Iedereen zit al een tijdje op elkaars lip en de kerstvakantie is dan wel voorbij maar naar school gaan is er nog niet bij. In plaats daarvan krijgen de kinderen online les.
De meeste scholen hebben zeker met de ervaring van de vorige lockdown al een vorm gevonden waarin ze toch contact kunnen hebben met de leerlingen en onderwijs op afstand kunnen geven. Iedere school doet haar best om dat zo goed mogelijk te doen. Onderling zie je verschillen maar dat hoeft niet erg te zijn..
Net als dat het voor de kinderen en de ouders weer wennen is. Ineens niet meer in een klas met leeftijdsgenootjes. Ineens moet je thuis proberen te werken voor zover dat mogelijk is en ondertussen ook nog je kinderen helpen bij hun onderwijs.
Eerder schreef ik al in een blog dat het belangrijk is om prioriteiten te stellen en niet kosten wat kost het schoolwerk of je eigen werk er door heen te rammen. Ik schreef dat het belangrijk is om ook de sfeer in huis goed te houden. Het moet voor iedereen nog wel een veilige thuishaven kunnen blijven.
Allereerst praat met elkaar. Vertel wat er speelt en waar je je aan stoort en wat je nodig hebt om je weer beter/rustiger te voelen. Blijf met elkaar communiceren! Blijf luisteren naar wat de ander zegt! Zonder advies te geven, luister naar wat de ander vertelt.
Zorg dat iedereen een plekje heeft in huis waar hij of zij zich veilig in terug kan trekken zodat hij/zij weer rustig kan worden of juist om de rust op te zoeken. Dat kan een eigen kamer zijn maar het kan ook een ander plekje zijn in huis of in de tuin. Respecteer het ook als iemand even afstand wil nemen en zich terug wil trekken in de eigen bubbel.
En verder kan ik je nog de volgende tip: Maak een Weg met Stress-doos!
Maak een kaartenbak met activiteiten die voor jullie stres verlagend zijn.
Op de kaarten kun je activiteiten schrijven die werken bij jullie als persoon of juist als gezin.
Wanneer je het doosje waar je de kaarten in doet dan ook weer laat versieren door je kind, heb je meteen al weer een ontspannende activiteit te pakken.
Hieronder zal ik wat suggesties geven die je op de kaarten kunt schrijven:
- Iedereen mag nog steeds naar buiten om te sporten.
Doe dat dan ook. Ook in je tuin kun je vormen van sport uitoefenen. - Maak even een wandeling
(en neem als je die hebt de hond mee).
- Knuffel het huisdier.
Hier in huis hebben we huisdieren. Juist door even aandacht te geven aan het huisdier door het te knuffelen of door er mee te knuffelen, worden ze weer rustig. - Geef je kind een knuffel als je kind boos is
Du wordt niet zelf ook boos maar geef je kind een knuffel als je kind boos is. Echt je zult versteld staan hoe vaak dat juist hetgeen is wat ze zo hard nodig hebben. - Ga positief roddelen.
Dat wil zeggen, praat tegen elkaar over de ander terwijl deze je kan horen. Praat vooral over dat je snapt dat hij/zij er even helemaal doorheen zit en wat je allemaal al voor goede dingen hebt gezien. Je kind zal hier over na gaan denken en langzaam aan zullen de woorden binnen komen en hun werk gaan doen. - Muziek luisteren kan helpen.
Het ligt er natuurlijk wel aan of je juist opzwepende muziek hebt of juist rustgevende muziek Maar wat voor de een rustgevend is hoeft dat niet per se ook voor een ander te zijn.
Maar ook voor de liefhebbers is het zelf maken van muziek ook een vorm voor het af laten glijden van spanning. Dat kan zelf op een muziek instrument maar het kan ook met je lichaam of wat dan ook waar je muziek mee kunt maken.
Zelf zingen helpt ook. Weet je nog hoe heerlijk het kan voelen om mee te zingen met een liedje? Bij mijn kinderen zong ik ook zachtjes rustgevende liedjes toen ze nog klein waren en overstuur waren en huilden omdat ze nog niet konden praten. Juist de geruststellende toon van de ouder zorgt we voor dat je kind kalmeert.
Zoek anders ook eens op hartslagverlagende muziek, er zijn ook mensen die daar bij zweren.
Of ga even dansen! Gekke dansjes, gewoon dansen het maakt niet uit als je maar even uit het moment wordt gehaald. - Ga schommelen op een schommel of in een hangmat.
Toen we baby waren of toen je kind nog baby was, werkte het vaak als je heen en weer gewiegd werd. Laat dat nu nog steeds kunnen,ook als je volwassen bent. Sluit je ogen eens en laat je rustig heen en weer deinen. Alsof je in een bootje zit. Vind je dat moeilijk ga schommelen! Misschien heb je wel een schommel in je tuin of in een speeltuin dichtbij. Of wat dacht je van een hangmat? Of knoop een groot laten onder de tafel en ga daar liggen chillen. Je hebt nu ook van die hele leuke hangstoelen bij diverse winkels te koop.
- Geef het kind een knuffeldier
Hier kan het even heerlijk mee kan knuffelen/snoezelen op een eigen plekje om rustig te worden. - Gooi er wat creativiteit in
Geef je kind iets waar het heerlijk mee kan knutselen of tekenen als het dat graag doet.
Mandala’s kleuren en tekenen staan er om bekend om rustgevend te zijn. 
Ga lezen
Misschien leest je kind graag.
Een boek of tijdschrift kan dan een uitkomst bieden.
Of lees voor uit een boek en kom samen tot rust.- Speel een spelletje
Speel samen een spelletje waarbij het vooral gaat om plezier maken en niet om winnen of verliezen. - Kijk een leuke film
Zet een leuke film of een serie op die jullie allemaal leuk vinden en samen kunnen kijken. - Maak een puzzel
Puzzels maken of spullen sorteren/opruimen is ook rustgevend. - Yoga
Yoga oefeningen kunnen ook ontspanning geven - Meditatie of visualisatie
Wat dacht je van mediteren of visualiseren? Visualiseer de meest schitterende werelden waarin je helemaal ontspant.
En zo zijn er vast nog wel meer dingen te verzinnen die je kunt doen als je merkt dat het stressniveau te hoog wordt.
Om je alvast op weg te helpen heb ik al wat kaartjes voor je gemaakt.
Print ze uit, Vul aan en stop ze in je Weg met stress-doos.
Dit delen:
Doe mee met deze leuke dobbel en teken challenge!
Vorige week vroeg ik: “Doe jij mee met deze leuke thuis-blijf-challenge?“.
Ik heb veel leuke foto’s voorbij zien komen van kinderen die bezig zijn geweest met de challenge. Ook zag ik dat het goed gedeeld is op sociale media. Top!
Vandaag komt er een nieuwe challenge voor alle kinderen die thuis moeten blijven i.v.m. het Coronavirus (COVID-19).
Deze keer is het een leuke “Dobbel en teken” Challenge geworden, waarin ik jullie uitdaag om de leukste creaties te maken.
Wat heb je nodig:
- Iets waar je op kunt tekenen
- Iets waarmee je kunt tekenen
- Een dobbelsteen
Oftewel je mag dus zelf kiezen of je met (kleur)potlood, stiften, stoepkrijt, verf of wat dan ook tekent.
Ook maakt het niet uit waar je op tekent, zolang je maar toestemming hebt van je ouders als je op iets anders dan papier wil tekenen.
Probeer zo creatief mogelijk te zijn en jezelf ook echt uit te dagen!
Op bijvoorbeeld in het zand kun je ook tekenen met een takje.
Download hier de Dobbel en Teken challenge!
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang de gratis Challenge. Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene voorwaarden
Wist je dat ik nog twee leuke challenges heb gemaakt?
Ken je de ook de andere challenges?
Er is een dobbel en tekenchallenge, een thuisblijfchallenge , een meivakantiethuisblijfchallenge en ook een kerstvakantie thuisblijf challege!
 |
 |
Geen tekenspullen meer op voorraad?
Wellicht zit hier iets tussen:
Dit delen:
Doe jij mee met deze leuke thuis-blijf-challenge?
Het is nu een rare situatie. Alle scholen zijn gesloten i.v.m. het Corona-virus.
De meeste kinderen zijn thuis en volgen onderwijs op afstand. Wellicht heb je van jouw leerkracht al werk gekregen dat je thuis moet maken.
Omdat natuurlijk je niet alleen maar met leren bezig moet zijn en ontspanning ook belangrijk is, vind je hier een leuk challenge.
Lukt het jou om alle opdrachten uit te voeren?
Download hier de Thuisblijf challenge!
Schrijf je in voor de nieuwsbrief en ontvang de gratis Challenge. Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene voorwaarden
Wist je dat ik nog twee leuke challenges heb gemaakt?
Ken je de ook de andere challenges?
Er is een dobbel en tekenchallenge, een thuisblijfchallenge , een meivakantiethuisblijfchallenge en ook een kerstvakantie thuisblijf challege!
|
|
Wellicht vind je deze boeken ook nog wel interessant:
Dit delen:
Angst voor een pandemie, hoe ga jij er mee om?
Op het moment dat ik deze blog schrijf is er sprake van een pandemie. Namelijk die van het corona-virus. Heel de wereld is in rep en roer en angst en paniek grijpt om zich heen. Maar is dat terecht en hoe sta jij er in?
Wanneer ik ga kijken wanneer er sprake is van een pandemie, lees ik dat de Wereldgezondheidsorganisatie van een pandemie spreekt als een ziekte zich door de hele wereld verspreidt en veel mensen door de ziekte worden geraakt. In ruim 110 landen hebben ze op dit moment met het corona-virus te maken, dus wordt er door het WHO van een pandemie gesproken.
Er zijn al eens eerder sprake geweest van een pandemie. Denk maar aan de Mexicaanse griep waar ruim tien jaar geleden sprake van was. Massaal werden Nederlandse kinderen ingeënt op aandringen van de regering. Nu is er nog geen enting voor het Corona-virus of Covid-19 zoals het ook wordt genoemd. Voor veel mensen reden voor paniek omdat het ook nog eens heel besmettelijk is en er doden vallen. Net als bij de gewone jaarlijkse griep hoor je verschillende mensen zeggen, maar toch schijnt dit toch net even anders te liggen. Nu ben ik geen wetenschapper dus ik kan niet met allerlei feiten komen over wat nu wel of niet wetenschappelijk onderbouwd is. Dat laat ik over aan de mensen die hier meer verstand van hebben.
Waar ik wel iets over kan vertellen is over hoe we omgaan met de pandemie rondom het Corona-virus. Zeker omdat er zoveel gebeurt en er veel wordt geroepen en gezegd en niet alles is even reel wat er wordt gezegd. Landen gaan op slot er komen richtlijnen van het RIVM die haast dagelijks aangescherpt worden. Zeker als je net als ik in Brabant woont zit je er al een week langer in dan de rest van Nederland. Een week geleden werd er al gezegd dat wanneer je verkouden of grieperig was of koorts had om dan je ziek te melden en thuis te blijven. Ook werd aangeraden om zoveel mogelijk thuis te werken. Nu valt dat laatste niet mee als je zoals ik naast mijn werkzaamheden voor Praktijk De Vlinder ook werkzaam bent in het onderwijs. Ik kan maar slecht een klas met 23 kinderen mee naar huis nemen.
Nu ben ik niet verkouden maar heb net als veel meer mensen last van hooikoortsklachten, zeker nu er al zoveel in bloei staat, maar ik heb wel last van een neus die loopt en soms moet ik even hoesten of niezen. (Je bent haast bang als je even moet hoesten omdat mensen dan meteen aan Corona denken.) Ik mag al een week niet op mijn werk (in het onderwijs) komen omdat ik hooikoortsklachten heb en om één lijn te trekken en geen grijs gebied te handhaven, mag ik niet komen omdat ik ook neusspray gebruik om mijn neus open te houden en incidenteel kan niezen of hoesten. Persoonlijk weet ik dat het mijn hooikoorts is maar voor anderen is dat niet altijd duidelijk.
Wanneer er geen kinderen op school mogen komen die snotteren of verkouden zijn moet je een lijn trekken en geldt dat ook voor leerkrachten. (Ook als je normaal gesproken gewoon zou werken.) Aan de ene kant voelt het een beetje als gedwongen spijbelen…
Aan de andere kant ben ik me er wel degelijk van bewust dat er zeker hier in de provincie echt mensen zijn die serieus gevaar lopen wanneer ze wel degelijk besmet zou den raken. Ik ben ook niet bang, niet in paniek. Maar ik let wel op. Zo kom ik niet bij mijn halfzusje omdat een gewoon virusje al heel schadelijk voor haar kan zijn. Ze staat niet voor niets op nummer 1 op de wachtlijst voor een donor.
Ik heb zoonlief ziek moeten melden met een verkoudheid op school omdat de richtlijnen dat aangeven en hij anders toch naar huis wordt gestuurd. Niet omdat ik vind dat hij te ziek is om naar school te gaan. Maar omdat ik me bewust ben van de richtlijnen en dat die er niet voor niets zullen zijn. En nee, ik ben er niet bang voor als een van ons besmet zou raken. Maar we kunnen wel alert zijn en proberen te zorgen dat de kans zo klein mogelijk is.
Natuurlijk maak ik ook grappen omdat ik nu eenmaal van mening ben dat je met humor ook kunt relativeren. Even de druk eraf halen. Dat werkt voor mij en mijn gezin. Zonder daarbij de ernst van de zaak uit het oog te verliezen.
Ik vind het belangrijk dat de mensen die echt zorg nodig hebben het kunnen krijgen en dat we dus met z’n allen echt serieus moet omgaan met de richtlijnen. Zonder daarbij in paniek te raken. Maar wel even ons verstand gebruiken. Want op de IC-afdelingen in de ziekenhuizen is het aanpoten en er liggen niet alleen de oudere medemensen. Er liggen juist ook jonge mensen voor wie het volgende berichtgevingen niet zo gevaarlijk zou zijn.
In Nederland zijn we gewend dat we altijd in het ziekenhuis terecht kunnen als het nodig is. We zijn gewend om afscheid te kunnen nemen die sterven, we willen graag onze dierbaren tot het laatst toe begeleiden. Maar kan dan allemaal nog wel als er toestanden komen zoals nu in Italië waarbij er al keuzes gemaakt moeten worden welke mensen er nog wel geholpen worden op een IC en wie niet.
Aan paniek heeft niemand iets, net als dat je niets hebt aan de complottheorieën die nu naar boven komen over dat Corona aan afleidingsmanoeuvre zou zijn voor andere zaken die nu wereldwijd afspelen.
De paniek zorgt er ook voor dat mensen gaan hamsteren. Aan de ene kant een logische reactie bij mensen die in standje paniek staan of als het echt risicovol is voor je gezondheid. Maar voor alle andere mensen vraag ik me af of het echt nodig is. Zeker als er ook nadrukkelijk gemeld wordt dat er voldoende voorraad is in Nederland. Ik haal gewoon net als anders mijn boodschappen die ik normaal ook haal voor maximaal een week. Maar als ik dan in de supermarkt kom of op social media filmpjes zie, dan schrik ik van sommige mensen. Mensen die serieus ruzie krijgen over een pak toiletpapier. Waar gaat het over? Wellicht is het in de ogen van mensen die nu wel aan het hamsteren zijn geslagen naïef maar ik heb er vertrouwen in dat we heus nog wel voedsel kunnen verkrijgen de komende weken.
Naast dit alles denk ik deze hele pandemie en hoe niet alleen Nederland maar eigenlijk heel de wereld ermee omgaat maar dat het iedereen eigenlijk uitnodigt om eens de balans op te maken over je eigen leven. Wat zijn dingen waar je waarde aan hecht en wat is eigenlijk van minder belang? Maar dan niet alleen op individueel niveau maar ook op maatschappelijk niveau. Waar staan we nu en willen we op dezelfde manier doorgaan of wat willen we eigenlijk?
Wat werken in het onderwijs betreft ben ik nu in afwachting van wat er uit het spoedoverleg komt en of de scholen moeten sluiten ja of nee. Ik begrijp voor- en tegenstanders. En natuurlijk heb ik er zelf ook een mening over zowel als onderwijsgevende en als ouder. Maar ik vind het eigenlijk veel belangrijker om te kijken wat er nu belangrijk is en hoe we daar het beste vorm aan kunnen geven. Welke mogelijkheden kunnen we creëren dat we tegemoet kunnen komen aan wat wijsheid en wenselijk is.
En ja, er spelen tal van belangen mee, maar laten we alsjeblieft respectvol met z’n allen blijven naar elkaar en zorg dragen voor onze gezondheid en die van een ander.
Dit delen:
Slaapproblemen bij kinderen aanpakken
Met enige regelmaat komen mensen bij mij omdat hun kind niet goed slaapt. De ene keer is het zo opgelost een andere keer blijkt het veel groter te zijn.
Wellicht is het goed om eerst eens te bekijken wat er eigenlijk gebeurt wanneer je slaapt.
Slapen is noodzakelijk in ons leven. Wanneer je net zou slapen zouden we het simpelweg niet overleven. Bij kinderen is het ook nog eens zo dat zij door goed te slapen beter zich kunnen ontwikkelen. Zowel op fysiek vlak als emotioneel en cognitief.
Slapen kun je eigenlijk verdelen in twee slaapstadia.
Namelijk de REM-slaap en de Non-REM-slaap. Maar wat is dat dan?
- REM-slaap
REM staat voor Rapid Eye Movement oftewel een snelle oogactiviteit. De oogleden zijn dan gesloten maar daaronder maken je ogen snelle bewegingen. Tijdens de REM slaap dromen we. Je spieren verslappen behalve dan die van je gelaat en je ogen. Wanneer je dit weet, begrijp je wellicht ook waarom mensen niet staand kunnen slapen. - Non REM-slaap
Het stukje Non zegt het eigenlijk al. Tijdens deze fase is er geen oogactiviteit. Beweegt zich kind met tijden veel tijdens het slapen. Dan kun je er vanuit gaan dat het zich op dat moment in de Non-REM-slaap-fase bevindt.
Deze fase is onder te verdelen in vier fasen. Tijdens de eerste fase is er sprake van een lichte slaap; tijdens de tweede fase is er sprake van een iets minder lichte slaap; tijdens de derde fase is er sprake van een diepere slaap en tijdens de vierde fasen is er sprake van de diepste slaap.
Bij volwassenen duurt de Non-REM-fase zo’n 90 minuten gevolgd door 10-20 minuten REM-slaap. Deze fase komt ongeveer zo’n 5 keer voor. Bij kinderen duurt de Non-REM-fase 20 minuten en de REM 60 minuten. Natuurlijk kan dit per persoon altijd iets schelen. Tijdens de overgangen worden we een klein beetje wakker.
Hoeveel slaap heeft een kind nodig?
Hoeveel slaap je nodig hebt is leeftijdsafhankelijk en natuurlijk ook afhankelijk aan je levensstijl. Kleuters hebben gemiddeld 11 uur slaap nodig per nacht. Basisschoolkinderen zo’n 10 uur. Pubers varieert tussen de 8-10 uur. Volwassenen hebben gemiddeld zo’n 7 uur slaap nodig.
Slaapstoornissen
Wellicht is het een geruststelling om te weten dat slaapstoornissen vaak voorkomen. Van kinderen tot een jaar of 3 heeft een derde problemen met inslapen of doorslapen. Onderzoek heeft uitgewezen dat bij kinderen van 8-10 jaar de helft zelfs 6 maanden of langer last heeft gehad met inslapen of vreemde verschijnselen tijdens de slaap. Neemt niet weg dat het natuurlijk ontzettend vervelend voor kind en ouder kan zijn.
Hoe je als ouder hiermee omgaat is echter wel van cruciaal belang… Sommige ouders vinden het geen probleem en maken zich er niet druk om en laten hun kind bij hen in bed slapen. Andere ouders vinden dat echt een probleem en willen dat gewoon niet.
Inslaapproblemen
Wanneer je kind last heeft van inslaapproblemen is het zaak om even goed in kaart te brengen of het een gewoonte is die er ingeslepen is en dat het een kwestie is van grenzen stellen. Wanneer dat niet het geval is en het blijkt te gaan om bijvoorbeeld angsten. Dan is er wellicht een andere aanpak meer passend. Natuurlijk kun je als ouder die angst heel hardnekkig afdoen als onzin, maar daar help je je kind echt niet mee. Beter is het om het te bespreken en kijken naar wat het kind nodig heeft om met de angst om te gaan en wel in te kunnen slapen.
Verplichten om te slapen is helaas niet mogelijk. Wel kun je je kind duidelijk maken dat het slaaptijd is. De dag is voorbij en ook de ouder gaat slapen om de volgende dag weer fris en fruitig te zijn.
Tijdens het maken van een afstemming kan ik wanneer er bijvoorbeeld sprake is van angst bij een kind achterhalen wat de oorzaak is van de slaapproblemen. Vaak geeft een kind dan ook aan wat het graag anders zou willen in het gezin waardoor het beter kan slapen.
Dan gaan ouders met de inzichten en handvatten aan de slag en vaak gaat het daarna ook beter.
Slaapproblemen aanpakken
Slaapproblemen aanpakken vraagt veel energie en ook echt een consequente aanpak van ouders. Gedrag verander je namelijk niet zomaar. Daar gaat echt wel een periode overheen. Dus twee nachten iets proberen is niet voldoende. Wil je een probleem echt goed aanpakken, hou dan vol, ook als het moeilijk wordt.
Plan daarom goed in wanneer je start met het aanpakken van het probleem. Zorg dat je ook als ouder de volgende dag niet echt iets actiefs hebt gepland. Of bijvoorbeeld in een vakantie. De eerste weken zijn echt cruciaal. Dus ben consequent en houd het samen vol!
Ben je er klaar voor?
Dan volgen hier twee aanpakken die je kunt hanteren. Bekijk eens waar er voor jezelf winst te behalen valt.
Stappenplan bij de aanpak van een slaapprobleem:
- Kies een vast uur om te gaan slapen.
(Rekening houdend met dat niet ieder kind even veel slaap nodig heeft.) - Zorg voor een duidelijk avondritueel.
Dit ritueel moet elke avond in dezelfde volgorde herhaald worden.
Bijvoorbeeld naar toilet gaan, tandenpoetsen, naar bed, nog even 5 minuten (voor)lezen, lichten uit. - Wanneer vindt het slaapprobleem plaats?
| Bij het verlaten van de kamer? | Mijn kind kan moeilijk alleen inslapen. |
| Hanteer dan de “In en onmiddellijk weer uit de kamer”-methode.
1. Wanneer het kind roept zodra je de kamer verlaat, ga de kamer van het kind binnen. 2. Zeg dat het moet slapen. Kies voor een vaste zin die elke keer als men de kamer binnen gaat, herhaald wordt. 3. Blijf niet langer dan 15 seconden. 4. Maak geen oogcontact met het kind, geef geen extra kus of knuffel, niets meer vertellen, niet antwoorden op vragen. De eerste avond ga je als ouder om de 2 minuten naar binnen en dit houd je vol tot het kind uiteindelijk slaapt. De tussenpoos van tijd kun je geleidelijk afbouwen. Komt het kind uit bed, dan stuur je het terug naar bed of je tilt het op en legt het terug in bed zonder dat je boos wordt en volg bovenstaande stappen. |
Hanteer de “Ik blijf bij je tot je slaapt”-methode.
1. Ga op het uiteinde van het bed van het kind zitten. 2. Maak geen oogcontact. 3. Antwoord niet op vragen maar herhaal indien nodig op de twee minuten dat het kind moet slapen. 4. Als het kind uit bed komt en op schoot komt zitten, leg hem/haar dan terug zonder iets te zeggen. 5. Blijf bij het kind zitten tot het slaapt. Doe dit een aantal avonden op deze manier. Als het lukt, ga dan de volgende avond op een stoel zitten in de kamer van het kind, de volgende avond in de deuropening etc., tot wanneer het kind alleen ligt. |
Succes!
Mocht je toch nog tegen problemen aan blijven lopen, schroom dan niet en neem contact met mij op!
Dit delen:
Hoe ga je om met twijfel en onzekerheid tijdens de opvoeding van je kind?
Soms valt het ook allemaal even niet mee. Dan vraag je je af of je alles wel goed doet en of je misschien toch niet moet luisteren naar wat die ene persoon tegen je gezegd had dat je moest doen. Ook al voelde dat niet helemaal dat het iets voor jou was.
Eigenlijk kun je daar heel kort over zijn, als iets niet goed voelt moet je je afvragen waarom je het zou moeten doen? Kan het wellicht ook anders? Kan het op een manier die goed voelt voor jou als ouder?
Obstakel in de opvoeding
Regelmatig komt het voor dat ouders en kinderen tegen een obstakel in de opvoeding aanlopen. Iedereen heeft er een mening over hoe je het op moet lossen of hoe je het probleem aan moet pakken.
“Als het er een van mij was geweest nou dan zou ik het wel weten!”, is helaas een ontzettende dooddoener voor de ouders en het kind in kwestie. Want het is niet jouw kind, en het is niet jouw gezin.
Ieder persoon is uniek
We vertonen verschillende gelijkenissen maar hoe je het ook went of keert, we zijn allemaal uniek. Dus wat voor de ene ouder en kind werkt hoeft helemaal niet voor de ander ook zo te werken. Neem nu mijn zoon en dochter, twee totaal verschillende persoontjes. Wat bij de een werkt, heeft bij de ander geen effect en omgekeerd.
Wanneer ze tijdens de peuterpuberteit in het verzet gingen en niet mee wilden, hoefde ik tegen mijn dochter maar te zeggen: “Dat is goed, dan ga ik wel alleen, Daag.”, dan wist mijn dochter niet hoe snel ze toch met mij mee wilde komen. Mijn zoon daarentegen zei gewoon vrolijk, “Ja, dat is goed. Houdoe!” en die liep een totaal andere richting op dan dat ik wilde.
Inmiddels zijn ze beide de peuterpuberteit uit en kun je het stukje peuter weghalen, maar ook nu zijn ze verschillend en hebben ze op aan aantal gebieden een andere aanpak nodig. Bijvoorbeeld bij de huiswerkmentaliteit. Voor de een geen probleem terwijl de ander heeft toch wel enige begeleiding van ons als ouders nodig om alles in goede banen te leiden.
Goed bedoelde adviezen
Wanneer je dan als ouder echt je helemaal vast wil houden aan alle adviezen en dergelijke die er te vinden zijn in je sociale omgeving of op de sociale media, word je gillend gek. Maar hoe doe ik dat dan? Nou als volgt:
Wanneer ik ergens tegen aan loop, ga ik voor mezelf even na voor wie het nu eigenlijk een probleem is. Is het een probleem voor ons allemaal als gezin of heb ik er vooral last van als moeder? Is het iets waar ik iets mee moet doen, of kan ik het op zijn beloop laten? Zien mijn kinderen het als een probleem? Wanneer doet het probleem het zich voor? Wat is hetgeen ik eigenlijk graag zou willen zien en is dat ook wat de ander graag zou willen? Zo ja, waarom lossen we het dan zo niet op? Zo nee, hoe komen we dan toch tot elkaar zodat er toch een oplossing komt? Of is dus juist iets waarbij ik als ouder mijn verantwoordelijkheid moet nemen en ben ik “baas” en moet mijn kind zich er maar naar schikken? En wil ik dat op die manier?
Praten
Allereerst helpt het om er in ieder geval met je partner over te praten of anders in ieder geval met iemand bij wie je weet dat je je verhaal kwijt kunt zonder dat er meteen adviezen gegeven worden. Praat eens hoe het door de ander ervaren wordt. Deel je zorg of je probleem. Bekijk dan samen wat je graag anders zou willen zien zodat je als ouders weet hoe je er samen in staat en dit ook zo naar je kinderen kunt uitdragen.
Bespreek met je kind op het niveau dat bij hem of haar past waar je tegen aan loopt en dat je dat graag zou willen oplossen.
Luisteren zonder oordeel
Luister eerst naar het verhaal van je kind, zonder te oordelen. Dat is ontzettend lastig in een aantal gevallen maar probeer het echt! Luister om je kind te willen begrijpen. Wanneer je luistert om te begrijpen, blijf je namelijk open staan voor het verhaal van je kind.
Wanneer je al je einddoel voor ogen houd, kan het gebeuren dat je alleen maar datgene hoort wat je wil horen en niet wat je kind je eigenlijk wil vertellen.
Hoe zou je kind het graag op willen lossen wanneer het kind het ook als een probleem ervaart dat jullie een strubbeling hebben in jullie onderlinge relatie. Bespreek dit met elkaar en probeer hierin ook duidelijk aan te geven waar jij tegen aanloopt en waarom je er tegen aan loopt.
De juiste toon
Wanneer je zegt, dat je zijn muziek vreselijke herrie vindt zal hij het zo maar niet zachter zetten. Lekker boeiend dat zijn ouders het vreselijke herrie vinden, dat is iets wat al generaties lang voorkomt dus waarom zou hij dan ineens de muziek zachter moeten zetten?
Wanneer je aangeeft dat je het fijn vindt dat hij een muziekkeuze heeft waar hij zo van kan genieten maar dat je zijn smaak niet deelt en er juist heel chagrijnig van wordt, dus dat je het fijn zou vinden als het volume wat lager kan zodat jij ook kan genieten van jouw persoonlijk muziekkeuze zodat jullie beiden lekker je ding kunnen doen, zal je eerder medewerking krijgen van je puber dan wanneer je zegt dat de muziek uit moet omdat jij het zegt.
En nee, dat is dan niet toegeven aan, dat is kijken hoe je er beide het best uit kunt komen. Een win-winsituatie.
Hulp vragen is geen schande
Verder is het ook nooit een schande om eens vrijblijvend om advies of hulp te vragen aan een persoon buiten je vertrouwde omgeving. Bijvoorbeeld een kindercoach of iemand anders waarbij jij denkt hulp/advies te kunnen krijgen. Zolang hetgeen wat je als advies krijgt maar goed voelt voor jou. Probeer het eens zou ik zeggen. Wie weet werkt het ook voor jou!
Sta achter hetgeen je zegt
Tenslotte nog wel het belangrijkst van allemaal, sta achter hetgeen je zegt of doet. Wanneer jij vindt dat iets wel of niet mag, straal dat dan ook uit! Dat zijn jouw waarden en normen en daar mag je rustig voor uitkomen, ook al verschilt dat wellicht met die van de buurman. Doe waarvan jij denkt dat het goed is in jullie situatie. Natuurlijk wel met inachtneming van de maatschappelijke opvoedingswaarden, dus geen verwaarlozing of mishandelingen. Dat sluit ik natuurlijk uit laten we daar wel duidelijk over zijn.
Dit delen:
De kunst van het geven van een compliment
Complimenten zijn er in allerlei vormen.
Wanneer een compliment oprecht gegeven is, is het een cadeautje om te ontvangen en om te geven.
Verbinding
Op zo’n moment is er echt even een moment van verbinding tussen de persoon die het compliment geeft en de persoon die het compliment ontvangt. Even is er een moment van positieve energie die verspreid wordt. Deze positieve energie is bevorderend voor de onderlinge relatie tussen twee personen. Dus hoe fijn is het dan dat je een mooi compliment kunt geven maar ook kunt ontvangen. Want ook dat laatste is een kunst op zich!
Gezien worden
Wanneer je een compliment krijgt van een ander, is dat het bewijs dat je gezien bent. Iets wat voor veel mensen toch heel waardevol is. Allemaal hebben we toch in meer of mindere mate behoefte aan het gezien worden door onze omgeving.
Als je een compliment krijgt, betekent dat er iemand is geweest die je opgemerkt heeft. De reden waarom kan heel divers zijn, maar één ding is zeker, een compliment krijgen is een vorm van erkenning krijgen.
Voor de gever is het ook een positieve ervaring. Je hebt immers oog voor de ander en door jouw oprecht compliment creëer je niet alleen voor jezelf een positief en warm gevoel door iets goeds te doen voor een ander. Vaak krijg je dezelfde positiviteit en warmte terug wanneer de ander je bedankt voor het compliment.
Een oprecht compliment kan zelfs een begin zijn van een mooi gesprek met een wild vreemde. Hoe mooi is het als je van een wild vreemde een mooi gemeend compliment krijgt dat je raakt. Een compliment dat je een glimlach op je gezicht tovert. Wellicht herinnert iemand later niet precies wat de exacte woorden waren die je zei, maar het gevoel dat je de ander gegeven hebt, vergeet die persoon niet. Denk maar eens terug aan een compliment dat je wellicht vroeger wel eens als kind hebt gekregen.
Hoe maak je nu een goed compliment?
Laten we beginnen te zeggen dat een compliment in ieder geval oprecht moet zijn. Je moet echt menen wat je zegt. Want hoe je iets zegt is wellicht nog wel belangrijker dan wat je precies zegt. Wanneer je het zegt maar echt niets van meent, voelt de ander dat haarfijn aan. Dit wordt vaak vergeten wanneer we kinderen een compliment denken te geven. Het kind voelt echt wel aan of je meent dat het een mooie tekening is of niet. Daarom is het zaak om het compliment zo te omschrijven dat je meent wat je zegt.
Duidelijk zijn
Wanneer je een compliment geeft, ben dan ook duidelijk in wat je precies wil complimenteren. Want bij een vage omschrijving, kan de ontvanger het wellicht anders invullen dan dat jij het als gever bedoelt. Maak het specifiek. Dus niet “wat een mooie tekening!”, maar “Wat heb je mooie kleuren gebruikt tijdens je tekening, het is heel sfeervol op deze manier.”
Specifiek
Iets waarbij je ook op kunt letten bij het geven is dat het compliment specifiek is voor die ene ontvanger en niet voor ieder ander willekeurig persoon in de ruimte. Wanneer je een compliment geeft dat iemand zonder te vragen zijn hulp aanbood en dat je daar zo blij om bent omdat hij zag dat je echt even hulp kon gebruiken had. Dan voelt de ander de waardering die je hebt voor de daad die hij voor je heeft uitgevoerd.
Een compliment ontvangen
Regelmatig hoor je de ander dan zeggen, “Och, het was niets!” of “Geen dank!”. Ook als ontvanger is het niet altijd eenvoudig om een compliment te ontvangen. We hebben namelijk nog al snel de neiging om iets weg te wuiven en af te doen als iets wat normaal is terwijl het voor de ander niet gewoon was dat je deed. Hij of zij heeft je immers er een compliment voor gegeven. Bedank de ander voor het compliment en zeg in plaats van “geen dank”, “graag gedaan!”.
Zoek je nog een beetje inspiratie?
Wellicht zit hier iets voor je erbij:
- Wat fijn dat je even de deur voor me open hield terwijl ik mijn handen vol had.
- Wat fijn dat je de vaatwasser hebt ingeruimd omdat je zag dat er nog vieze vaat op het aanrecht stond.
- Ik vind het lief dat je zo goed voor mij zorgt.
- Ik vind het fijn dat je wilde luisteren naar mijn verhaal.
- Wat fijn dat je mij geholpen hebt met …
- Wat fijn dat ik je kan vertrouwen.
- Wat een inspirerende woorden heb jij gesproken, daar kan ik echt iets mee!
- Je ogen stralen!
- Wat dapper dat jij … durfde!
- Je hebt een goede keuze gemaakt.
- Ik vind het altijd gezellig als jij zo bij mij komt zitten.
- Ik zie dat je hard werkt, wat een toewijding!
- Ik vind je een lieve vriendin, zoals jij voor mij klaar staat!
- Wat heb jij veel moeite gedaan om dit te bereiken!
- Wat heb jij goed doorgezet om je doel te bereiken.
- Dat heb je handig gedaan!
- Wat goed dat je hulp hebt gevraagd!
- Wat goed dat je je fout toe durfde te geven!
- Wat fijn dat je ook je kwetsbare kant hebt getoond!
Houd je van complimenten geven in een spelvorm?
Het complimentenspel zorgt voor plezier en verbinding op een speelse en ontspannen manier. Door het spel te gebruiken leer je om het positieve te zin in jezelf en de ander.
Dit delen:
