Dat is een vraag die mij gisteren gesteld werd. Ik moest er even over de nadenken, want cliché antwoorden als vrede, voedsel, een dak boven het hoofd zijn al voor de hand liggende wensen. Ik wilde een speciale wens uitspreken. Dat werd het volgende:
“Ik wens voor alle kinderen op de wereld dat ze zich gehoord voelen en serieus genomen.”

Er zijn een heleboel kinderen op de wereld alle kinderen zijn stuk voor stuk uniek. Maar zo worden kinderen lang niet allemaal behandeld. Er zijn kinderen die gelukkig zijn en er zijn kinderen die verre van zijn. Nu kan ik niet voor alle kinderen op de wereld iets betekenen, maar ik kan wel iets voor mijn kinderen en de kinderen die ik tegen kom iets proberen te betekenen.

Wanneer een kind zich serieus genomen voelt, het gevoel heeft dat het gehoord wordt, heeft het het gevoel dat het er toe doet. Wanneer je er toe doet, geeft je dat vertrouwen. Vertrouwen krijg je ook wanneer je weet wat nu jouw kwaliteiten zijn en hoe je die in kunt zetten in je leven. Maar als een kind over zichzelf moet zeggen wat kan ik nu eigenlijk goed, zijn er altijd kinderen die daar moeite mee hebben. Ze vinden alles maar gewoon wat ze doen, of vinden zichzelf nergens goed in. Nu hebben niet alleen kinderen daar last van, er zijn ook genoeg volwassenen die daar niet meteen een antwoord op kunnen geven.
En dat terwijl anderen juist vaak wel aan kunnen geven waar iemand goed in is of wat zijn of haar kwaliteiten zijn. Iets wat ik vaak te horen krijg is dat ik echt oprecht naar iemand kan luisteren en anders naar kinderen durf te kijken. Een kind is niet alleen maar druk, agressief, verlegen of brutaal. Een kind is een totaal pakketje. Met verschillende kwaliteiten en met puntjes die wat minder lekker lopen. Maar het is nooit alleen maar één labeltje.

Gisteren heb ik het Schatgraversspel gespeeld in huislijke kring. Hierin namen we onze persoonlijke schatten/kwaliteiten onder de loep. We ontdekten nieuwe schatten en kregen schatten aangedragen door andere gezinsleden waarvan zij vonden dat die juist bij die ene persoon paste. Telkens werd er gekeken naar de vijf kwaliteiten die er voor ieder van ons lagen. Hoe mooi is het dan als je kind aangeeft dat dit eigenlijk een hele fijne manier is om even te zien waar ben ik nu eigenlijk goed in. Op school moeten er wel eens vragenlijsten ingevuld worden en dan vindt het dat lastig, maar op deze manier biedt het inzicht in zichzelf.

Ook komen er eigenschappen aanbod waar aan gewerkt mag worden, niet omdat het moet maar omdat de betreffende persoon dat graag zelf verder wil ontwikkelen. Hoe mooi is het dan wanneer je dat uitspreekt naar elkaar en je elkaar daarbij ook kunt ondersteunen. Dan kun je ook iemand complimenteren wanneer je ziet dat het er aan werkt. Of juist steunen als het even tegenvalt.

Maar ook kwam de vraag hoe kun je nu zorgen dat een van je sterke punten je kan helpen bij iets wat je moeilijk vindt. Dan ga je ook echt gebruik maken van je kwaliteiten. Soms vraagt dat even wat creatief denken, maar waar je creëert, komen de mooiste ideeën.

Hoe je dat dan allemaal doet, of je dat nu doet via schatgravers, talentkaarten van Kindertalentenfluisteraar, het maakt niet uit. Het gaat om het gesprek dat je voert en dat je de kwaliteiten gaat voelen als schatten van en in jezelf. Binnenkort ga ik naast mijn gewone werkzaamheden ook als kindercoach aan de slag binnen een stichting van basisscholen en ik ga zo met mijn wens aan de slag dat kinderen zich gehoord en serieus genomen voelen en op die manier kinderen te zijn die vertrouwen hebben in zichzelf en hun omgeving.

En jij? Wat is jouw wensen voor alle kinderen van de wereld?

Christianne

This post was posted in blog