Bewust positief roddelen in het bijzijn van je kind

Roddel jij wel eens op een positieve manier in het bijzijn van jouw kind?
Meestal heeft roddelen een negatieve bijsmaak.
Maar wist je dat je ook positief kunt roddelen in het bijzijn van je kind?

En wist je dat het ook nog eens heel goed is voor het zelfvertrouwen van je kind?

Eigenlijk is positief roddelen net zoiets als gewoon roddelen maar dan met een andere insteek. Namelijk dat je kind er gewoon bij zit!

Bij positief roddelen gaat het erom dat je alleen maar positieve dingen zegt over het kind terwijl je kind dus alles kan horen wat er gezegd wordt!

En…
… het is ook juist de bedoeling dat je kind dit hoort!

Vertel bijvoorbeeld tegen je partner of tegen een vriendin waarom je zo trots bent op je kind, terwijl je kind het nog net kan horen.
Hoe leuk is het als kind dat het net lijkt of jij stiekem iets gehoord hebt en dat het ook nog eens over jou gaat en zo positief is? Dat geeft je toch een goed gevoel?!

Het spreekt voor zich dat je je kind natuurlijk ook gewoon rechtstreeks complimenteert voor iets wat je zo waardeert in je kind. En mocht je daar nog meer over willen weten, lees dan de blog over hoe je een compliment geeft.

 

Vergroot op een leuke manier het zelfvertrouwen van je kind!

Soms lukt het opvoeden van je kind even niet…

Je hebt het vast al ervaren, het opvoeden van een kind is niet altijd rozengeur en maneschijn.
Het kan met tijden behoorlijk pittig zijn. Vooral al je dan ook nog kritiek krijgt of denkt dat anderen jou bekritiseren, kan dat je onzeker maken.
Logisch, want je doet het met de beste intenties en als je dan het gevoel hebt dat je faalt, word je daar niet gelukkig van. Vooral niet als je het idee hebt dat het bij andere ouders allemaal veel makkelijker lijkt te gaan.

Ieder kind is uniek

Ieder kind en ieder gezin is uniek dus je kunt jouw situatie niet klakkeloos vergelijken met die van de buren. Dat houdt ook in dat er niet één manier van opvoeden is. Nee, ook dat is maatwerk en is niet een kwestie van copy + paste.

Opvoeden is een leerproces.

Wanneer je papa en mama wordt, hoop je natuurlijk dat jullie op een ontspannen manier jullie kind kunnen opvoeden. Wellicht heb je er al wel ideeën over hoe je dat gaat doen en wat je zeker niet gaat doen.

En dan komt de werkelijkheid…

Dan blijkt dat het toch niet zo makkelijk was als je vooraf had bedacht…
Maar dat is begrijpelijk en ook menselijk dat het niet altijd gaat zoals je vooraf voor ogen had.

Opvoeden is persoonlijk

Niemand kent jouw gezin en jouw kind zo goed als jijzelf. En ja, kinderen grootbrengen is niet iets dat je zonder vallen en opstaan doet. Er zijn tijden dat het superleuk is en er zijn wellicht ook tijden wanneer je dacht, waar ben ik aan begonnen…

Maar zolang die momenten kort zijn en van voorbijgaande aard, is er niets aan de hand. Dat hoort bij het leven. En over het algemeen lukt het de meeste ouders om een kind goed te begeleiden op hun weg naar volwassenheid. Je leert namelijk samen als gezin waarbij iedereen fouten mag maken die menselijk zijn.

Opvoeden is geen “One size fits all”

Er zijn niet voor niets zoveel studies gedaan, boeken geschreven en cursussen samengesteld. Maar toch voelt het voor veel ouders nog alsof ze gefaald hebben wanneer ze overwegen om aan een opvoedcursus deel te nemen. Maar waarom eigenlijk?
Wanneer je je wil ontwikkelen in je werk, volg je een cursus om nog beter in je vak te worden.
Waarom dan niet je verder ontwikkelen in jouw rol als ouder?

Opvoedcursus

Wanneer je een kind wil adopteren, wordt je zelfs uitgebreid gescreend en getest en krijg je een verplichte opvoedcursus. Ook in Zweden zijn er verplichte opvoedcursussen voor aanstaande ouders. Dat is niet omdat ze geen vertrouwen hebben in de aanstaande ouders maar omdat ze het beste met deze mensen en kinderen voor hebben en hen preventief al willen ondersteunen om een goede start te maken.

Nederlandse ouders staan ook steeds meer open

Er liggen in de winkels talloze opvoedboeken die gretig aftrek vinden. Bij de opvoedcursussen zie je ook steeds meer mensen komen die niet het gevoel hebben dat ze een slechte ouder zouden zijn, maar dat ze juist zelf nog wat vaardiger willen worden om zo meer gezinsgeluk te kunnen ervaren.

Een goede opvoedcursus houdt namelijk rekening met de inbreng van ouders.

Zo zeg ik in mijn training bijvoorbeeld niet hoe je het wel/niet moet doen, maar laat ik je eerst zelf eens bedenken wat voor ouder jij graag zou willen zijn. Dat is het startpunt van de training en vanwaaruit gaan we bouwen aan jouw vaardigheden zodat je dat makkelijk kan toepassen in jouw thuissituatie.

Wat levert een opvoedcursus je op?

Uit onderzoek is gebleken dat mensen die opvoedcursussen volgen over het algemeen tevreden zijn over wat ze geleerd hebben. Ze ervaren of beleven het opvoeden van hun kind weer als minder problematisch en hebben weer vertrouwen in hun opvoeding. Er is minder strijd in huis en er wordt weer samen gelachen en plezier gemaakt met elkaar.

 

Wil jij na het lezen van deze blog, graag eens samen met mij bespreken wat de training Gezinsgeluk door bewust ouderschap voor jou kan betekenen?
Neem dan contact met mij op.

Hoe leer je een kind delen?

Delen kan voor kinderen echt moeilijk zijn.

Zo herinner ik me nog een moment dat ik op school een kleuter in de klas had die heel graag op een fiets wilde fietsen tijdens het buitenspelen. Eindelijk was het hem gelukt om de fiets te bemachtigen en hij fietste trots over het schoolplein. Andere kinderen wilden net als hij graag op de fiets rond rijden, maar nee deze jongen wilde de fiets absoluut niet delen. Ook niet als andere kinderen het vriendelijk vroegen. Hij moest en zou tijdens het buitenspelen op deze fiets blijven zitten.
Maar na een tijdje moest hij plassen…
En omdat hij zo blij was dat hij eindelijk de fiets had, wilde hij de fiets niet achterlaten want dan kon er een ander kind op gaan fietsen. Het gevolg was dat hij er voor koos om dan maar in zijn broek te plassen zodat hij tenminste nog op de fiets kon blijven. Helaas voor hem werkte dat natuurlijk niet want toen er een plasje onder de fiets lag, moest hij alsnog van de fiets om de fiets schoon te maken en zelf schone kleren aan te trekken…

Nu is dit natuurlijk een uitzonderlijk geval en hoop ik voor jou dat jouw kind niet zover gaat.
Maar hoe kun je je kind nu eigenlijk helpen om te leren delen? Daarvoor zijn een aantal stappen belangrijk om te nemen.

Stap 1: Heeft je kind de leeftijd om te kunnen delen?

Peuters van 2-3 jaar kunnen nog niet echt delen omdat zij echt nog vanuit zichzelf denken en zich nog niet in een ander kunnen verplaatsen. Zij zullen dan dus ook alles bewaken wat: “van mij!” is.
Kleuters van 4-6 jaar vinden delen vaak ook nog moeilijk maar begrijpen wel dat wanneer je graag samen wil spelen dat je dan ook moet delen. De ene keer gaat het beter dan de andere keer. Zodra ze oog beginnen te krijgen voor de behoefte van een ander zal dit makkelijker gaan worden.
Kinderen vanaf een jaar of 7 krijgen steeds meer oog voor de behoeften van andere kinderen en bij het ene kind zal dit sneller zijn dan bij een ander kind. Natuurlijk speelt ervaring in het samen spelen samen delen ook een rol.

Stap 2: Wat is jouw rol al ouder?

Stel je voor je bent net heel lekker bezig met iets waar jij heel blij en/of trots van wordt. En dan uit het niets komt er iemand en zegt dat je datgene af moet staan aan een willekeurig ander persoon. Grote kans dat jij dat zelf ook niet fijn zou vinden. Je kunt misschien nog wel beredeneren dat je tijd voorbij is en dat een ander aan de beurt is en dat het niet wenselijk is dat je als een peuter op de grond gaat liggen krijsen dat je nog langer door wil gaan.
Maar het gevoel herken je vast dat je er van baalt dat je er mee moet stoppen.
Dat gevoel heeft je kind ook als jij datgene waar hij net zo lekker mee aan het spelen was, afpakt en aan zijn zusje geeft. Met als gevolg dat je kind nog bezittelijker kan worden als het ergens mee speelt want voor je het weet wordt het afgepakt en ben je het kwijt. Met als gevolg dat je kind deze ervaring opslaat als: delen is niet fijn. En met een beetje pech wordt je kind ook nog boos en slaat het andere kind. Allemaal geen wenselijk gedrag. Maar wat kun je dan wel doen als ouder?

Stap 3: Verplaats je in je kind

Zorg ervoor dat je ziet dat het delen nog lastig is voor je kind, luister ook naar wat je kind zegt over het willen delen. Wanneer je je kind namelijk het gevoel geeft dat je ziet wat hij beleeft en dat je hoort wat hij zegt, voelt het kind zich eerder begrepen en dan kun je de volgende stap zetten.

Stap 4: Leer je kind woorden te geven aan zijn gevoel

Wanneer je je kind leert om te verwoorden waarom hij niet graag wil delen of juist heel graag ergens mee wil spelen, leer je je kind zijn gevoel te verwoorden. Woorden geven aan gevoel is essentieel voor het uiting kunnen geven aan het gevoel dat ze ervaren.
Wanneer je dat niet kunt levert het frustraties op en kan het zijn dat je kind het af gaat reageren op het andere kind.
Wanneer je kind het uitgelegd heeft waarom hij iets wel/niet wil kun je de volgen de stap zetten.

Stap 5: Ga het gesprek aan met je kind

Wanneer je de argumenten van jouw kond hebt gehoord, kun je hem uitleggen dat het andere kind ook gevoelens en behoeften heeft. Dan geef je namelijk ook woorden aan de gevoelens en behoeften van een ander wat jouw kind gaat helpen om zoetjes aan ook oog te krijgen voor de behoeften van een ander kind.

Stap 6: Laat je kind beslissen of het wel of niet wil delen

Wanneer je je kind zelf een beslissing laat maken naar aanleiding van je gesprekje, geef je je kind ook het gevoel dat het zelf ook iets in te brengen heeft. Dit maakt het ook makkelijker voor een kind om te leren dat delen ook fijn kan zijn als het wel bereid is om te delen.

Stap 7: Maak duidelijke afspraken

Wanneer je kind heeft besloten om wel/niet te delen is het belangrijk om daar dan ook goede afspraken te maken. Zoals bijvoorbeeld dat je wel wil delen maar dat eerst het ene kind ergens mee speelt en daarna het andere kind mag. Dan leer je je kind dat het ergens mee kan spelen maar dat er ook een tijd komt dat hij het andere kind blij kan maken. Andersom leert het kind ook om op z’n beurt te wachten als het iets graag wil en het niet meteen krijgt.
Wanneer je een kind leert te vragen: “Mag ik na jou met de fiets spelen?” Dan voelt het andere kind dat het nog even kan fietsen voordat het gaat delen en het kind dat de vraag stelt weet dat het even kan wachten en dan alsnog met de fiets mag spelen.

Stap 8: Help je kind ook nu met het verwoorden van het gevoel

Zowel bij teleurstelling dat het andere kind niet wil delen maar ook als je kind nog even moet wachten is het ook belangrijk om ook nu oog te hebben voor het gevoel van je kind en hier woorden aan te geven. Ook nu is het belangrijk voor je kind om zich gehoord te voelen en dat je soms dus ook teleurgesteld kunt worden of je behoefte nog even uit moet stellen.

Stap 9: Geef het goede voorbeeld

Wanneer je zelf ook aan je kind laat zien hoe het om kan gaan met delen, ziet je kind hoe het ook kan.
Je kunt bijvoorbeeld iets delen in huis maar je kunt ook je kind laten zien dat het ook fijn kan zijn om een ander iets te geven wat jij zelf niet meer nodig hebt, zodat iemand anders er weer van kan genieten. Denk aan het doneren van spullen aan mensen die het niet zo breed hebben. Of oud speelgoed weggeven aan kleine kinderen in de familie of vriendenkring.
Maar vergeet ook niet om een goed voorbeeld te zijn wanneer jij als ouder om moet gaan met een teleurstelling. Ook dan leert je kind van jou.

Stap 10: Zorg voor succeservaringen

Niet zo zeer de laatste stap maar wel een hele belangrijke stap. Zorg dat je kind succeservaringen op doet, dan zal het gaan ervaren dat delen ook fijn kan zijn. Zowel voor degene die deelt als degene met wie er gedeeld wordt.
Maar ook met het respecteren van een “nee” als je kind niet wil delen. Ook dan is het belangrijk dat “nee” ook een antwoord kan zijn dat je accepteert. Hoe moeilijk je dat misschien zelf ook vindt. Maar je kind leert wel dat je zijn gevoelens ook respecteert. Iets wat ook van grote waarde is.

 

Wellicht nog een waardevolle tip:

Wanneer je kind heel veel waarde hecht aan één speelgoedje en dat niet graag wil delen, leg het dan (in overleg) weg als er iemand komt spelen. Op die manier leert je kind ook dat hij niet alles zo maar hoeft te delen. Spreek dan wel duidelijk af dat hij dan zelf ook niet met het speelgoed kan spelen zolang het speelmaatje op visite is.
Zo legden wij bijvoorbeeld op een verjaardagsfeestje de cadeautjes ook altijd op een plekje dat iedereen het wel kon zien maar dat er pas na verjaardag door de jarige zelf met de cadeautjes gespeeld kon worden en dus niet meteen al hoefde te delen.
Maar dat is natuurlijk maar net hoe jullie dat bij jullie thuis afspreken.

 

Een mooi prentenboek over delen

Een boek waarin je heel mooi visueel kunt maken hoe het is om te delen is dit boek:

Wat is nu echt belangrijk tijdens de periode dat de scholen dicht zijn i.v.m. Coronavirus (COVID-19)?

We leven nu in een vreemde situatie. We worden geadviseerd zoveel mogelijk thuis te werken. Het land is in een lockdown en de kinderen kunnen niet naar school maar moeten thuis online les gaan volgen. We weten nog uit de vorige intelligente lockdown dat dat soms best pittig kan zijn. Daarom vertel ik je nu graag wat nu echt belangrijk is tijdens de periode dat de scholen dicht zijn in deze Corona lockdown.

We moeten 1,5 m afstand van elkaar te bewaren. Je mag maar met twee personen boven de 12 jaar bij iemand op visite en maar twee per dag. Je moet zoveel mogelijk thuis werken en misschien doe je dat al vanaf maart dit jaar. Mijn man in ieder geval wel. En onze kinderen zijn ook voor de tweede keer in 2020 online lessen gaan volgen. En 2021 gaat gewoon verder waar we in 2020 zijn gestopt, namelijk thuis onderwijs zowel voor de basisschoolkinderen als de scholieren van de middelbare school. Dat kan soms best lastig zijn…
Allemaal vanwege een grote pandemie worden we dus allemaal in zekere zin beperkt in onze vrijheid. Vrijheid waar we juist altijd zoveel waarde aan hechten en waar men voor wil vechten. Er zijn niet voor niets zoveel protesten en iedereen heeft er zo zijn eigen ideeën over wat nu wel en niet goed is.

Maar hoe je het ook went of keert, al deze maatregelen doen een beroep op ieder individu.

We worden ons bewust van de risico’s of je nu wel of niet tot de risicogroepen behoort. Iedereen heeft in zijn omgeving wel iemand die dat wel doet. We willen natuurlijk niet dat iemand met een zwakke gezondheid geïnfecteerd raakt doordat jij de maatregelen in de wind hebt geslagen.

Daarnaast zitten we als gezin ook meer en dichter op elkaar dan dat we wellicht gewend zijn.

Kinderen kunnen niet naar school maar krijgen wel schoolwerk dat thuis gemaakt moet worden. Ouders die niet werkzaam zijn in de cruciale beroepen worden gevraagd zoveel mogelijk thuis te werken. Voor veel mensen kan dit een stressvolle periode zijn.
Lees hier verder om te weten hoe je het stressniveau in huis laag houdt.

Als ouders moeten nu multi-tasken.

Zelf zorgen dat ons werk vanuit thuis gedaan wordt, ondertussen moeten we onze kinderen zoveel mogelijk begeleiden bij hun schoolwerk en we zijn natuurlijk ook nog gewoon ouder.

Maar ook voor de kinderen is het een stressvolle periode.

Ouders werken thuis maar zijn niet altijd beschikbaar om hen te begeleiden bij het maken van het schoolwerk. Kinderen missen de routines van school en ook het sociale contact met klasgenootjes en leerkrachten.

Planning

Wellicht heb je als ouder de neiging om nu een hele strakke planning op te stellen voor je kinderen of zelfs je hele gezin. Je doet een beroep op je kinderen om vooral goed en rustig hun huiswerk te maken. Misschien heeft school de kinderen minder werk opgegeven dan dat ze normaal gesproken maken en ben je nog op zoek naar extra werk om de kinderen rustig te houden zodat jij ongestoord je werk kunt doen.
Al snel zul je merken dat dit in theorie veel mooier klinkt dan in de praktijk. Je zult nu wellicht kanten van je kind zien die je nog niet eerder mee hebt gemaakt. Andersom zal je kind je nu ook anders ervaren als je nu ook de rol van juf op je moet nemen.

Wanneer we doorgaan zoals we altijd doen zoals dit gegarandeerd wrijving opleveren.

Daarom is het belangrijk om rekening met elkaar te houden. Begrip voor elkaar op te brengen. Misschien heb je zelf vrees voor de pandemie en kijk je veel naar het nieuws en alle actualiteitenprogramma’s op de tv. Je kind krijgt deze informatie ook mee. Misschien uit het kind het niet zo maar is het in zichzelf wel bezig met de pandemie en de risico’s.

Gedragsproblemen

Besef je dan dat je grote kans hebt om de komende tijd steeds meer gedragsproblemen kunt zien ontstaan. Oorzaken zijn divers: angst, boosheid, frustratie of juist rebelgedrag. Dit is volstrekt normaal en juist ook te verwachten onder de omstandigheden zoals die nu zijn.

Om de veiligheid en liefde binnen een gezin te waarborgen is het zaak om goed naar je kinderen te kijken en waar hun behoeften liggen.

Zorg dat ze ook hun beweging kunnen krijgen en ook gewoon kind mogen zijn. Laat ze in de tuin spelen of ga wanneer iedereen gezond is even voor een wandeling naar buiten. Maar ook in huis kun je leuke dingen doen. Denk aan spelletjes spelen, creatief of culinair bezig zijn. Ga op wereldreis met Google Maps. Lees een boek, kijk films. Doe mee met een van de online challenges die ik gemaakt heb.

 

Zorg ervoor dat je het onaangename met het aangename combineert.

Houd balans en zorg ook dat jij zelf je momenten pakt om even iets voor jezelf te doen. Ook wij als volwassenen hebben dat nodig!

Kortom, kijk naar wat het best werkt voor jouw gezin. Blijf in verbinding met elkaar. Zodat we ook fijne herinneringen hebben aan deze periode en niet alleen de angstige en frustratiemomenten.

Het thuis blijven geeft je de kans om als gezin juist dichter bij elkaar te komen.

Praat eens met elkaar over wat iedereen bezig houdt, wat dromen zijn en waar iedereen behoefte aan heeft. Dit kan bijvoorbeeld door het spel schatgravers. Maar er zijn vast nog veel meer mooie spellen die je kunt spelen. Wellicht heb je iets aan onderstaande suggesties.

 

Wellicht loop je als ouder echt even vast en zie je het even niet meer zitten.

E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.
E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.

In het gratis e-book “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk” deel ik graag mijn stappen met je om meer rust, harmonie en gezinsgeluk te bereiken.

Als ouder wil je graag meer rust, harmonie en geluk ervaren in je gezin.
Door middel van bewust ouderschap maak je dit mogelijk.
Wil jij van: strubbelingen en gemopper, niet lekker in je vel zitten, vervelend gedrag, spanningen…
…naar lachende gezichten, ontspanning, duidelijkheid en structuur, gezinsgeluk, rust en harmonie?
Download dan meteen dit ebook!

Waarom is buitenspelen zo belangrijk voor kinderen?

Buitenspelen is belangrijk voor kinderen dat hoor je altijd. Maar waarom eigenlijk, er zijn buiten toch ook allerlei dingen die gevaarlijk kunnen zijn, zeggen sommige ouders.
Nou, laat ik je meenemen in deze blog zodat het je meer inzicht geeft in het belang van buitenspelen voor kinderen.

Wist je dat niet alleen met mooi weer, maar eigenlijk onder alle weersomstandigheden (oké als het onweert is het niet zo’n strak plan) en juist ook elke dag kinderen een tijdje buiten zouden moeten kunnen spelen. Gelukkig doen de meeste basisschoolkinderen dat ook op school maar ook daar buiten is het juist van belang dat kinderen buitenspelen.

 

Wanneer een kind buiten speelt, doet een kind namelijk allerlei nieuwe ervaringen op:

  • Buiten is er genoeg ruimte om volop te bewegen, te schreeuwen en lawaai te maken.
  • Buiten is altijd wel iets te doen of te beleven.
  • Ieder weertype roept weer andere gevoelens op bij kinderen en daagt kinderen uit tot ander spel.
  • Spelenderwijs en door te experimenteren leert een kind een hoop van de wereld om ons heen.
  • Buiten kom je in aanraking met verschillende materialen
  • Buiten kom je in aanraking met uiteenlopende omstandigheden.
  • Eigenlijk zou je wel kunnen stellen dat buitenspelen noodzakelijk bovenstaande ervaringen op te doen.

Gelukkig krijgt buitenspelen en vooral ook het belang hiervan steeds meer aandacht.

Een tijdje terug waren er zelfs op de televisie  kinderprogramma’s over buitenspelen. En vergeet natuurlijk de landelijke buitenspeeldag niet. Wist je dat er zelfs buitenlesdagen zijn voor het onderwijs om ook daar het naar buiten gaan om te leren te stimuleren?

Veiligheid is wel een dingetje voor verschillende ouders.

Natuurlijk is veiligheid bij het buitenspelen is belangrijk.
Maar de behoefte aan veiligheid (en hygiëne voor kinderen) kan botsen met de behoefte om buiten nieuwe ervaringen op te doen.
Denk hierbij maar eens aan zand dat vies is in combinatie met het geven dat kinderen van alles in hun mond stoppen. Een klimtoestel is gevaarlijk want daar kan een kind vanaf vallen.

Maar vergis je niet te veilig is ook niet goed.

Het is juist belangrijk om verantwoorde risico’s te durven nemen.
Een uitdagende omgeving nodigt een kind uit om op onderzoek uit te gaan. Om dingen uit te proberen. Om te fantaseren en te veranderen.

Denk maar eens aan:

  • Een kind zal leren dat de wereld er vanaf een verhoging anders uit ziet.
  • Een kind al leren dat zand in modder verandert als je er water bij doet.
  • Een kind leert dat wanneer je een bal tegen een helling gooit deze omlaag zal rollen. Dit soort ervaringen leer je niet vanuit een boekje, maar juist door het zelf te ervaren.

Uitdagende omgeving

Wanneer je een kind in een uitdagende omgeving plaats, geef je het kind de gelegenheid om zelf dingen te ondernemen en zijn/haar grenzen te verleggen. Het kind zal leren om niet steeds afhankelijk te zijn van volwassenen. Zo is het bos is ook een schitterende plek om buiten te spelen.

 

Denk maar eens aan:

  • Het zoeken naar vormen in de wolken.
  • Spelen met de wind
  • Luisteren naar geluiden die uit het bos komen. Wat hoor je en welke dieren hoor je?
  • Klimmen in bomen.
  • In de herfst met spiegeltjes onder paddenstoelen kijken.
  • Eikels en kastanjes verzamelen
  • Maar ook door te spelen en de verschillende texturen van de natuur te voelen, leer je veel over de natuur.

Zelfvertrouwen vergroten

Wanneer je een kind echt buiten laat zijn en het ervaringen op laat doen zal dat ook een positief effect hebben op het zelfvertrouwen van kinderen. Juist door het opdoen van de diverse verschillende ervaringen, doet het ook succeservaringen op waardoor het zich zelfverzekerder voelt. Het leert van fouten als in dat het mogelijkheden zijn die niet werken en je dus eindeloos kunt blijven proberen om mogelijkheden te ontdekken die wel werken. En niet geheel onbelangrijk een kind dat voldoende zelfvertrouwen heeft ontwikkeld, maakt gemakkelijker contact met anderen.

 

Waar wacht je nog op?

Kortom allemaal redenen om je kind vandaag nog buiten te laten spelen. En vergeet niet dat jijzelf als ouders natuurlijk ook volop naar buiten kunt gaan. Doe je meteen vitamine D op.

Dieren hebben een positieve invloed op de ontwikkeling van kinderen

Vandaag is het wereld dierendag en heel veel kinderen verwennen vandaag hun huisdier een beetje extra. Van jongs af aan leren kinderen spelenderwijs zich verantwoordelijk te gedragen voor hun huisdier. Want ze willen natuurlijk wel dat het met hun hond, kat, konijn, cavia of wat voor dier dan ook, goed gaat.Maar omgekeerd zegt men dat huisdieren ook goed zijn voor de ontwikkeling is voor kinderen. Maar hoe zit dat nu precies?

 

Onderzoek
Uit onderzoek is gebleken dat het hebben van een huisdier een positief effect kan hebben op het zelfvertrouwen van kinderen en hoe zij zichzelf zien.
Een huisdier geeft je het gevoel dat je niet alleen bent. Je hebt een speelkameraadje en altijd een luisterend oor. Tegen je dierenvriend kun je alles vertellen en hij zal het niet verder vertellen. Iets wat je niet altijd van een mensenvriendje kunt zeggen.
Daardoor zou je ook kunnen stellen dat een dierenvriend je ook een gevoel van veiligheid kan geven. Wanneer je bijvoorbeeld iets op tv ziet dat je spannend vindt, is het maar wat fijn als je bijvoorbeeld je hond even goed vast kunt pakken.

 

Maar wat dacht je van een kind dat veel prikkels binnen krijgt?
Wanneer het kind een huisdier gaat aaien, zorgt dat ervoor dat het stresslevel bij het kind omlaag gaat en het kind wat meer tot rust komt. Zo merkte ik bijvoorbeeld dat mijn dochter toen ze kleiner was juist veel beter aan kon geven wat haar dwars zat als ze met haar pony bezig was. Op de een of andere manier zorgde de energie van de pony ervoor dat dochterlief beter bij zichzelf kon komen en kon uiten wat haar dwars zat. Iets wat haar tegenwoordig gelukkig ook zonder pony lukt.

 

Goed humeur
Kinderen worden over het algemeen blij van een huisdier. Het is iemand die onvoorwaardelijk van ze houdt en niet oordeelt over wat ze doen of zeggen. En zeg nu eerlijk, als zo’n blije hond je vrolijk begroet als je thuis komt dan kun je dat toch bijna niet negeren.

 

Effect op sociale vaardigheid.
Wist je trouwens dat onderzoek heeft aangetoond dat kinderen die opgegroeid zijn met een hond als huisdier later als volwassenen meer sociaal vaardig zijn? Hoe dat zou komen? Nou, hondenbezitters zullen het vast beamen maar wanneer je met een hond gaat wandelen, heb je altijd aanspraak! Wij hebben het nu zelf aan de lijve ondervonden. Volkomen vreemden knielen op de grond en vragen of ze die leuke hond van je even mogen aaien en een praatje is het gevolg. Zo heeft onze hond zo al zijn vaste adresjes waar hij even langs wil lopen om wat knuffels uit te delen en te incasseren.

Maar sociaal gedrag vraagt er ook om dat je je kunt verplaatsen in de gevoelens van een ander oftewel het empathisch vermogen van de mens. Wanneer een kind een huisdier heeft, leert het spelenderwijs dat een ander ook behoeften en gevoelens heeft. Als je goed voor je huisdier wilt zorgen, zul je op tijd moeten zorgen dat er voor voedsel wordt gezorgd, een bakje met water maar ook door aandacht te geven.
En wat denk je als het dier ziek is, het zorgen voor een dier dat hulp nodig heeft kan ook heel leerzaam zijn voor een kind. Iedereen wil natuurlijk dat ook zijn dierenvriend gezond is en als die dat niet is, moet je daar zorg voor dragen.

 

Afscheid nemen
Helaas is het soms ook zo dat een ziek dier niet meer beter te maken is door een dierenarts. En hoe hard het ook is, ook dat hoort bij het leven. Nu is de levensduur van het ene dier langer dan die van het andere dier maar vroeg of laat komen kinderen dan ook in aanraking met het afscheid nemen van je dierenvriend. Dat geeft verdriet en kinderen rouwen dan ook echt. Zeker als dit de eerste keer is dat ze in aanraking komen met de dood.

Ik weet nog toen mijn paard overleed dat mijn zoon daar heel veel verdriet van heeft gehad. Het was zijn grote vriend. Die twee hadden een magische band en hoewel mijn paard bijna 1.80m hoog was en mijn zoon pas zes jaar toen het paard overleed waren ze dikke vrienden. Het paard zorgde ervoor dat mijn zoon kon ontladen van alles spanningen die hij soms kon hebben. Zoonlief kwam altijd weer zen terug van mijn paard.
Zoonlief wilde dan ook echt goed afscheid nemen en heeft op eigen initiatief het paard nog gedag gezegd nadat het ingeslapen was. Ook heeft hij geholpen om het zeil over het dode lichaam te leggen om het te beschermen tegen de regen terwijl we moesten wachten tot zijn lichaam werd opgehaald. En vandaag de dag we zijn nu ruim 6,5 jaar verder, weet hij dat nog heel goed. Wanneer er een bepaald liedje op de radio is, is dat het liedje wat hem terug doet denken aan dat moment. Het moment van afscheid nemen van zijn grote vriend. Zoonlief heeft ook echt nog een hele tijd gerouwd maar inmiddels heeft het een mooie plekje gekregen in zijn hart.

Dus ja, er zijn ook minder leuke momenten maar die heb je in het leven van alle dag ook. Ook daar moeten kinderen mee om leren gaan. En net als in gewone leven worden minder leuke momenten afgewisseld met mooie en leuke momenten.

 

Hulp bij leesontwikkeling
Wist je dat een dier ook een prima hulpmiddel kan zijn bij het leren lezen? Want hoe leuk is het als je je huisdier kunt voorlezen? Wist je dat er zelfs dierenasiels zijn kinderen mogen komen voorlezen aan dieren? Voordeel is dat zo’n huisdier je niet verbetert als je een foutje leest. Je kunt gewoon lekker leeskilometers maken zonder dat je bang hoeft te zijn te falen of verbeterd te worden. Wel zo fijn als je een onzekere lezer bent.

 

Goed voorbeeld doet volgen
Zo zie je er zijn heel veel positieve effecten van huisdieren op kinderen. Maar alles valt of staat natuurlijk bij hoe de rest ook omgaat met het huisdier. Ouders hebben hierin ook echt een voorbeeldfunctie wat betreft het dragen van verantwoordelijkheid en de omgang met een dier. Kinderen moeten namelijk wel leren dat een huisdier niet hetzelfde is als een knuffeldier of een ander gebruiksvoorwerp. Zij moeten ook leren hoe je zorgt voor iemand anders. Over het algemeen is het toch de bedoeling dat een huisdier zijn hele leven lang bij een gezin zal blijven en echt een gezinslid worden.

Besef dat dan ook altijd goed wanneer je aan een huisdier begint en lees je goed in, wat er allemaal bij komt kijken en maak een weloverwogen beslissing of je wel/niet daar tijd en ruimte voor hebt of wilt maken binnen je gezin. Hier in huis zijn mijn kinderen in ieder geval blij het hun dierenvrienden.

Gedragsveranderingen zijn niet makkelijk…

Misschien heb je het zelf wel eens geprobeerd om je gedrag te veranderen of het gedrag van je kind.
Dan heb je vast al eens ervaren dat dat niet meevalt. Er wordt weleens gezegd dat je makkelijker iets nieuws aanleert dan dat je “verkeerd” gedrag afleert. Dat is niet alleen bij huisdieren zo. Maar ook bij volwassenen en bij kinderen.

Eigenlijk is het zo hoe ouder je bent des te lastiger het kan zijn om je gedrag te veranderen. Let op ik zeg lastiger, ik zeg niet onmogelijk. Gelukkig maar want anders zou mijn werk als coach een beetje zinloos zijn.

Hoe het komt dat “verkeerd” gedrag moeilijk af te leren is en te vervangen door “gewenst” gedrag, heeft te maken met verbindingen die in de hersenen zijn/worden gemaakt. Bij kinderen zijn de gewoontes die wij als volwassenen hebben nog niet zo ingesleten als bij ons.

Filmpje

Onlangs zag ik een filmpje dat eigenlijk heel goed illustreert hoe moeilijk het is om gedrag te veranderen.
Vooral als het gedrag is dat je al op de automatische piloot uitvoert, zoals je bij fietsen doet. Want laten we eerlijk zijn, daar denken we niet eens meer over na hoe we dat moeten doen. Althans ik denk daar niet meer over na.

Ik ben benieuwd of dit filmpje jou als ouder laat beseffen hoe lastig het kan zijn om “negatief” gedrag af te leren en er een “positief” gedrag voor in de plaats te zetten.

Triggert dit filmpje jou en denk je, ik wil eigenlijk ook graag een gedragsverandering in gang zetten bij mijn gezin, neem dan contact met mij op om te kijken hoe ik je hierbij kan ondersteunen.

 

E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.
E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.

 

 

 

In mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog tips speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.

Overkomt geluk je of heb je je eigen geluk zelf in de hand?

Afhankelijk van jouw kijk op het leven, zul je hier op antwoorden dat het je overkomt of dat je het zelf in de hand hebt. Wellicht heb je wel eens gehoord van de Cirkel van Invloed. Stephen R. Covey heeft hier namelijk zo zijn ideeën over en ik wil die gedachten graag eens met je delen.

 

 

 

Laat ik je vertellen hoe het werkt aan de hand van een eenvoudige opdracht:

  1. Neem een foto van je zelf of schrijf je naam en trek daar een cirkel omheen.
  2. Zorg dat je nog wel allerlei dingen in de cirkel kunt schrijven waarvan jij vindt dat je invloed op uit kunt oefenen.
    In jouw Cirkel van Invloed kun je eigenlijk alles opschrijven waar je wel invloed op uit kunt oefenen. Denk daarbij aan wat je eet, wat je denkt, wat je zegt, etc.
  3. Trek nu daaromheen nog een grotere cirkel en schrijf in die grote cirkel allemaal dingen waarvan jij zegt dat je geen invloed hebt.
    In die grote cirkel waar je geen invloed op hebt kun je alles op schrijven waar je geen invloed op uit kunt oefenen. Denk daarbij aan wat andere mensen zeggen, wat andere mensen denken, wat andere mensen geloven.

 

Bekijk dit korte filmpje eens:

Verantwoording afschuiven

Wanneer je kijkt naar je buitenste cirkel, zijn er misschien wel zaken waarvan je geneigd bent om de verantwoording van iets daarop te schuiven.

Zo zijn er mensen die zeggen dat ze geen invloed hebben op hoe ze zich gedragen in bepaalde situaties, want zo zijn ze nu eenmaal. Het zit als het ware in hun DNA. Of ze schuiven het op de opvoeding die ze gehad hebben. Of ze zeggen dat iemand anders iets in zijn of haar omgeving verantwoordelijk is voor wie ze zijn.

Die laatste drie punten ziet Covey anders. Hij zegt namelijk dat je zelf veel meer invloed hebt op wie je bent dan dat bovenstaande punten hebben. Natuurlijk heeft het wel een beetje invloed, het vormt je maar de mate waarop het je vormt is iets waar je wel zelf invloed op uit kunt oefenen.

 

Cirkel van Invloed

En dan is nu precies die Cirkel van Invloed zoals hij dat noemt. Juist door zelf initiatieven te nemen om te proactief te handelen, kun jij jouw Cirkel van Invloed groter laten worden. Eigenlijk wil dat niets meer zeggen dan dat je verantwoordelijkheid neemt door je initiatief te tonen en daardoor iets laat gebeuren.

 

Doelgericht

Het vraagt wel van je dat je belangrijke zaken eerst weet te plaatsen oftewel dat je prioriteiten weet te stellen. Dat je weet wanneer jij dus invloed uit kan oefenen en hoe je dat kunt doen. Dit vraagt er wel om dat je vooraf bedenkt wat je plan is, waar wil je naar toe. Je kunt maar slecht als een kip zonder kop gaan rondrennen. Covey noemt dat beginnen met het einde voor ogen en denken dus op de lange termijn.

 

Probleem aanpakken

Maar dat wil ook zeggen dat wanneer je een keer iets ervaart als een probleem of een obstakel dat je dan ook jezelf kunt afvragen, waar heb ik wel en waar heb ik geen invloed op en hoe kan ik de cirkel van geen invloed vergroten?
Want soms lijkt het alsof je geen invloed op iets of iemand kunt uitoefenen maar met de juiste intenties zijn er stiekem toch veel dingen mogelijk.

Doe je dat niet en wacht je af dan zul je zien dat je Cirkel van Invloed zoetjes aan steeds minder wordt. Je schuift de verantwoordelijkheid immers van je af. Met als gevolg dat je in zo’n klaag en mopper modus komt. En daar los je niet veel mee op. En vergeet niet alles wat je aandacht geeft groeit. Dus als je niet wil dat de negativiteit groeit, moet je verantwoording nemen en die negativiteit ombuigen tot iets waardoor je Cirkel van Invloed groeit en je weer meer positiviteit gaat ervaren. Kortom, neem je verantwoordelijkheid en je Cirkel van Invloed zal weer groeien.

 

Verandering begint bij jezelf

Want echte verandering begint bij jezelf. Door een proactieve houding aan te nemen kun je zelf positieve veranderingen teweeg brengen. Vandaar dat ik bij mijn coachingsessies ook altijd zoveel mogelijk vanuit de persoon zelf werk. Zelf betrokken zijn en verantwoording nemen heeft het meeste en het effectiefste effect.

 

Kijk nog eens terug

Wanneer je dit alles gelezen hebt, pak dan je cirkels er nog eens bij.
Zijn er dingen bij die eerst in de buitenste cirkel stonden die je daar nu uit wil halen omdat je denkt dat er wellicht een mogelijkheid is om er wel invloed op uit te oefenen?

Niet alleen

En vergeet niet je hoeft het niet allemaal alleen te doen. Er is niets mis met hulp vragen om het zelf beter te leren doen. Dan ben je echt pro-actief bezig en neem je je verantwoordelijkheid.
Vergeet niet, jij bent verantwoordelijk voor jouw geluk. Er zijn zaken waar je geen invloed op hebt. Sommige dingen gebeuren gewoon, maar het is aan jouw wat jouw reactie daarop is. En op die manier kun jij weer invloed uitoefenen op de beleving van een gebeurtenis.

Mocht je na dit alles denken, ik wil eigenlijk in mijn eigen gezin of zelf meer geluk, rust en harmonie ervaren in mijn leven. Ik help gezinnen en gezinsleden door coaching, bewust ouderschap en inzichten en praktische handvatten aan te reiken. Neem contact met mij op om vrijblijvend te kijken hoe ik je kan helpen om ook jou Cirkel van Invloed te vergroten.

 

E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.
E-book: In 7 stappen naar meer gezinsgeluk.

 

 

Of download nu meteen mijn e-book: “In 7 stappen naar meer gezinsgeluk, geef ik je nog meer tips voor meer verbinding.
Speciaal voor ouders die streven naar meer rust, harmonie en gezinsgeluk door bewust ouderschap.

Waarom is stoeien zo belangrijk in het leven van een kind?

Je hoort het vaker, jongens mogen geen jongens meer zijn. Maar wat wordt er dan eigenlijk bedoeld? Vaak wordt er dan gedoeld op het stoeien wat juist jongens vaak doen. Maar er zijn ook genoeg meiden die van een goede stoeipartij houden.

Kinderen die vaak fysiek contact zoeken met leeftijdgenootjes, vallen gemakkelijk op. Ravottend dagen ze uit en proberen ze hun grenzen te verkennen en te verleggen. Steeds meer kinderen weten niet of nauwelijks met deze druktemakers om te gaan.

Logisch….., want veel spelletjes zijn zonder fysiek contact.

Jammer…., want stoeien zit in de aard van het beestje.

Stoeien is een spel en een uitlaatklep waarmee veel motorische vaardigheden worden geoefend en het biedt veel sociale en pedagogische handvatten.

Wist je trouwens dat “Kiekeboe” spelen al de allereerste vorm van stoeien is?
Elkaar volgen met de ogen en verrassend uit een andere hoek opduiken met een wederzijdse lach als gevolg.
Maar er zijn meer spelletjes waarin stoei-elementen zitten in spelletjes. Tikspelen zijn de eerste spelletjes met een kort moment van lijfelijk contact: de meest kenmerkende eigenschap van stoeien.

Hoe meer plezier een kind aan deze spelvormen beleeft, hoe beter het doorgaans op stoeipartijtjes zal reageren met meer en langer lijfelijk contact.

Natuurlijk is een veilige locatie een vereiste om een stoeipartijtje niet te hoeven onderbreken.
Een stoeipartijtje ontstaat in de meeste gevallen spontaan, maar vaak op een plek waar dit niet zo heel handig is. Denk maar eens aan mogelijke gevaren zoals muren, hoekige obstakels en glas in de buurt. Dan is het slim om op een veiligere plaats verder te stoeien.

Hoe kun je nu het best kinderen laten stoeien?
 Jonge kinderen maken meestal uit zichzelf geen afspraken over waar en hoe ze gaan stoeien. Zij gaan zo op in het spel, dat zij meestal niet vooraf regels afspreken. Toch is dat wel iets wat je eigenlijk zou moeten doen. Dat kun je al op een heel tactische wijze doen door op een positieve wijze het spel positief te veranderen door bijvoorbeeld iets te zeggen als: “Dat is lang geleden! Ik denk dat ik maar even met jullie meedoe… Wat spreken we af, wat zijn jullie stoeiregels?”

Je kunt een stoeipartijtje dan beter bij sturen en om samen met de kinderen enkele belangrijke stoeiregels te bedenken. Zo krijg ook meteen in beeld of het louter om het stoeien zelf of om het verleggen van grenzen. In het eerste geval zullen kinderen het meedoen van een volwassene meestal toejuichen. In het laatste geval zal vooral het kind dat ‘in de aanval is’ minder enthousiast zijn. Het kind dat wordt ‘aangevallen’ zal blij zijn met de kans op hulp.

Goede afspraken maken en het stellen van duidelijke regels is dus belangrijk.
Het is handig om die spelregels samen met de kinderen te bedenken en te bewaken. Je bedenkt de spelregels immers om gevaar te beperken. Al spelend zullen de kinderen leren dat regels en afspraken middelen zijn om een leuke manier te kunnen stoeien.

Een paar voorbeelden van afspraken en spelregels:

  • Pijn is niet fijn.
    Alles wat pijn kan doen is verboden. Dat is makkelijk te onthouden. Laat de kinderen daar vooral zelf over nadenken.
  • Stop is stop.
    Diegene die, om wat voor een reden dan ook, met stoeien wil stoppen, moet dat ook direct kunnen doen. Dit kan bijvoorbeeld door duidelijk ‘stop!’ te zeggen. Zo kan je dus de ‘noodknop’ indrukken en je bent hiervoor niet overgeleverd aan de interpretatie van de ander.
  • Handen en voeten mogen nooit bij de ander in het gezicht komen.
  • Je mag nooit een hoofd van een ander omklemmen of vasthouden.


En wat voor ouder ben jij?
Ben jij een ouder die eigenlijk helemaal niet van stoeien en wild gedrag houdt of doe jij juist mee?
Wanneer je bovenstaande informatie leest over stoeien, is je mening dat hetzelfde gebleven of juist veranderd?