaien, zorgt dat ervoor dat het stresslevel bij het kind omlaag gaat en het kind wat meer tot rust komt. Zo merkte ik bijvoorbeeld dat mijn dochter toen ze kleiner was juist veel beter aan kon geven wat haar dwars zat als ze met haar pony bezig was. Op de een of andere manier zorgde de energie van de pony ervoor dat dochterlief beter bij zichzelf kon komen en kon uiten wat haar dwars zat. Iets wat haar tegenwoordig gelukkig ook zonder pony lukt.
Goed humeur
Kinderen worden over het algemeen blij van een huisdier. Het is iemand die onvoorwaardelijk van ze houdt en niet oordeelt over wat ze doen of zeggen. En zeg nu eerlijk, als zo’n blije hond je vrolijk begroet als je thuis komt dan kun je dat toch bijna niet negeren.
Effect op sociale vaardigheid.
Wist je trouwens dat onderzoek heeft aangetoond dat kinderen die opgegroeid zijn met een hond als huisdier later als volwassenen meer sociaal vaardig zijn? Hoe dat zou komen? Nou, hondenbezitters zullen het vast beamen maar wanneer je met een hond gaat wandelen, heb je altijd aanspraak! Wij hebben het nu zelf aan de lijve ondervonden. Volkomen vreemden knielen op de grond en vragen of ze die leuke hond van je even mogen aaien en een praatje is het gevolg. Zo heeft onze hond zo al zijn vaste adresjes waar hij even langs wil lopen om wat knuffels uit te delen en te incasseren.
Maar sociaal gedrag vraagt er ook om dat je je kunt verplaatsen in de gevoelens van een ander oftewel het empathisch vermogen van de mens. Wanneer een kind een huisdier heeft, leert het spelenderwijs dat een ander ook behoeften en gevoelens heeft. Als je goed voor je huisdier wilt zorgen, zul je op tijd moeten zorgen dat er voor voedsel wordt gezorgd, een bakje met water maar ook door aandacht te geven.
En wat denk je als het dier ziek is, het zorgen voor een dier dat hulp nodig heeft kan ook heel leerzaam zijn voor een kind. Iedereen wil natuurlijk dat ook zijn dierenvriend gezond is en als die dat niet is, moet je daar zorg voor dragen.
Afscheid nemen
Helaas is het soms ook zo dat een ziek dier niet meer beter te maken is door een dierenarts. En hoe hard het ook is, ook dat hoort bij het leven. Nu is de levensduur van het ene dier langer dan die van het andere dier maar vroeg of laat komen kinderen dan ook in aanraking met het afscheid nemen van je dierenvriend. Dat geeft verdriet en kinderen rouwen dan ook echt. Zeker als dit de eerste keer is dat ze in aanraking komen met de dood.
Ik weet nog toen mijn paard overleed dat mijn zoon daar heel veel verdriet van heeft gehad. Het was zijn grote vriend. Die twee hadden een magische band en hoewel mijn paard bijna 1.80m hoog was en mijn zoon pas zes jaar toen het paard overleed waren ze dikke vrienden. Het paard zorgde ervoor dat mijn zoon kon ontladen van alles spanningen die hij soms kon hebben. Zoonlief kwam altijd weer zen terug van mijn paard.
Zoonlief wilde dan ook echt goed afscheid nemen en heeft op eigen initiatief het paard nog gedag gezegd nadat het ingeslapen was. Ook heeft hij geholpen om het zeil over het dode lichaam te leggen om het te beschermen tegen de regen terwijl we moesten wachten tot zijn lichaam werd opgehaald. En vandaag de dag we zijn nu ruim 6,5 jaar verder, weet hij dat nog heel goed. Wanneer er een bepaald liedje op de radio is, is dat het liedje wat hem terug doet denken aan dat moment. Het moment van afscheid nemen van zijn grote vriend. Zoonlief heeft ook echt nog een hele tijd gerouwd maar inmiddels heeft het een mooie plekje gekregen in zijn hart.
Dus ja, er zijn ook minder leuke momenten maar die heb je in het leven van alle dag ook. Ook daar moeten kinderen mee om leren gaan. En net als in gewone leven worden minder leuke momenten afgewisseld met mooie en leuke momenten.
Hulp bij leesontwikkeling
Wist je dat een dier ook een prima hulpmiddel kan zijn bij het leren lezen? Want hoe leuk is het als je je huisdier kunt voorlezen? Wist je dat er zelfs dierenasiels zijn kinderen mogen komen voorlezen aan dieren? Voordeel is dat zo’n huisdier je niet verbetert als je een foutje leest. Je kunt gewoon lekker leeskilometers maken zonder dat je bang hoeft te zijn te falen of verbeterd te worden. Wel zo fijn als je een onzekere lezer bent.
Goed voorbeeld doet volgen
Zo zie je er zijn heel veel positieve effecten van huisdieren op kinderen. Maar alles valt of staat natuurlijk bij hoe de rest ook omgaat met het huisdier. Ouders hebben hierin ook echt een voorbeeldfunctie wat betreft het dragen van verantwoordelijkheid en de omgang met een dier. Kinderen moeten namelijk wel leren dat een huisdier niet hetzelfde is als een knuffeldier of een ander gebruiksvoorwerp. Zij moeten ook leren hoe je zorgt voor iemand anders. Over het algemeen is het toch de bedoeling dat een huisdier zijn hele leven lang bij een gezin zal blijven en echt een gezinslid worden.
Besef dat dan ook altijd goed wanneer je aan een huisdier begint en lees je goed in, wat er allemaal bij komt kijken en maak een weloverwogen beslissing of je wel/niet daar tijd en ruimte voor hebt of wilt maken binnen je gezin. Hier in huis zijn mijn kinderen in ieder geval blij het hun dierenvrienden.
Dit delen:
Gedragsveranderingen zijn niet makkelijk…
Misschien heb je het zelf wel eens geprobeerd om je gedrag te veranderen of het gedrag van je kind.
Dan heb je vast al eens ervaren dat dat niet meevalt. Er wordt weleens gezegd dat je makkelijker iets nieuws aanleert dan dat je “verkeerd” gedrag afleert. Dat is niet alleen bij huisdieren zo. Maar ook bij volwassenen en bij kinderen.
Eigenlijk is het zo hoe ouder je bent des te lastiger het kan zijn om je gedrag te veranderen. Let op ik zeg lastiger, ik zeg niet onmogelijk. Gelukkig maar want anders zou mijn werk als coach een beetje zinloos zijn.
Hoe het komt dat “verkeerd” gedrag moeilijk af te leren is en te vervangen door “gewenst” gedrag, heeft te maken met verbindingen die in de hersenen zijn/worden gemaakt. Bij kinderen zijn de gewoontes die wij als volwassenen hebben nog niet zo ingesleten als bij ons.
Filmpje
Onlangs zag ik een filmpje dat eigenlijk heel goed illustreert hoe moeilijk het is om gedrag te veranderen.
Vooral als het gedrag is dat je al op de automatische piloot uitvoert, zoals je bij fietsen doet. Want laten we eerlijk zijn, daar denken we niet eens meer over na hoe we dat moeten doen. Althans ik denk daar niet meer over na.
Ik ben benieuwd of dit filmpje jou als ouder laat beseffen hoe lastig het kan zijn om “negatief” gedrag af te leren en er een “positief” gedrag voor in de plaats te zetten.
Triggert dit filmpje jou en denk je, ik wil eigenlijk ook graag een gedragsverandering in gang zetten bij mijn gezin, neem dan contact met mij op om te kijken hoe ik je hierbij kan ondersteunen.
In mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog tips speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.
Dit delen:
Weer naar school na een andere zomervakantie dan anders
De zomervakantie is hier aan het eind.
Maandag beginnen de scholen weer en ook hier in huis zijn de voorbereidingen daarvoor al getroffen.
Mijn kinderen zitten inmiddels op de voorgezet onderwijs en moeten maandag ook weer naar school. Maandagmiddag worden ze verwacht, althans we hebben nog niet gehoord dat dat anders zal zijn i.v.m. Covid-19.
De boeken zijn inmiddels in huis en gekaft, schriften gekocht en de tas wordt ook weer onder het stof vandaan getoverd. De laptop gaat ook weer mee en de fietsen zijn goed want daar hebben we tijdens de zomervakantie gewoon gebruik van gemaakt.
Maar ik merk wel dat het iets anders is dan andere jaren. Mijn oudste gaat nu naar VWO4 maar is een jonge leerling. Ze is nog geen 15 en vraagt zich af hoe het nu zal gaan in de bovenbouw, want tja, als je met heel de klas is een lokaal moet zitten lukt 1,5 m afstand houden niet.
En moeten ze dat nu wel of niet? Want er zijn nu toch zoveel geluiden dat er volop jongeren ziek worden? Ik merk dat ze zich niet zo zeer zorgen maakt of ze wel/niet ziek zou kunnen worden maar meer, hoe gaat de school nu alles regelen en wordt het weer veel onderwijs op afstand en dus vanuit huis of is het de bedoeling dat iedereen weer gewoon naar school komt? Het zijn vragen die ik niet voor haar kan beantwoorden omdat ik het ook niet weet zolang ik van school nog geen informatie heb gekregen.
De jongste gaat naar VWO2 en maakt zich er niet zo’n zorgen om. Hij is nog maar twaalf en kinderen t/m 12 hoeven onderling geen afstand te bewaren en hij heeft nog een paar vrienden in de klas die ook nog geen 13 of ouder zijn. Dus hij ziet het allemaal wel. Ja, je leest het goed hij heeft de echte instelling van een puber.
Zelf he
b ik ook wel mijn vragen over hoe het allemaal zal gaan en wat er de komende weken allemaal op ons te wachten staat. Want je ziet om je heen gebeuren dat er twee kampen beginnen te ontstaan. De mensen die steeds meer angst krijgen door alle geluiden van de media en de regering en anderzijds de mensen die erg kritisch zijn over de geluiden van diezelfde media en regering.
Ik merk dat er steeds meer mensen het belangrijk vinden om te uiten in welk kamp ze zich bevinden en mensen gaan ook op sociale media steeds meer zich erover uiten. Soms schrik ik zelfs van uitingen van mensen die ik ken en hoe heftig zij zich uiten.
Het doet er niet toe wat ik zelf van alles rondom covid-19 vind, maar wat ik wel belangrijk vind is dat we wel respectvol naar elkaar blijven. Dus ga eens in gesprek met elkaar en probeer je in de ander te verplaatsen zonder er verder een oordeel over te hebben wat de ander vindt of zonder de ander te willen overtuigen van jouw mening. Laat elkaar in zijn waarde. Probeer een middenweg te vinden waar je beiden je in kunt vinden. Zorg dat je verbonden blijft in plaats van dat je steeds verder van elkaar komt te staan.
Respecteer het wanneer iemand zich prettiger voelt bij de 1,5m afstand. Houd dan ook afstand en ga dan niet juist binnen de ruimte staan omdat jij het onzin vindt. Dat mag, jij mag het onzin vinden, maar houdt ook rekening met je medemens.
En zo bespreek ik dat ook met mijn kinderen. Geef elkaar de ruimte en zorg dat jij het aangeeft als je je ergens niet prettig bij voelt. Maar doe het altijd met respect voor de ander. Dat geldt niet alleen met Covid-19. Dat geldt altijd. Geef het aan wanneer je ergens mee zit, dan kun je er over praten en samen zoeken maar een manier om er mee om te gaan.
En dat is denk ik nog wel het meest belangrijke van na een periode van vakantie weer naar school te gaan. Je moet weer in een ander ritme komen en je komt weer in een systeem waarin iedereen weer even zijn plekje moet (her)vinden. En ja, dan kan het zijn dat een leerkracht/docent niet zo fijn is als die van vorig jaar maar geef het tijd. Iedereen moet weer wennen aan elkaar.
Vergeet ook niet dat het vormen van een groep ieder jaar weer een proces is waar we doorheen gaan. Binnen het onderwijs is het model van Tuckman gangbaar om de verschillende fasen te beschrijven.
In het begin heb je de vormende fase waarin mensen in een groep een afwachtende, verkennende houding aannemen. We kijken even de kat uit de boom zegt maar. Daarna komt een fase aan die storming wordt genoemd. Dat is een face waarin een positie wordt ingenomen. En dit kan discussies opleveren. Vanuit de storming fase komt de groep in een fase waarin expliciete of impliciete regels worden vastgesteld binnen de groep. De norm wordt gesteld.
Van daaruit komt de performingfase en er ontstaat een gemeenschappelijk doel. De laatste fase is de fase van afscheid nemen en die zie je vaak in groep 8 en aan het eind van de middelbare school gebeuren. Dat is namelijk de afsluitende fase waarin het proces wordt afgesloten en de groep weer uiteen valt.
Ieder schooljaar ondergaat een groep dezelfde fasen. Ook al zijn de kinderen qua samenstelling hetzelfde. Er veranderen altijd kinderen in hun doen en laten en ook een nieuwe leerkracht of docent kan voor veranderingen zorgen. 
Wanneer je dit weet, kun je dat ook in je achterhoofd houden wanneer je kind op de eerste dag thuis komt met verhalen die je wellicht niet verwacht had of juist wel maar anders had willen zien. Bespreek met je kind wat er fijn was en wat het aandeel van het kind hierin is geweest. Op die manier kun je je kind bewust maken van zijn/haar persoonlijke inbreng en het effect daarvan.
Besef ook dat jij zelf ook gelooft in nieuwe rondes nieuwe kansen. Soms klikt het het ene jaar wel met een docent en het andere jaar wat minder maar geef elkaar de ruimte om aan elkaar te wennen in een nieuwe situatie. En geef tijdig aan als je iets niet prettig vindt, maar vergeet niet om ook dat respectvol te doen, want wanneer je samen naar een oplossing wil komen, werkt dat beter dan wanneer je tegen elkaar begint.
Al met al, wens ik iedereen weer een mooi en vooral fijn schooljaar toe waarin hopelijk weer mooie dingen staan te gebeuren.
Dit delen:
Als je iets echt wilt, vind je een manier. Als je iets niet echt wilt, vind je een excuus.
Als je iets echt wilt, vind je een manier. Als je iets niet echt wilt, vind je een excuus.
Aj, dat is een rake uitspraak…
Maar in mijn ogen wel precies waar het op staat.
In mijn ogen ben je nog altijd de regisseur van je eigen leven.
En ja, ik weet dat er genoeg mensen zijn die dat absoluut niet met mij eens zijn. En dat mag, iedereen heeft eigen normen en waarden, ideeën over hoe het leven is en zou moeten zijn.
Ooit zei iemand, die geen benul had van mijn leven, eens tegen mij: “Ach, wat weet jij daar als broekie nou van, wat heb jij nu meegemaakt?”
Gelukkig was ik toen al niet op mijn mondje gevallen en heb ik toen heel ad rem gereageerd door tegen de beste man te zeggen dat dat een uitspraak was die hij niet kon maken als hij niet wist wat voor leven ik leidde en had gehad.
Ik was heel fel, ik had namelijk al een heleboel vervelende dingen meegemaakt. Ik kan heel slecht tegen onrecht en vooral als iemand vindt dat hij/zij jou even in een hoekje meent te moeten stoppen waar je niet in geplaatst wil worden.
De beste man was duidelijk geschrokken van mijn reactie en zag het vuur dat uit mijn ogen spoot. Hij had een verkeerde inschatting gemaakt. Daarvoor heeft hij zijn excuses ook aangeboden en ik heb dat geaccepteerd.
De vinger op de zere plek leggen
Het probleem was dat ik de vinger op de zere plek had gelegd en dat de man er op dat moment nog niet voor open stond. Een half jaar later kreeg ik een grote bos bloemen van de man. Hij zei daarbij: “Ze kunnen lullen wat ze willen, ik vind je een dijk van een wijf!”
Na het gesprek was er wederzijds respect gekomen en konden we prima professioneel met elkaar werken.
Onlangs sprak ik de man en blijken de dingen die ik destijds heb gezegd ook echt werkelijkheid te zijn geworden. Heel spijtig voor de man. Maar het heeft er uiteindelijk wel voor gezorgd dat hij de regie terug heeft gepakt en inmiddels een geheel ander leven leidt en daarbij gelukkig is.
Dat vind ik mooi. 
Want zoals de zoals de Dalai Lama het al eens zei: “Geluk ontstaat doordat jezelf in actie komt.”.
Dus wanneer je op een punt komt van: “Zo kan het niet langer, er moet iets veranderen, kun je twee dingen doen: Wachten tot het vanzelf overgaat of in actie komen en verandering in je leven gaan aanbrengen.
Als je niets verandert, zal er ook niets veranderen.
Wil je iets veranderen aan je leven dan zul je zelf in actie moeten komen.
En ja, dat kan echt bloed, zweet en tranen kosten, maar waar een wil is, is een weg.
Als je iets echt wilt, vind je een manier. Als je iets niet echt wilt, vind je een excuus.
“Ja maar….”. Hoor ik dan vaak. En ja, ik snap het hoor, het is ontzettend moeilijk om buiten je comfortzone te komen en het oude vertrouwde los te laten. Ook al is dat niet helemaal zoals je graag zou willen.
En nee, dat is niet makkelijk en ja daar is lef voor nodig, maar hoe graag wil je verandering?
- Wat is de reden dat je denkt, dit kan zo niet langer?
- Wat heb je nodig om die verandering in je leven aan te brengen?
- Hoe voel je je als die verandering plaats heeft gevonden en je je doel hebt bereikt?
- Wat zie je, wat doe je, hoe voel je je?
Leerproces
Waarschijnlijk omdat ik zelf ook een leerproces ben doorgegaan en ook frustraties en tegenslagen heb gehad, weet ik als geen ander dat het echt niet even met een toverstafje zwaaien is, en alles is helemaal geweldig.
Nee, je zult daarvoor echt zelf in actie moeten komen, stappen moeten durven zetten, doorzettingsvermogen tonen, zaken loslaten.
Maar als je dat allemaal gedaan hebt, dan voel je je zo trots dat je bent gekomen waar je wilde zijn. Ik in ieder geval wel!
En juist omdat ik zoveel meer mensen dit gun, ben ik het werk gaan doen wat ik doe.
Juist daarom help ik gezinnen en gezinsleden die meer rust, harmonie en geluk nastreven door coaching op maat, bewust ouderschap, en inzichten & praktische handvatten te geven.
Maar goed er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, dus wellicht is het niet de manier die bij jou past.
En dat is prima, dat mag!
Je bent immers verantwoordelijk voor je eigen geluk, dus ook hoe jij dat geluk wil bereiken.
Doe wat bij je past en waar jij blij van wordt!
Dit delen:
Waarom is stoeien zo belangrijk in het leven van een kind?
Je hoort het vaker, jongens mogen geen jongens meer zijn. Maar wat wordt er dan eigenlijk bedoeld? Vaak wordt er dan gedoeld op het stoeien wat juist jongens vaak doen. Maar er zijn ook genoeg meiden die van een goede stoeipartij houden.
Kinderen die vaak fysiek contact zoeken met leeftijdgenootjes, vallen gemakkelijk op. Ravottend dagen ze uit en proberen ze hun grenzen te verkennen en te verleggen. Steeds meer kinderen weten niet of nauwelijks met deze druktemakers om te gaan.
Logisch….., want veel spelletjes zijn zonder fysiek contact.
Jammer…., want stoeien zit in de aard van het beestje.
Stoeien is een spel en een uitlaatklep waarmee veel motorische vaardigheden worden geoefend en het biedt veel sociale en pedagogische handvatten.
Wist je trouwens dat “Kiekeboe” spelen al de allereerste vorm van stoeien is?
Elkaar volgen met de ogen en verrassend uit een andere hoek opduiken met een wederzijdse lach als gevolg.
Maar er zijn meer spelletjes waarin stoei-elementen zitten in spelletjes. Tikspelen zijn de eerste spelletjes met een kort moment van lijfelijk contact: de meest kenmerkende eigenschap van stoeien.
Hoe meer plezier een kind aan deze spelvormen beleeft, hoe beter het doorgaans op stoeipartijtjes zal reageren met meer en langer lijfelijk contact.
Natuurlijk is een veilige locatie een vereiste om een stoeipartijtje niet te hoeven onderbreken.
Een stoeipartijtje ontstaat in de meeste gevallen spontaan, maar vaak op een plek waar dit niet zo heel handig is. Denk maar eens aan mogelijke gevaren zoals muren, hoekige obstakels en glas in de buurt. Dan is het slim om op een veiligere plaats verder te stoeien.
Hoe kun je nu het best kinderen laten stoeien?
Jonge kinderen maken meestal uit zichzelf geen afspraken over waar en hoe ze gaan stoeien. Zij gaan zo op in het spel, dat zij meestal niet vooraf regels afspreken. Toch is dat wel iets wat je eigenlijk zou moeten doen. Dat kun je al op een heel tactische wijze doen door op een positieve wijze het spel positief te veranderen door bijvoorbeeld iets te zeggen als: “Dat is lang geleden! Ik denk dat ik maar even met jullie meedoe… Wat spreken we af, wat zijn jullie stoeiregels?”
Je kunt een stoeipartijtje dan beter bij sturen en om samen met de kinderen enkele belangrijke stoeiregels te bedenken. Zo krijg ook meteen in beeld of het louter om het stoeien zelf of om het verleggen van grenzen. In het eerste geval zullen kinderen het meedoen van een volwassene meestal toejuichen. In het laatste geval zal vooral het kind dat ‘in de aanval is’ minder enthousiast zijn. Het kind dat wordt ‘aangevallen’ zal blij zijn met de kans op hulp.
Goede afspraken maken en het stellen van duidelijke regels is dus belangrijk.
Het is handig om die spelregels samen met de kinderen te bedenken en te bewaken. Je bedenkt de spelregels immers om gevaar te beperken. Al spelend zullen de kinderen leren dat regels en afspraken middelen zijn om een leuke manier te kunnen stoeien.
Een paar voorbeelden van afspraken en spelregels:
- Pijn is niet fijn.
Alles wat pijn kan doen is verboden. Dat is makkelijk te onthouden. Laat de kinderen daar vooral zelf over nadenken. - Stop is stop.
Diegene die, om wat voor een reden dan ook, met stoeien wil stoppen, moet dat ook direct kunnen doen. Dit kan bijvoorbeeld door duidelijk ‘stop!’ te zeggen. Zo kan je dus de ‘noodknop’ indrukken en je bent hiervoor niet overgeleverd aan de interpretatie van de ander. - Handen en voeten mogen nooit bij de ander in het gezicht komen.
- Je mag nooit een hoofd van een ander omklemmen of vasthouden.
En wat voor ouder ben jij?
Ben jij een ouder die eigenlijk helemaal niet van stoeien en wild gedrag houdt of doe jij juist mee?
Wanneer je bovenstaande informatie leest over stoeien, is je mening dat hetzelfde gebleven of juist veranderd?
Dit delen:
Tafelpraat
Iedereen kent dat wel, de gebruikelijke “hoe was jouw dag?”
en de standaard antwoorden die er op volgen.
Vaak zijn het dezelfde gezinsleden die aan het woord zijn.
Wil jij eens een ander gesprek aan tafel voeren dan normaal?
Laat je dan inspireren door de volgende vragen.
Spelregels:
- Spreek vooraf af dat iedereen de mogelijkheid om de vraag te beantwoorden.
- Vergeet niet dat er geen foute antwoorden zijn
- Laat elkaar uitpraten.
- Vraag gerust ook eens door op een vraag.
Veel plezier en laat je verwonderen door je gezinsleden.
De vragen:
- Waar droom jij graag over?
- Wat is jouw leukste herinnering aan dit schooljaar?
- Wie is jouw held? Waarom?
- Hoe zou jij ons gezin beschrijven?
- Waar ben jij het meest trots op van jezelf?
- Wie de aardigste persoon die je kent? Waarom?
- Wat vind jij het leukst aan je beste vriend(in)? Waarom?
- Wat zou jij nou echt graag eens willen leren? Waarom?
- Wat vind jij het meest fascinerende dier? Waarom?
- Wanneer heb jij het idee dat volwassenen je niet begrijpen?
- Welke drie woorden passen echt bij jou?
- Wat is het beste compliment dat je ooit hebt gekregen?
- Wat is het beste compliment dat je ooit hebt gegeven?
- Wat vind je het fijnst aan je gezinsleden?
- Is er iemand die het moeilijk heeft en hoe zou je die kunnen helpen?
- Wat zou je graag met het gezin eens gaan doen dat geen geld kost?
- Wat kon je gisteren nog niet en vandaag wel?
- Wat is favoriete activiteit met het gezin?
- Als jij een dag mocht bepalen hoe alles in het gezin zou gaan, hoe zou zo’n dag er dan uit zien?
- Als jij je droomhuis zou kunnen maken, hoe zou dat er dan uit zien?
Dit delen:
25 activiteiten die je gezin laten genieten in de natuur
Zoek jij nog leuke ideeën om samen met je gezin in de natuur te doen?
Zoek niet verder, hier vind je 25 ideeën die je samen kunt ondernemen.
Succes gegarandeerd!
Wist je trouwens dat onderzoek aangetoond heeft dat mensen in een groene omgeving zich gezonder voelen, minder kwalen hebben en minder vaak naar de huisarts gaan. Door de natuur in te gaan, ontsnap je dus op een makkelijke manier aan stress.
Dus waar wacht je op? Ga erop uit en kijk hoeveel je kunt doen!
- Sta op voor de zonsopgang
Er is iets magisch aan zonsopgang. Probeer vroeg op te staan met de vogels om het begin van een nieuwe dag te zien. - Maak kennis met een boom door de seizoenen heen
Sommige bomen hebben holten die zo groot zijn dat je erin kunt klimmen, terwijl andere kleine scheurtjes hebben waar insecten zich verstoppen. Je moet elk hoekje en knoest van je boom onderzoeken om het echt te leren kennen. - Veel plezier met stokken
Er zijn zoveel manieren waarop je plezier kunt hebben met stokken. Welke kun jij verzinnen? - Maak een moddercreatie
Het mooie van modder is dat je het overal kunt vinden. Wat ga je maken met modder? - Ontdekkingstocht per fiets
Wat is er mooier dan als gezin erop uit te trekken en het platteland te fiets te verkennen? Onze bossen en parken zijn perfect voor kleine beentjes (en ook oudere) om rond te trappen. - Rol een hele grote heuvel af
Een hele grote heuvel afrollen is misschien wel de beste manier ooit uitgevonden om de bodem te bereiken. Het is ook het leukst, dus ga erop uit en zoek een heuvel! 
Ga blootsvoets
Op blote voeten gaan is een geweldige manier om contact te maken met de natuur en nieuwe sensaties aan je voeten te voelen. Er zijn zelfs plaatsen waar je een blote-voeten-pad kunt volgen.- Slakken race
Zoek verschillende slakken met huisjes bij elkaar. Zet ze bij elkaar in het midden van een cirkel en kijk welke slak als eerst over de streep gaat. - Bouw een dam
Wat is er beter op een warme dag dan in de beek te gaan en deze te proberen te blokkeren? Verzamel gewoon takjes, takken, stenen en rotsen om de waterstroom te stoppen. - Draag een natuurlijke kroon
Je kunt alle of de meeste materialen die je nodig hebt voor je natuurlijke kroon vinden in je eigen achtertuin. 
Ga buiten kamperen
Of je wildernis nu je eigen achtertuin is of een favoriet veld of heuvel, buiten kamperen is echt leuk. Het maakt niet uit of het warm en zonnig of koud of regenachtig is.- Bouw een hut
Bouw een hut van stokken op een vlakke plek in het bos, bedek het met bladeren en je hebt een schuilplaats voor piraten of een ontmoetingsplaats voor spionnen. Er zijn tal van natuurgebieden met perfecte plekken om te bouwen. - Laat een steen over het water stuiteren
Het stuiteren van stenen over het wateroppervlak ziet er ongelooflijk cool uit, maar het vraagt wel even oefenen. Lukt het jullie? - Vliegeren
Als er wat wind in de lucht is, is dit het perfecte moment om te genieten van een van de elementen. Dus, als je nog nooit een vlieger hebt gevlogen, waar wacht je nog op? 
Stampen in regenplassen
Wat is er beter dan als het regent, je regenlaarzen en regenjassen aan te trekken en in de plassen te stampen en genieten van al het waterplezier?- Ontdek wat er in het water leeft
Het ziet er misschien groen en duister uit, maar troebel water van een sloot of vennetje is vol leven. Schep wat in een witte emmer en kijk wat er onder het wateroppervlak leeft. 
Eet uit de natuur
Foerageren is volgens sommigen een heerlijke hobby waarbij planten, kruiden en fruit in de natuur worden gezocht en gegeten. Let wel op dat je alleen eet wat eetbaar is!- Ga picknicken in de natuur
Waarom naar huis gaan voor de lunch als je in de natuur kunt eten? Pak de volgende keer dat je op avontuur gaat een picknick in en geniet van je lunch midden in de natuur. - Maak wat natuur-kunst
Als het gaat om het maken van natuurkunst, is je eigen verbeeldingskracht de enige beperking. Wat ga je gebruiken en hoe? Er is zoveel om uit te kiezen in de natuur, maar zorg ervoor dat je je kunst niet maakt van het huis van een ander wezen. - Word lid van de band van de natuur
Ga naar een mooie plek in de natuur en luister naar de muziek van de natuur om je heen. Vogels zingen, ruisende bomen, borrelende beken. Hoe meer je luistert, des te meer je hoort. Probeer dingen die je in de natuur vindt te gebruiken om je eigen liedje te maken, in een groep of alleen. - Ontdek aanwijzingen voor wilde dieren
Er zijn verschillende dingen waar je op kunt letten wanneer je op het spoor bent van een dier of vogel. Pas op voor voetafdrukken, veren, vacht en poep en misschien vind je iets sneller dan je denkt. 
Maak een huis voor dieren in het wild
Allerlei dieren hebben een huis nodig en de meeste kiezen ervoor om heel verschillende huizen te bouwen. Als je er een gaat bouwen voor een dier, moet je nadenken over wat ze nodig hebben en willen van een huis en waarom.- Vang een krab
Krabben kunnen er behoorlijk gek uitzien als ze zijdelings langs het strand of de kust slenteren. Als je er een wilt vangen, gebruik dan geen haak om je krab te vangen. Maar gebruik in plaats daarvan een net (of een draadje waar je wat aas aan knoopt). Wanneer je een net gebruikt leg dan wat aas in het net om je hebzuchtige krab snel te vangen. Krabben houden van een stinkend gerecht van rauwe vissenkoppen, lever of spek. Nog beter als het een beetje verrot is… - Sterren kijken
Je hoeft geen expert te zijn om sterren, satellieten en planeten te spotten. Wist je dat er zelfs apps zijn om je te vertellen welke sterren en planeten je kunt zien? 
Ga op insectensafari
Lieveheersbeestjes, spinnen, rupsen, pissebedden. Er zijn allerlei enge kruipdieren die zich verstoppen op de plaatsen. Welke insecten kun jij ontdekken?
Bron: www.nationaltrust.org.uk
Dit delen:
Bewust ouderschap, durf jij het aan?
Tegenwoordig zijn er steeds meer ouders die bewuster in het leven staan dan andere ouders. Niet dat dat beter of slechter is. Nee, zeer zeker niet. Iedereen doet wat bij hem of haar past. Maar ik ben ook zo’n ouder die vorm geeft aan bewust ouderschap.
Maar wat houdt dat dan voor mij in?
Voor mij houdt het in dat ik goed naar mijn kind kijken waar het behoefte aan heeft. Bedoel ik dan dat het meteen een snoepje krijgt als het daar om vraagt? Nee, zeer zeker niet.
Nee, ik bedoel het meer dat ik kijk naar wat goed is voor de ontwikkeling en het welbevinden van mijn kinderen. Je kent het misschien wel, je gevoel zegt dat er iets aan de hand is, mensen uit je directe omgeving geven allerlei goedbedoelde adviezen maar die adviezen voelen niet goed voor jou. Je hebt het idee dat het iets anders moet zijn. Omdat jouw kind aan iets anders behoefte heeft dan de huis-tuin-en-keuken-adviezen.
En dan komt het….
Wat doe je dan? Volg je de mensen die al veel langer ervaring hebben in het opvoeden van kinderen of het begeleiden van kinderen? Omdat je eigenlijk niet goed anders durft te zijn? En misschien heb je het idee dat je dan toegeeft, want je hoort toch zo vaak dat ouders hun kinderen verwennen?
Ik kan je zeggen dat er heus kinderen zijn die verwend worden maar er zijn ook heus ouders die toch tegemoet kunnen komen aan de behoeften van hun kind zonder daarin zichzelf te verliezen.
Toen mijn kinderen nog klein waren en we regelmatig naar het consultatiebureau moesten voor controle, noemden veel mensen het het consternatiebureau omdat er strikt regeltjes gevolgd werden over hoe het gemiddelde kind alles zou moeten doen volgens de ontwikkelingslijnen.
Nu was ik toen al assertief genoeg om mijn eigen plan te trekken en naar mijn kinderen te krijgen. Ik vond het sowieso al vreemd want mijn kinderen liepen juist voor op alle dingen die kinderen zouden moeten kunnen doen bij een bepaalde leeftijd. Ik dacht vroeger echt dat die leeftijden op puzzels en lego niet klopte want mijn kinderen vinden dat juist veel te makkelijk. Mijn zoon heeft zich bijvoorbeeld al zelf leren lezen nog voor hij naar groep 1 ging. En ook mijn dochter maakte al puzzels en lego dozen die eigenlijk voor een paar jaar oudere kinderen zouden zijn.
Gezien mijn onderwijsachtergrond ben ik gewend om kinderen te observeren en hen ook net datgene aan te bieden waardoor ze zich verder kunnen ontwikkelen, alles zonder dwang en puur naar behoefte van het kind.
“Wat ontzettend fijn was dat ik nu ook literatuur vond die gewoon beschreef hoe ik eigenlijk allang “wist” dat ik het moest doen. Ik wist het omdat ik vertrouwde op mijn intuïtie.”
Afijn, ze konden dus al lezen voordat ze goed en wel in groep 3 zaten maar ook sociaal-emotioneel merkte ik dat het een andere aanpak vroeg van mij als ouder. Ik volgde mijn gevoel en later bleek er ook een woord voor hetgeen te zijn wat ik bij mijn kinderen ervaarde. HSP.
En eerlijk gezegd toen ik mezelf er meer in ging verdiepen, herkende ik ook steeds meer bij mezelf en vielen er kwartjes op hun plek. Wat ontzettend fijn was dat ik nu ook literatuur vond die gewoon beschreef hoe ik eigenlijk allang “wist” dat ik het moest doen. Ik wist het omdat ik vertrouwde op mijn intuïtie.
En nee, dat was lang niet altijd even makkelijk en ja daar kreeg ik ook echt wel weerstand op, maar als ik naar mijn kinderen kijk, zijn ze over het algemeen gelukkig. (Natuurlijk iedereen heeft wel eens een dipje en dat mag, dat hoort ook bij het leven.)
Durf te zijn wie je bent
Ik heb mijn dochter altijd geleerd dat ze uit mocht komen voor haar mening. Let op, dit was een meisje dat op school altijd sociaal wenselijk gedrag liet zien. Inmiddels gaat ze naar tweetalig vwo en is ze nog steeds vol van haar passie.
Als klein meisje was haar lievelingsfilm “Cars” en speelde ze met autootjes in plaats van poppen. Ik maakte zelfs jurkjes met auto’s erop waar ze dan trots mee rond liep want niemand anders had zo’n jurkje.
Nu is ze groot fan van Formule 1 en wil ze over een paar jaar ook werktuigbouwkunde gaan studeren omdat ze graag in een race team zou willen werken om de auto nog beter te later presteren zodat een coureur een podiumplaats kan bemachtigen.
Ik ben trots op haar, ze doet wat zij graag wil en durft gewoon zichzelf te zijn. En ze heeft ook geen boodschap aan meiden die dat maar vreemd vinden. Ze is gewoon zichzelf en heeft daardoor weer hele leuke vriendinnen die anderen ook gewoon accepteren zou als ze zijn.
Mijn zoon doet het ook niet volgens het boekje. Oké, het is een echte jongen dus wat dat betreft volkomen normaal. Maar wel een jongen met een hoog IQ. En juist dat laatste heeft voor ons als ouders gezorgd dat we al voor flink wat uitdagingen hebben gestaan. Want tja, welke 3-jarige leert zichzelf lezen en stuurt als net 4-jarige een briefje dat hij graag friet of pannenkoeken wil eten. Of vraagt zich als jongste kleuter af of we nog een reserve-zon hebben want als we die niet hebben, kunnen we niet leven op de aarde.
Een jongen die thuis gefrustreerd gedrag laat zien als hij op school niet uitgedaagd wordt. Dus we hebben regelmatig op school gesprekken gehad en telkens werkte een aanpak weer voor een week of zes en dan moesten we weer creatief zijn en onze handelswijze aanpassen.
En als je dan vastloopt…
Dan komt het moment dat een onderzoek nodig is om toch verder te komen. Gelukkig was het een bevestiging van wat we al wisten, maar konden er daardoor wel deuren geopend worden en kon hij naar een bovenschoolse plusklas waar hij dan een dagdeel per week heen ging, met als resultaat dat hij beter in zijn vel zat en het in ons gezin ook weer een stuk rustiger werd.
Inmiddels volgt ook hij tweetalig vwo en moeten we ook nu nog steeds creatief zijn en alert zijn bij tijd en wijle. En ja, dat vraagt ook van ons als ouders soms veel energie. Maar weet je, dat doe je, want je wil dat het goed gaat met je kind en met je gezin.
Want je kind is niet alleen je kind. Mijn kind is een onderdeel van ons gezin, dus van een systeem. Dus het is niet zo dat je alleen voor één kind iets doet. En soms uit het kind iets waardoor het als storend gedrag wordt gezien maar is het eigenlijk alleen een reactie op iets anders wat in het gezin speelt.
Aan de slag met jezelf
Daarom hoort bij bewust ouderschap ook dat je kritisch naar jezelf durft te kijken en ook daar mee aan de slag gaat wanneer blijkt dat er iets is waar aan gewerkt mag worden. Want als je goed voor een ander wil zorgen, is het ook zaak dat je goed voor jezelf kunt zorgen.
Want ook als ouder zijn er thema’s waar je soms even wat meer aandacht aan mag geven bij jezelf. Wie weet kom je door je kind erachter dat er zaken uit het verleden nog bij je spelen terwijl je je daar niet bewust van bent. Ik weet inmiddels door ervaring maar ook door coachings die ik geef en Luisterkindafstemmingen die ik maak dat wanneer een ouder aan zichzelf werkt dat effect heeft op zijn/haar kind.
Het is zo belangrijk om fouten te durven maken, want hé als iets niet is gegaan zoals het moet heb je niet gefaald, nee je hebt een manier gevonden die niet werkt en dat biedt weer nieuwe kans om een manier te vinden die wel werkt.
Daarbij laat je ook aan je kinderen zien dat het helemaal niet erg is als je aan jezelf werkt en dat het je juist heel veel kan brengen. Net als wanneer je nieuwe dingen leert en in het begin ook fouten maakt. Het is zo belangrijk om fouten te durven maken, want hé als iets niet is gegaan zoals het moet heb je niet gefaald, nee je hebt een manier gevonden die niet werkt en dat biedt weer nieuwe kans om een manier te vinden die wel werkt.
Waar het bij bewust ouderschap om draait is dat je aanvaardt wie jij bent maar ook wie je kind is, durft te kijken naar wat je kind nodig heeft zonder daarbij een curling ouder te zijn. Want bewust ouderschap betekent niet dat je alle moeilijkheden voor je kind uit de weg haalt, nee zeer zeker niet. Je kind moet ook de ruimte krijgen om ervaringen op te doen en daar horen ook ervaringen bij die negatief getinte emoties met zich meedragen. Daarbij hoort ook dat ze ervaren dat dingen niet lukken of gaan zoals ze graag zouden willen. Want ook daar moeten ze mee om leren gaan, en juist dat laatste is belangrijk want je hebt niet alles in de hand in het leven en wanneer jij een kind bent dat veerkracht heeft opgebouwd, kan je ook vervelende ervaringen ervaren en daar mee om gaan en weer uitkomen.
Verbinding
Het gaat erom dat je in verbinding kunt blijven met je kind zodat je kind weet dat er thuis een veilige haven is waar het zichzelf mag zijn en gesteund zal worden wanneer het daar behoefte aan heeft.
Dit alles zorgt er echter niet voor dat bewuste ouders alles geven aan hun kinderen en zelf geen energie meer over houden voor zichzelf of elkaar. Nee, zeer zeker niet. Want bewust ouderschap zorgt er ook voor dat je bewust ook goed voor jezelf zorgt. Dat je een balans vindt waarin jij prima functioneert en de verschillende rollen die je invult in je leven prima vorm kunt geven.
Tijd voor mezelf
Ik weet bijvoorbeeld ook dat ik echt momenten voor mezelf nodig heb om een leuke mama, echtgenote, juf, coach, vriendin, etc. te blijven. Dat plan ik dan ook echt in en ik respecteer dat ook van anderen. Dat is niet altijd makkelijk en wordt niet altijd door iedereen begrepen, maar het is wel belangrijk voor mij om in balans te blijven.
Mijn dieren zijn er blij mee, want negen van de tien keer betekent dat ik dan even met hen bezig ben. De hond om even lekker mee te wandelen en even mijn hoofd leeg te maken en het paard om daar mee aan de slag te gaan. Of ik ga juist een van mijn andere hobby’s uitoefenen.
Als je gaat voor bewust ouderschap
Is bewust ouderschap nu iets wat je van het een op het andere moment gewoon pats boem kan doen en dat het dan meteen geweldig gaat? Nee, dit is ook een weg die je in slaat en waar je leert door vallen en opstaan. Maar het geeft je zoveel!
Soms klinkt het misschien wat zwaar maar wanneer je eenmaal bewust in het leven gaat staat en bewust ouderschap toepast, is het eigenlijk niet meer dan vanzelfsprekend omdat het is waar jij waarde aan hecht in het leven.
Soms duurt het even, maar telkens kom je een stapje verder en voelt het ontzettend fijn als je daar komt waar jij het allemaal voor doet. Je plukt er de vruchten van en je laat je kinderen ook opgroeien tot volwassenen die bewust in het leven staan en zelf hun eigen keuzes kunnen en durven maken.
En omdat ik het iedereen gun om op deze manier invulling te geven aan je ouderschap, vind ik het ook zo fijn dat ik door mijn aanbod van Praktijk De Vlinder gezinnen en gezinsleden daarbij te begeleiden om ook die kracht van gezinsgeluk te ervaren. Want in mijn ogen is gezinsgeluk, stralende kinderen en gelukkige ouders.
En hoe fijn is het dan dat ik op die manier gezinnen en gezinsleden help om meer rust, harmonie en geluk te laten ervaren door bewust ouderschap, coaching en het geven van inzichten & praktische handvatten. Ik word er in ieder geval blij van!
Gezinsgeluk = stralende kinderen + gelukkige ouders
Wil jij ook die kracht van gezinsgeluk ervaren?
Dan nodig ik je graag uit in de facebookgroep: Gezinsgeluk = stralende kinderen + gelukkige ouders.
In mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog meer tips speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.
Dit delen:
Hoe ga jij als ouder om met boosheid?
In ieder gezin komt het voor dat er sprake is van boosheid en een vervelende sfeer waarin er op elkaar gemopperd wordt. Je herkent het vast wel. Het is vooral vervelend als je in je boosheid blijft hangen en humeurig wordt. Voor jou als ouder niet fijn maar ook niet voor je gezin.
En vaak lost het ook niets op. Het levert je alleen maar meer ergernis op en nog meer gezinsleden die humeurig worden. Misschien komt er zelfs nog een ander gevoel om de hoek kijken en maakt het jou of je kinderen zelf verdrietig of heb je zelfs het gevoel dat je faalt.
Iedere ouder voedt met de beste intenties op en helaas loopt het nu eenmaal niet altijd zoals we graag zouden willen.
Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Iedere ouder voedt met de beste intenties op en helaas loopt het nu eenmaal niet altijd zoals we graag zouden willen. Belangrijk is wel hoe je daar als ouder dan mee omgaat. Want laten we eerlijk zijn, van boosheid wordt niemand gelukkig. Jij niet maar de rest van het gezin ook niet.
Betekent dat dat je niet boos mag zijn?
Natuurlijk betekent het dat niet. Boosheid is een emotie die ook gewoon er mag zijn. Opkroppen is juist niet goed en zorgt er alleen maar voor dat je er nog meer last van krijgt.
Besef ook dat jij ook een rolmodel bent voor je kind.
Wil jij dat je kind leert dat je niet boos mag zijn en alles opkropt? Wil je dat je kind altijd in zijn boosheid blijft hangen? Nee, ik denk niet dat je dat wilt. Dus dan moet je dat zelf ook niet doen. En ja, dat is misschien makkelijker gezegd dan gedaan maar het is wel iets om even bij stil te staan.
Accepteer dan ook dat je boos bent en boos mag zijn.
Het gaat erom hoe je ermee omgaat. Neem even afstand van de situatie en ga na waarom je boosheid ervaart, wat doet het met je en waarom doet het wat met je? Ligt de oorzaak bij het gedrag van je kind waar je boos om wordt, of ligt de oorzaak wellicht ergens anders?
Is er ergens anders iets gebeurd waar je je al niet fijn over voelt en is dit net de druppel voor vandaag? Of ligt er een ander gevoel schuil onder je boosheid? Denk hierbij aan onzekerheid, verdriet, gevoel van gebrek aan waardering, heb je het gevoel dat je niet gezien of gehoord wordt, misschien wil je wel gewoon rust aan je hoofd, loopt het niet lekker op je werk of juist iets heel anders?
Luister om de ander te begrijpen en daarna is het jouw beurt om begrepen te worden.
Wanneer je de oorzaak weet, weet je ook in welke hoek een oplossing kan liggen.
En daar naar handelen maar vergeet ook niet om nog in gesprek te gaan met je kind. Doe dit wel wanneer jij en je kind weer tot rust zijn gekomen. Luister eens naar wat zij te vertellen hebben, zonder al meteen een oordeel klaar te hebben. Vraag ook wat ze eigenlijk zouden willen. Luister om de ander te begrijpen en daarna is het jouw beurt om begrepen te worden. Geef dan ook rustig aan waarom jij boos werd en wat jij eigenlijk zou willen dat er zou gebeuren. Wie weet willen jullie wel hetzelfde maar werd het op een andere manier geuit. En zo niet, bekijk dan of jullie samen tot een oplossing kunnen komen.
Vaak is de lucht dan veel eerder geklaard dan wanneer je alles maar laat door sudderen en steeds een korter lontje krijgt.
Deze stappen neem je dus
- Luister eerst naar jezelf en naar de oorzaak van de boosheid,
- Luister dan naar de ander om de ander te begrijpen
- Vertel daarna zelf om begrepen te worden.
- Dan heb je een win-win-situatie want worden jullie beiden gehoord in jullie boosheid.
- Nu kunnen jullie samen een constructieve oplossing bedenken.
Dit delen:
Ken jij het magische woordje NOG al?
Er bestaat een woordje van slechts drie letters dat echt magie in zich heeft.
Dit woordje zorgt er namelijk voor dat er groei of ontwikkeling mogelijk wordt gemaakt. Nieuwsgierig naar welk woordje dit is?
Afgelopen week heb ik de werking van dit magische woordje uitgelegd tijdens een kindercoachsessie aan een meisje dat bij veel dingen zegt dat ze iets niet kan. Dat is jammer want daardoor belemmerd ze zichzelf om te groeien.
Laat ik het zo uitleggen wanneer je zegt dat je iets niet kan, is de kans ook klein dat het je gaat lukken. Hoog tijd dus om haar kennis te laten maken met de kracht van het woordje “nog”.
Hoe werkt de magie van nog?
Wanneer je zegt dat je iets nog niet kunt, houd je ruimte open voor ontwikkeling. Toen het meisje dat hoorde koppelde ze het meteen aan iets wat ze onlangs heeft meegemaakt. Ze vertelde spontaan dat ze de salto achterover in het zwembad eerst nog niet kon maar nadat ze geoefend heeft met haar zus lukt het haar nu wel.
Precies dat was het helemaal. Eerst kon ze het nog niet, maar door te oefenen, lukt het haar nu wel!
Meteen was voor haar duidelijk dat je door het woordje nog te gebruiken ruimte laat om iets te leren door bijvoorbeeld te oefenen. Oftewel om van een fixed mindset over te schakelen naar een growth mindset.
En jij gebruik jij het woordje nog al? Wat kon jij eerst nog niet en nu wel?
Wellicht is dit ook iets voor jou?
Dit delen:
